Samningafundur deiluaðila hjá ríkissáttasemjara í gær skilaði ekki árangri og næsti fundur hefur ekki verið boðaður fyrr en á fimmtudag í næstu viku. Á sunnudag taka uppsagnir 12 ljósmæðra á Landspítalanum gildi og hefur spítalinn gripið til aðgerðaáætlunar vegna þess.
Þá lýkur atkvæðagreiðslu ljósmæðra um yfirvinnubann á heilbrigðisstofnunum á sunnudag. Verði yfirvinnubann samþykkt, sem telja má meiri líkur en minni á, mun það hefjast um miðjan júlí.
„Á maður að vera hræddur, á maður að vera rólegur og trúa því að eitthvað gerist?“
Ljóst er að bæði uppsagnirnar og yfirvinnubannið koma til með að hafa mikil áhrif á fæðingarvaktinni á spítalanum en í samtali við Vísi segir Steinunn að óvissan sé það sem valdi mestum áhyggjum.
Aðspurð hvernig henni líði með ástandið segist hún ekki alveg vita það.
„Ég trúði alltaf að þetta myndi reddast og að stjórnvöld myndu ekki láta þetta ganga svona langt. Ég trúði því ekki en svo er þetta að fara að gerast núna og maður veit einhvern veginn ekkert hverju maður á að búast við. Á maður að vera hræddur, á maður að vera rólegur og trúa því að eitthvað gerist? Maður veit ekkert í hvorn fótinn maður á að stíga þannig að maður er svona dálítið týndur,“ segir Steinunn.
Hún starfar sjálf sem hjúkrunarfræðingur á Landspítalanum en er nú komin í veikindaleyfi fram að fæðingu. Vegna starfs síns segist hún meðvituð hvernig mönnunin er á spítalanum og mannekluna sem er þar. Í því samhengi segist Steinunn ekkert sérstaklega spennt fyrir því að leggjast inn sem sjúklingur á spítalann.
Svolítið ógnvekjandi að þurfa að rúlla sér beint af fæðingarbekknum og heim
En er eitthvað sérstakt sem hún hefur áhyggjur af í tengslum við fæðinguna vegna yfirvofandi aðgerða ljósmæðra?
„Ég er náttúrulega hjúkrunarfræðingur og er ekki að eignast mitt fyrsta barn þannig að ég er kannski ekki alveg jafn stressuð fyrir því að fara beint af fæðingarbekknum og heim. En það er samt svolítið ógnvekjandi að þurfa að rúlla sér beint af fæðingarbekknum og heim og fá enga hvíld í millitíðinni,“ segir Steinunn og nefnir að í seinustu fæðingu hafi hún til að mynda misst mikið blóð.
„Og hvað ef það gerist aftur? Verður mér samt rúllað heim? Maður er einhvern veginn ekki með nein svör. Er ég að fara heim með nýfætt barn, samansaumuð og blóðlítil að hitta 18 mánaða barnið? Fær maður ekki einu sinni að leggja sig í tvo tíma? Þetta eru alveg átök að fæða.“
Steinunn bendir jafnframt á það sem fram kemur í viðbragðsáætlun spítalans að konum sé bent á að leita á sína heilsugæslustöð, til heimaþjónustuljósmóður eða á Læknavakt og spyr hvert hún eigi að leita þar sem hún sé flogaveik og því í áhættumæðraverndinni uppi á Landspítala.
Viðkvæmur hópur sem upplifi vanvirðingu frá stjórnvöldum
Spurð út í það hvernig stemningin sé í bumbuhópnum segir hún að það skapist umræður um hverja einustu frétt sem sögð sé um kjaradeiluna.
„Þær eru virkilegar stressaðar og alveg sérstaklega þær sem eru að eiga sitt fyrsta barn, maður tekur eftir því, vita ekki hvernig fæðing er og svona. Það veit enginn neitt og maður fær síðan heldur ekkert rosalega góð svör. Það eru allir að spyrja sitthvora ljósmóðurina sem eru síðan með mismunandi svör. Það er dálítil ringulreið og við vitum ekki við hverju við eigum að búast.“
Fyrir á Steinunn eitt barn, sem er 18 mánaða, og segir hún þá fæðingu hafa verið það langa að hún fór í gegnum fimm vaktir af ljósmæðrum. Þær hafi verið hver annarri yndislegri og segist Steinunn standa 150 prósent með þeim í þeirra baráttu. Hún vísi ábyrgðinni á þeirri stöðu sem upp er komin í deilunni alfarið til ríkisvaldsins.
„Við erum mjög viðkvæmur hópur, óléttar konur og konur sem eru með nýbura, og maður finnur fyrir svo mikilli vanvirðingu frá stjórnvöldum að það sé ekki bara hægt að semja við þann hóp sem getur sinnt okkur. Ég styð ljósmæður 150 prósent og ég skil mjög vel að þær séu ekki að fara að semja um eitthvað sem er þeim ekki samboðið. Þetta er allt á stjórnvöldum.“
