Enn að minnsta kosti 30 villur á vefnum
Eiríkur segir menn þar á bæ hafa brugðist fremur illa við, þeir hafi í fyrstu einfaldlega fjarlægt umræddan texta. Hann hafi svo verið settur inn aftur, einhverjar villur var búið að laga.
„... en þó standa eftir a.m.k. 30 villur sem ég benti á - og engin þeirra málfræðiatriða sem ég tel röng hafa verið leiðrétt. Ég get ekki annað en haldið áfram að undrast þessi vinnubrögð,“ segir Eiríkur sem heldur lesendum sínum á Facebook upplýstum um gang mála.
Kunna Eiríki litlar þakkir fyrir ábendingarnar
Eiríkur hefur verið ódeigur talsmaður þess að menn umgangist íslenskuna af sæmilegu viti og honum sýnist víða pottur brotinn og heldur snautlegt að finna megi ambögur á vef sem gerir sérstaklega út á framhaldsskólanema; að vera þeim stoð og stytta í náminu. Eiríkur greinir frá því á Facebook-síðu sinni að forráðamenn vefsins hafi haft samband við sig eftir að hann setti fram athugasemdir sínar og voru þeir ósáttir við ýmislegt þar. Þó sé sagt á vefnum að allar ábendingar séu vel þegnar.
„Ja, þeir voru ósáttir við hversu harkaleg gagnrýnin var, og að ég sagði: „Hvers vegna er verið að bjóða börnunum upp á þetta? Hvers vegna látum við bjóða börnunum þetta?“ Þeir voru líka ósáttir við að ég skyldi gagnrýna vefinn á Facebook án þess að hafa samband við þá beint,“ segir Eiríkur í samtali við Vísi. Það er sjónarmið að mati prófessorsins. „En hins vegar hef ég ekki sérstaka samúð með þeim eftir að hafa eytt tíma í að fara yfir efnið og senda þeim fjölda leiðréttinga, sem síðan skila sér ekki nema að nokkru leyti þegar þeir setja efnið inn aftur.“
Villurnar af ýmsu tagi
Vísir bað Eirík um að nefna tvö dæmi um villur á vefnum og ekki stóð á svörum hjá prófessornum. Til dæmis hér í upphafi setningafræðikaflans: „Í slíkri umræðu er mikilvægt að hafa gömu góðu orðflokkana á valdi sínu en jafnframt að átta sig sem best á sambandi milli orða í setningu.“
Hér stendur sem sagt enn „gömu“ í stað „gömlu“. Og í fornafnakaflanum, 3.5.: „Ef eignarfall orðsins í eintölu endar á sérhljóða hefur það veika beygingu, en ef það það endar á samhljóða hefur það sterka beygingu.“
Eiríkur bendir á að „það“ sé tvítekið. Og í 4.1: „Þá þurfum við að muna að eignarfall persónufornafna er gjarnan í hlutverk eignarfornafns" „hlutverk“ > „hlutverki“. - Í töflum í 5.4 stendur á tveimur stöðum „hvorugkyn“ þar sem á að vera „eignarfall“ – segir Eiríkur og er af nógu að taka.
Hálfgerður dónaskapur af hálfu prófessorsins
Ingólfur B. Kristjánsson er í forsvari fyrir framhaldsskoli.is og hann segir vefinn ekki á vegum hins opinbera heldur sé um einkafyrirtæki að ræða. Hann segir rétt að þau á vefnum hafi ekki verið ánægð með það að Eiríkur væri að reka í hann hornin.
„Nei. Eða, við vorum ánægðir með athugasemdirnar að fá þessar stafsetningarvillur sem voru þarna, málfræðina, og ég sendi honum aðgang og ekkert vandamál með það. En, það er leiðinlegt að prófessor við Háskóla Íslands skuli ekki sjá sóma sinn í að hafa samband við okkur beint,“ segir Ingólfur.
Hann segir að þeir hafi frétt af gagnrýni Eiríks og bent á Facebook-síðu hans í því sambandi.
Auðvitað neyðarlegt og óþægilegt
Ingólfur segist ekkert endilega sammála því að þetta sé sérlega vandræðalegt fyrir sig og sitt fólk þó vefurinn höfði beint til framhaldsskólanema og fjalli um nám. Þá í ljósi gagnseminnar að öðru leyti. Hann segir trúnaðarmál hversu margir eru skráðir á vefinn, þeir séu þó nokkrir en enginn gríðarlegur fjöldi.
„Menn verða að meta þetta. En við höfum hjálpað mönnum í gegnum próf og svona. Rekum annan vef sem er gríðarlega vinsæll, hlusta.is,“ segir Ingólfur og bendir á að flestir hafi litið svo á að þetta sé gott framtak og jákvætt. „Jú, auðvitað er þetta neyðarlegt og óskemmtilegt fyrir okkur að fá þetta í andlitið en við látum þetta ekkert stoppa okkur. En málfræðin stendur ágætlega fyrir sínu.“
Menn fljótir af stað þegar eitthvað er að
Ingólfur segir obbann af villunum vera smávægilegar, innsláttarvillur. En það var Sigurður Konráðsson á menntavísindasviði sem skrifaði textann sem Eiríkur hefur fett fingur út í.
„Við rekum líka skolavefurinn.is sem er orðinn 17 ára. Við fengum ýmislegt yfir okkur þá í byrjun. Ein ljóðalína Jónasar Hallgrímssonar brotnaði til dæmis í tvennt og við fengum yfir okkur haturspósta þá. Menn eru fljótir, eins og fjölmiðlarnir, að fara af stað þegar eitthvað er að. En, þetta er gott framtak og ég kann Eiríki þakkir fyrir hans framlag en hefði gjarnan viljað að hann hefði haft samband við okkur beint.“
