Áhyggjur af útliti eru eðlilegar
„Það er eðlilegt að útlit skipti okkur máli. Það er hluti af því að vera manneskja, við erum ein af þeim tegundum sem veljum okkur maka út frá útliti meðal annars. Áhersla á útlit getur hins vegar gengið of langt,“ segir Andri.„Stundum fá börn þau skilaboð frá umhverfinu, til dæmis foreldrum og öðrum, að það sé mjög mikilvægt að þau séu falleg, og oft rennur saman hugmyndin um manngildi og útlit, þannig að börn upplifa að til þess að þau séu metin að verðleikum þá þurfi þau að vera falleg. Þá getur orðið til það sem við köllum líkamsímyndarvandi. Sem sagt að börn, unglingar og fullorðnir leggi of mikla áherslu á útlit, og það sem meira er, að þau telji sig líta verr út en þau gera í raun og veru. Þess vegna köllum við þetta líkamsímynd, því að hugmyndir okkar um eigin útlit samsvara ekki alltaf því hvernig við lítum út í raun og veru. Og það getur verið erfitt að sættast á þessa staðreynd, því flestir alast upp við þá hugmynd að treysta því sem þeir sjá með „berum” augum. Stundum þróast svonefndar líkamsímyndargeðraskanir á borð við átraskanir og líkamsskynjunarröskun.“
Skynja líkamshluta sem ljóta eða afskræmda
Andri segir að líkamsskynjunarröskun sé mun algengari en áður hafi verið talið og bendi nýleg rannsókn til þess að algengi hennar á Íslandi gæti verið um þrjú prósent.„Fólk með líkamsskynjunarröskun upplifir einn eða fleiri líkamshluta sem ljóta eða jafnvel afskræmda, en í raun og veru lítur þetta fólk eðlilega út. Til þess að greinast með röskunina þarf fólk að hugsa um þessa líkamshluta og eigið útlit í um klukkutíma á dag, auk þess sem það bregst við hugsununum með einhverjum hætti, eins og að horfa tímunum saman í spegil, bera sig endurtekið saman við annað fólk, fela líkamshluta með farða, fötum eða með öðrum leiðum, og fara í endurteknar lýtaaðgerðir, svo nokkur dæmi séu tekin.“
Yfirleitt veldur þessi geðröskun mikilli vanlíðan og hefur talsverð neikvæð áhrif á líf fólks.
„Í einni rannsókn á stóru úrtaki fólks með þessa röskun kom til dæmis fram að um 30% þátttakenda hafði átt að minnsta kosti eina viku á ævinni þar sem þeir fóru ekki út úr húsi af ótta við að vera dæmdir af öðrum vegna þessara meintu líkamslýta.“
Þrífst í skömm og einangrun
Andri segir það mikilvægt að bregðast við þessum vanda og að foreldrar hafi augun opin.„Fyrsta skrefið er að foreldrar og aðrir forráðamenn fylgist með því hvort það hafi orðið einhver breyting á barninu eða unglingnum, til dæmis hvort unglingurinn fari að einangra sig og virðist mjög upptekinn af eigin útliti, sé kannski tímunum saman fyrir framan spegilinn, eða sífellt að taka sjálfur. Það er fín lína á milli þess sem er innan eðlilegra marka eða utan þeirra á þessum aldri, en breyting á virkni og aukin vanlíðan getur verið vísbending um að unglingurinn sé í vanda.“
Þá er næsta skref að foreldrar reyni sitt besta til að ræða við barn sitt.
„Þá getur verið gott að leggja áherslu á að áhyggjur af útliti séu eðlilegar og segja frá því ef foreldrið sjálft hefur áhyggjur af slíku. Hreinskiptin og hlý samskipti geta skipt miklu máli því sálrænn vandi á borð við líkamsskynjunarröskun þrífst í skömm og einangrun. Ef foreldrar hafa áhyggjur af barni sínu er mikilvægt að leita til fagfólks á borð við sálfræðinga sem þekkja líkamsskynjunarröskun og aðrar líkamsímyndaraskanir til þess að greina vandann og veita meðferð ef ástæða er til. Sú meðferð sem sýnt hefur mestan árangur við líkamsskynjunarröskun og átröskunum er hugræn atferlismeðferð,“ segir Andri að lokum.
Erindi Andra hefst klukkan 12 í dag, fimmtudaginn 22. mars, og verður það í Hátíðasal í Aðalbyggingu Háskóla Íslands. Streymt verður frá fundinum beint hér á Vísi.
