Frelsið mun gjöra yður sanna Finnur Þór Vilhjálmsson skrifar 8. desember 2012 08:00 Því fylgir jafnan einkennileg blanda af kátínu, furðu og ónotum að lesa frásagnir af boðunarsamkomum langt leiddra hægrimanna. (Með því á ég bara við jaðarhópinn sem heldur fastar í ósýnilegu höndina en eigin skynsemi.) Í viðskipta- og atvinnulífshluta Morgunblaðsins 20. nóvember sl. var viðtal vegna stólræðu innflutts farandpredikara frá fyrirheitnalandi þessa hóps yfir innvígðum á dögunum. (Og blaðamanni Morgunblaðsins, ef gera ber einhvern skilsmun þar á.) Sá var Daniel nokkur Mitchell, bandarískur starfsmaður Cato Institute í Washington DC, USA, og pípa nú kannski strax reykskynjarar hjá mörgum en látum gott heita og höldum áfram. (Bara sem smjörþefur þá var eftirfarandi bók efst á lista nýrra og forvitnilegra á heimasíðu Cato Institute um miðja vikuna: The Financial Crisis and the Free Market Cure: Why Pure Capitalism is the World Economy's Only Hope.) Doktor í hagfræði, doktor í hagfræði, doktor í hagfræði Til að tryggja eftirtekt lesenda og kannski eitthvað meira taldi blaðamaður Morgunblaðsins augsýnilega nauðsynlegt á að tiltaka ekki bara einu sinni, ekki tvisvar heldur þrisvar sinnum að Mitchell væri með doktorsgráðu í hagfræði. Sjálf umfjöllunin var svo á allt að því kósí-kunnuglegum slóðum. „Meira frelsi og velmegun ef umsvif ríkisins eru lítil." Og: „Við viljum hagvöxt því þá hefur fólk það betra." Og: „Flatir skattar eru æskilegir samkvæmt hagfræði og siðfræði". Gott og vel – það er trúfrelsi á Íslandi. Hápunkturinn var hins vegar ekki þarna heldur undir myndinni með viðtalinu. Einn útúrdúr fyrst: Sérstaklega var tekið fram í viðtalinu hverjir safnaðarmeðlima höfðu veg og vanda af komu Mitchell hingað til lands. Þar voru tvö hátimbruð nöfn sem maður hefur reyndar rekist á áður, annars vegar Rannsóknarsetur um nýsköpun og hagvöxt en hins vegar Samtök skattgreiðenda. Ég veit ekki með hið fyrrnefnda en af gramsi á netinu virðist einna helst mega ráða að hið síðara sé nafnið á bloggsíðu Skafta Harðarsonar. Og varla mikið meira en það. Manni fyrirgefst vonandi þá að verða ósjálfrátt hugsað til gamanmála Flosa heitins Ólafssonar um Berg og Stóra-Aðalberg? Ef til vill er þó eitthvað fleira í skúffu þessa félags, ég veit það ekki. Ein-tök? Sam-eind? Óháð því má velta nánar fyrir sér þeirri tilhneigingu hjá sumum að koma á fót í kringum sig, en kannski ekki mjög marga aðra, einhverjum nostursamlega skírðum „samtökum" og koma síðan helst ekki fram sem maður sjálfur heldur sem holdgerð Samtökin. Maður hefði kannski hneigst til að heimfæra þetta undir krúttlega metnaðarfulla og e.t.v. dálítið misskilda félagshyggju en það er víst ekki nokkuð sem maður myndi kenna Skafta Harðarsyni eða ýmsum öðrum sem þetta stunda. Hvað þá? Enn lifa, líka á Íslandi, manngerðir sem kalla má „þriðjupersónur" út frá afstöðu þeirra til sjálfra sín (hér er ég um hann/hana frá honum/henni til mín). Maður kannast við þær og svo hina nánast útdauðu konunglegu fleirtölu í viktoríönskum stíl en þetta sem nú var nefnt er nýstárlegt. Hér verður ekki villst í inn þá sálarfræðilegu króka og kima sem leit að ástæðum þessa gæti leitt til. En orðið getur nokkuð skondið ef gengið er á hold- og höfuðgervinga svona samtaka og þeir spurðir hverjir eða hversu margir aðrir séu undir skikkjunni og memm í klúbbnum. Þá verður oftar en ekki viðkvæðið að fara undan í flæmingi eða jafnvel neita blákalt að gefa nokkuð upp um það. Þess í stað er borið við alls kyns launhelgum eða torráðnum persónuverndarsjónarmiðum og svo bara annað hvort þvermóðskufull þögn eða í mesta lagi staðhæft eitt eða annað út í loftið, almennt og óljóst. Úr verður einhvers konar tilbrigði við ævintýrið um hina keisaralegu nekt þar sem barnið bendir ekki á bera kallinn og hrópar heldur er nógu kurteist og tillitssamt (eða meðvirkt) til að spyrja hann kannski fyrst í hálfum hljóðum einslega hvort hann sé nú alveg örugglega viss um að vera í öllum fötunum. Og keisarinn, á fremur efnisrýrum þveng einum klæða (í víðlesnu og virðulegu blaði er rétt að gæta alls velsæmis í myndgervingum), svarar með nokkrum þjósti að hann geti nú ekki tjáð sig neitt um það en á hinu standi hann fastar en fótunum að sjálfum líði honum líkt og kappklæddum. Endalok heimspekinnar? En ég var að tala um guðspjallið samkvæmt Daniel Mitchell sem Morgunblaðið miðlaði lesendum sínum í vikunni og var meira að segja búinn að nefna nokkur lýsandi dæmi úr helgihaldinu. Þau voru hins vegar ekki allt og sumt. Njálsbrennan í umfjöllun MBL – mér líður aldrei úr minni þegar ágætur stærðfræðikennari minn í menntaskóla vísaði með þessum hætti til næsta kafla í kennslubókinni sem hápunkts í kennslu á önninni (sönnun á reglunni um annars stigs jöfnur) – hún var sem sagt í myndatextanum. Og hér dugir ekkert minna en að vitna beint til endursagnar myndatextasmiðs Morgunblaðsins á leiserskörpu innsæi Dr. Daniel Mitchell: „Hann nefnir að það sé mun fýsilegra að búa í ríku landi, líkt og Íslandi, en fátæku, eins og Indlandi." Nú eru skattalækkanir góðar og blessaðar þar sem við á. Öll viljum við hafa sem mest milli handanna og skattana eins lága og unnt er hverju sinni. En hér er annað og meira undir. Aldrei áður í heimssögunni (kannski gat Churchill betur fullyrt svona en ég) hefur jafnsnyrtilega, í jafnfáum orðum og á jafnbarnslega bláeygan hátt verið smættuð niður sjálf lífsgátan. Dömur mínar og herrar í heimspekideildunum, þið getið pakkað niður doðröntunum, sett doktorsverkefnin í tætarann og losað ykkur við flöskubotnana, kannski loksins drifið ykkur í leiser en þvínæst heim og lagt ykkur og síðan strax í fyrramálið fengið ykkur alminlega vinnu: Daniel Mitchell og einhver blaðamaður á Mogganum eru búnir að þessu fyrir ykkur. Vöxtur með vorinu Eða ekki. Ég veit ekki með aðra en við lestur þessa viðtals í Morgunblaðinu varð mér einkum hugsað til eins, og það var ekki hvað ég gæti loksins grætt og grillað mikið ef ég fengi allt þetta frelsi sem boðað var, heldur var það Peter Sellers sem Chance úr kvikmyndinni Being There, klæddur í kjól og hvítt og með Mónulísubros, segjandi undirfurðulegum rómi við bergnuminn hóp fyrirmenna: „There will be growth in the spring." Alveg kaldhæðnislaust í þetta sinn held ég að aldrei betur í heimssögunni hafi jafnsnyrtilega, í jafnfáum orðum og á jafnbarnslega bláeygan hátt verið rifin niður hin brenglaða sjálfsmynd hagfræðinnar, sem sumir kyndilberar eða sjálfskipaðir stafnbúar hennar þreytast einhverra hluta vegna ekki á að boða, nefnilega að hún sé innst inni raunvísindi en ekki félagsvísindi. (Eins og hið síðara sé annars eitthvað til að skammast sín fyrir!) Vonandi er að þessi eðlisáttunarvandi, sem verið hefur áberandi í fræðigreininni, rjátlist sem fyrst af henni. Vonandi er að hún sætti sig við að vera það sem hún í raun er og hvorki meira né minna en það: samnefnari fyrir misjafnlega sannfærandi tilgátur, stundum kenningar, um manninn og samfélagið en ekki – alls ekki! – fyrir nein járnhörð náttúrulögmál um hið sama. Að boði loknu ... Ég vænti þess að Dr. Daniel Mitchell sé nú þegar þetta birtist kominn heill á höldnu heim til Bandaríkjanna og sestur aftur á kontórinn hjá Cato Institute að sínu innblásna starfi. Ég efa heldur ekki að lífsskoðanir hans hafa líka lifað af ferðalagið enda varla lent í miklum háska eða mótlæti á þeirri lofgjörðarsamkundu sem Morgunblaðið sagði svo samviskusamlega frá í vikunni. Þannig má búast við að bæði farandpredikarinn og boðskapur hans hafi að loknu hinu huggulega trú- og teboði með skoðanasystkinum hér norður frá komist klakklaust aftur til fyrirheitna landsins. Þá er allt eins og það á að vera. Því þar á að minni hyggju hvort tveggja með réttu heima, a.m.k. fremur en á Íslandi þó ég stilli mig um að fullyrða um aðra staði líka. PS: Margir vina minna eru hægrimenn. PPS: finnur.vilhjalmsson@gmail.com. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir Skoðun Skoðun Skoðun Björgunarleiðangur fyrir Heimsmarkmiðin Antonio Guterres skrifar Skoðun Átti ekki að klára dæmið í geðheilbrigðismálum? Ingveldur Anna Sigurðardóttir skrifar Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar Skoðun Óður til Sigga sjéní Ingvi Þór Georgsson skrifar Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Örvæntingafullir endó-sjúklingar Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Þjóð sem lætur kyrrt liggja? Magnús Árni Skjöld Magnússon skrifar Skoðun Umbætur í innkaupum hins opinbera á upplýsingatækni Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Losar Alþingi um leyfisveitinga-flækjuna? Katrín Helga Hallgrímsdóttir skrifar Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Sjá meira
Því fylgir jafnan einkennileg blanda af kátínu, furðu og ónotum að lesa frásagnir af boðunarsamkomum langt leiddra hægrimanna. (Með því á ég bara við jaðarhópinn sem heldur fastar í ósýnilegu höndina en eigin skynsemi.) Í viðskipta- og atvinnulífshluta Morgunblaðsins 20. nóvember sl. var viðtal vegna stólræðu innflutts farandpredikara frá fyrirheitnalandi þessa hóps yfir innvígðum á dögunum. (Og blaðamanni Morgunblaðsins, ef gera ber einhvern skilsmun þar á.) Sá var Daniel nokkur Mitchell, bandarískur starfsmaður Cato Institute í Washington DC, USA, og pípa nú kannski strax reykskynjarar hjá mörgum en látum gott heita og höldum áfram. (Bara sem smjörþefur þá var eftirfarandi bók efst á lista nýrra og forvitnilegra á heimasíðu Cato Institute um miðja vikuna: The Financial Crisis and the Free Market Cure: Why Pure Capitalism is the World Economy's Only Hope.) Doktor í hagfræði, doktor í hagfræði, doktor í hagfræði Til að tryggja eftirtekt lesenda og kannski eitthvað meira taldi blaðamaður Morgunblaðsins augsýnilega nauðsynlegt á að tiltaka ekki bara einu sinni, ekki tvisvar heldur þrisvar sinnum að Mitchell væri með doktorsgráðu í hagfræði. Sjálf umfjöllunin var svo á allt að því kósí-kunnuglegum slóðum. „Meira frelsi og velmegun ef umsvif ríkisins eru lítil." Og: „Við viljum hagvöxt því þá hefur fólk það betra." Og: „Flatir skattar eru æskilegir samkvæmt hagfræði og siðfræði". Gott og vel – það er trúfrelsi á Íslandi. Hápunkturinn var hins vegar ekki þarna heldur undir myndinni með viðtalinu. Einn útúrdúr fyrst: Sérstaklega var tekið fram í viðtalinu hverjir safnaðarmeðlima höfðu veg og vanda af komu Mitchell hingað til lands. Þar voru tvö hátimbruð nöfn sem maður hefur reyndar rekist á áður, annars vegar Rannsóknarsetur um nýsköpun og hagvöxt en hins vegar Samtök skattgreiðenda. Ég veit ekki með hið fyrrnefnda en af gramsi á netinu virðist einna helst mega ráða að hið síðara sé nafnið á bloggsíðu Skafta Harðarsonar. Og varla mikið meira en það. Manni fyrirgefst vonandi þá að verða ósjálfrátt hugsað til gamanmála Flosa heitins Ólafssonar um Berg og Stóra-Aðalberg? Ef til vill er þó eitthvað fleira í skúffu þessa félags, ég veit það ekki. Ein-tök? Sam-eind? Óháð því má velta nánar fyrir sér þeirri tilhneigingu hjá sumum að koma á fót í kringum sig, en kannski ekki mjög marga aðra, einhverjum nostursamlega skírðum „samtökum" og koma síðan helst ekki fram sem maður sjálfur heldur sem holdgerð Samtökin. Maður hefði kannski hneigst til að heimfæra þetta undir krúttlega metnaðarfulla og e.t.v. dálítið misskilda félagshyggju en það er víst ekki nokkuð sem maður myndi kenna Skafta Harðarsyni eða ýmsum öðrum sem þetta stunda. Hvað þá? Enn lifa, líka á Íslandi, manngerðir sem kalla má „þriðjupersónur" út frá afstöðu þeirra til sjálfra sín (hér er ég um hann/hana frá honum/henni til mín). Maður kannast við þær og svo hina nánast útdauðu konunglegu fleirtölu í viktoríönskum stíl en þetta sem nú var nefnt er nýstárlegt. Hér verður ekki villst í inn þá sálarfræðilegu króka og kima sem leit að ástæðum þessa gæti leitt til. En orðið getur nokkuð skondið ef gengið er á hold- og höfuðgervinga svona samtaka og þeir spurðir hverjir eða hversu margir aðrir séu undir skikkjunni og memm í klúbbnum. Þá verður oftar en ekki viðkvæðið að fara undan í flæmingi eða jafnvel neita blákalt að gefa nokkuð upp um það. Þess í stað er borið við alls kyns launhelgum eða torráðnum persónuverndarsjónarmiðum og svo bara annað hvort þvermóðskufull þögn eða í mesta lagi staðhæft eitt eða annað út í loftið, almennt og óljóst. Úr verður einhvers konar tilbrigði við ævintýrið um hina keisaralegu nekt þar sem barnið bendir ekki á bera kallinn og hrópar heldur er nógu kurteist og tillitssamt (eða meðvirkt) til að spyrja hann kannski fyrst í hálfum hljóðum einslega hvort hann sé nú alveg örugglega viss um að vera í öllum fötunum. Og keisarinn, á fremur efnisrýrum þveng einum klæða (í víðlesnu og virðulegu blaði er rétt að gæta alls velsæmis í myndgervingum), svarar með nokkrum þjósti að hann geti nú ekki tjáð sig neitt um það en á hinu standi hann fastar en fótunum að sjálfum líði honum líkt og kappklæddum. Endalok heimspekinnar? En ég var að tala um guðspjallið samkvæmt Daniel Mitchell sem Morgunblaðið miðlaði lesendum sínum í vikunni og var meira að segja búinn að nefna nokkur lýsandi dæmi úr helgihaldinu. Þau voru hins vegar ekki allt og sumt. Njálsbrennan í umfjöllun MBL – mér líður aldrei úr minni þegar ágætur stærðfræðikennari minn í menntaskóla vísaði með þessum hætti til næsta kafla í kennslubókinni sem hápunkts í kennslu á önninni (sönnun á reglunni um annars stigs jöfnur) – hún var sem sagt í myndatextanum. Og hér dugir ekkert minna en að vitna beint til endursagnar myndatextasmiðs Morgunblaðsins á leiserskörpu innsæi Dr. Daniel Mitchell: „Hann nefnir að það sé mun fýsilegra að búa í ríku landi, líkt og Íslandi, en fátæku, eins og Indlandi." Nú eru skattalækkanir góðar og blessaðar þar sem við á. Öll viljum við hafa sem mest milli handanna og skattana eins lága og unnt er hverju sinni. En hér er annað og meira undir. Aldrei áður í heimssögunni (kannski gat Churchill betur fullyrt svona en ég) hefur jafnsnyrtilega, í jafnfáum orðum og á jafnbarnslega bláeygan hátt verið smættuð niður sjálf lífsgátan. Dömur mínar og herrar í heimspekideildunum, þið getið pakkað niður doðröntunum, sett doktorsverkefnin í tætarann og losað ykkur við flöskubotnana, kannski loksins drifið ykkur í leiser en þvínæst heim og lagt ykkur og síðan strax í fyrramálið fengið ykkur alminlega vinnu: Daniel Mitchell og einhver blaðamaður á Mogganum eru búnir að þessu fyrir ykkur. Vöxtur með vorinu Eða ekki. Ég veit ekki með aðra en við lestur þessa viðtals í Morgunblaðinu varð mér einkum hugsað til eins, og það var ekki hvað ég gæti loksins grætt og grillað mikið ef ég fengi allt þetta frelsi sem boðað var, heldur var það Peter Sellers sem Chance úr kvikmyndinni Being There, klæddur í kjól og hvítt og með Mónulísubros, segjandi undirfurðulegum rómi við bergnuminn hóp fyrirmenna: „There will be growth in the spring." Alveg kaldhæðnislaust í þetta sinn held ég að aldrei betur í heimssögunni hafi jafnsnyrtilega, í jafnfáum orðum og á jafnbarnslega bláeygan hátt verið rifin niður hin brenglaða sjálfsmynd hagfræðinnar, sem sumir kyndilberar eða sjálfskipaðir stafnbúar hennar þreytast einhverra hluta vegna ekki á að boða, nefnilega að hún sé innst inni raunvísindi en ekki félagsvísindi. (Eins og hið síðara sé annars eitthvað til að skammast sín fyrir!) Vonandi er að þessi eðlisáttunarvandi, sem verið hefur áberandi í fræðigreininni, rjátlist sem fyrst af henni. Vonandi er að hún sætti sig við að vera það sem hún í raun er og hvorki meira né minna en það: samnefnari fyrir misjafnlega sannfærandi tilgátur, stundum kenningar, um manninn og samfélagið en ekki – alls ekki! – fyrir nein járnhörð náttúrulögmál um hið sama. Að boði loknu ... Ég vænti þess að Dr. Daniel Mitchell sé nú þegar þetta birtist kominn heill á höldnu heim til Bandaríkjanna og sestur aftur á kontórinn hjá Cato Institute að sínu innblásna starfi. Ég efa heldur ekki að lífsskoðanir hans hafa líka lifað af ferðalagið enda varla lent í miklum háska eða mótlæti á þeirri lofgjörðarsamkundu sem Morgunblaðið sagði svo samviskusamlega frá í vikunni. Þannig má búast við að bæði farandpredikarinn og boðskapur hans hafi að loknu hinu huggulega trú- og teboði með skoðanasystkinum hér norður frá komist klakklaust aftur til fyrirheitna landsins. Þá er allt eins og það á að vera. Því þar á að minni hyggju hvort tveggja með réttu heima, a.m.k. fremur en á Íslandi þó ég stilli mig um að fullyrða um aðra staði líka. PS: Margir vina minna eru hægrimenn. PPS: finnur.vilhjalmsson@gmail.com.
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun
Skoðun Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ skrifar
Skoðun Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift skrifar
Skoðun Álframleiðsla á Íslandi er ekki bara mikilvæg fyrir Ísland Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Nefhjól á Austurvelli – Skiptir öryggi fólks á fjölmennasta svæði landsins ekki máli? Daði Rafnsson,Kristján Vigfússon,Margrét Manda Jónsdóttir,Martin Swift Skoðun
Tómstunda- og félagsfræðinemar harma ákvörðun Akureyrarbæjar Hópur nemenda í tómstunda- og félagsmálafræði við HÍ Skoðun
Miðjumoð í húsnæðismálum og áróður Viðskiptaráðs Jón Ferdínand Estherarson,Unnur Rán Reynisdóttir,Arnar Páll Gunnlaugsson Skoðun