Ég trúi Telma Tómasson skrifar 14. nóvember 2017 07:00 Hvað trúir þú á, ef ekki guð?“ spyr predikari forviða, hvessir á mig augun, röddin höst. Ágætis spurning í upptakti jólaflóðs. Eilífðarspurning um ást hinna umburðarlyndu, ógnir stríðs, fegurð handanlífs, upphaf átaka, leynd hins yfirnáttúrulega, veldi hempunnar, altæka skipun tilverunnar. Kristni, íslam, búddismi… Tilgangur lífsins? Myndin er þessi. Í sveitinni í denn var oft myrkur svo svart að ekki sást handa skil. Stundum fegurð, stundum ógn. Engin ljós til að lýsa upp landslag. Drengur um tíu ára gengur hægum skrefum upp brekku í Borgarfirði, týran frá bænum minnkar eftir því sem hann fjarlægist. Bandbeislið danglar í kæruleysislegri sveiflu. Grána bíður á túninu í ljósaskiptunum. Þokuslæða sveipar dalina dulúð. Móðir og sonur, á að giska jafnaldri drengsins, birtast skyndilega við brekkubrún. Piltur pírir augun, þetta eru ókunnugir. Þau eru lágvaxin og klæðnaður vekur athygli. Konan er í síðum kjól, drengurinn í stuttbuxum. Engan veginn tíska þess dags. Mæðgin hverfa jafn skjótt og þau birtast. „Þetta voru álfar,“ segir hávaxni, svipfagri öldungurinn. Hörkutólið, sem flaug um himinhvolfin, sigldi um höfin blá, heimsótti fjarlægar lendur. „Ég man sem það hafi gerst í gær. Og skrökva engu.“ Hann trúði á handanheim og frelsi andans. Bara ekki á guð. „Trú er laus við merkimiða,“ sagði hann. Og þannig hófst mín trú á lækinn sem tifar létt um máða steina, fjallanöfnin, náttúruna og landslagið sem væri lítils virði ef það héti ekki neitt. Trúin á galdur þess að berast á fáki fráum. Að vera kóngur um stund. Trúin á tímann sem er eins og vatnið. Og að sigra heiminn sé eins og að spila á spil. Þessi fallegi dagur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Telma Tómasson Mest lesið Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon Skoðun Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson Skoðun Geislameðferð sem lífsbjörg Ingibjörg Isaksen Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Hvað trúir þú á, ef ekki guð?“ spyr predikari forviða, hvessir á mig augun, röddin höst. Ágætis spurning í upptakti jólaflóðs. Eilífðarspurning um ást hinna umburðarlyndu, ógnir stríðs, fegurð handanlífs, upphaf átaka, leynd hins yfirnáttúrulega, veldi hempunnar, altæka skipun tilverunnar. Kristni, íslam, búddismi… Tilgangur lífsins? Myndin er þessi. Í sveitinni í denn var oft myrkur svo svart að ekki sást handa skil. Stundum fegurð, stundum ógn. Engin ljós til að lýsa upp landslag. Drengur um tíu ára gengur hægum skrefum upp brekku í Borgarfirði, týran frá bænum minnkar eftir því sem hann fjarlægist. Bandbeislið danglar í kæruleysislegri sveiflu. Grána bíður á túninu í ljósaskiptunum. Þokuslæða sveipar dalina dulúð. Móðir og sonur, á að giska jafnaldri drengsins, birtast skyndilega við brekkubrún. Piltur pírir augun, þetta eru ókunnugir. Þau eru lágvaxin og klæðnaður vekur athygli. Konan er í síðum kjól, drengurinn í stuttbuxum. Engan veginn tíska þess dags. Mæðgin hverfa jafn skjótt og þau birtast. „Þetta voru álfar,“ segir hávaxni, svipfagri öldungurinn. Hörkutólið, sem flaug um himinhvolfin, sigldi um höfin blá, heimsótti fjarlægar lendur. „Ég man sem það hafi gerst í gær. Og skrökva engu.“ Hann trúði á handanheim og frelsi andans. Bara ekki á guð. „Trú er laus við merkimiða,“ sagði hann. Og þannig hófst mín trú á lækinn sem tifar létt um máða steina, fjallanöfnin, náttúruna og landslagið sem væri lítils virði ef það héti ekki neitt. Trúin á galdur þess að berast á fáki fráum. Að vera kóngur um stund. Trúin á tímann sem er eins og vatnið. Og að sigra heiminn sé eins og að spila á spil. Þessi fallegi dagur.
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun
Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun
Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson Skoðun
Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir Skoðun