524 sinnum í viku Sif Sigmarsdóttir skrifar 3. nóvember 2018 11:00 Ég uppfærði stýrikerfið á símanum mínum í vikunni. Slíkt væri vart í frásögur færandi ef ekki hefði hrikt í stoðum sjálfsmyndar minnar í kjölfarið. Um síðustu helgi var eiginmaðurinn sendur í útlegð út á róló með grislingana tvo á meðan móðirin var heima og kláraði að skrifa bók. Einbeitingin var rofin þegar vídjó barst frá róluvellinum. Ég teygði mig í símann. Eiginmaðurinn hafði fest á myndband augnablikið þegar tveggja ára sonur okkar fékk sig svo fullsaddan af því að pabbi hans héngi á internetinu alla rólóferðina að hann arkaði upp að pabbanum, sló í buxnavasa hans og orgaði: „Inn í hér, inn í hér.“ Hann vildi að pabbinn setti símann í vasann. Þar sem ég sat í mjúkum skrifborðsstól, með heitt kaffi og hlustaði á regnið bylja á glugganum var auðvelt að halda uppeldis-kvarðanum í útópískum hæðum. „Hangir þú bara í símanum?“ skrifaði ég regnvotum karlinum til baka. „Ertu ekkert að tala við þau? Mynda tengsl? Eiga við þau uppbyggileg samtöl um margföldunartöfluna; útskýra fyrir þeim hvers vegna himinninn er blár; kenna þeim að lemja frá sér án þess að hinir fullorðnu sjái til?“ Engin svör bárust en ég hef eiginmanninn grunaðan um að hafa eytt mér af WhatsApp.Tæknilegar syndir Ég hef löngum stært mig af því að vera ekki símakona. Þegar ég endurnýja farsímann felst það iðulega í því að ég tek við gamla síma eiginmannsins þegar hann fær sér nýjan. Símaáskrift mín inniheldur lítið gagnamagn, örfáar innifaldar mínútur – en ótakmarkaðan fjölda af SMS-skilaboðum sem símafyrirtæki virðast eiga jafnerfitt með að koma út og hamborgarhryggjum í janúar. Ástæða þess að ég er ekki með nefið ofan í símanum hverja stund er þó ekki sú að ég sé svo dyggðug heldur einfaldlega að ég sit við tölvu allan daginn þar sem ég drýgi mínar tæknilegu syndir. Missi ég einbeitinguna eitt andartak í vinnunni öðlast fingur mínir sjálfstæðan vilja og skyndilega blasir Facebook við mér á tölvuskjánum; strandi ég í verkefni leita ég lausna í myndum af flekklausum brosum og filteruðum veruleika á Instagram. Með nýja stýrikerfinu á símanum mínum fylgdi þjónusta sem mælir hvað ég nota símann minn mikið. Í ljós kom að þvert á sjálfsmynd mína er ég símakona. Þrátt fyrir að sitja við tölvuskjá í átta til tíu tíma á dag tókst mér engu að síður að eyða einni og hálfri klukkustund að meðaltali í símanum á dag. Mælingar sýna að ég gríp símann á lofti að meðaltali 74 sinnum á dag; 524 sinnum í viku. Síminn minn pípir 522 sinnum á viku. Ég fæ 220 skilaboð á WhatsApp, 31 á Facebook, 26 á Snapchat. Ég er með myndavélina á lofti í 37 mínútur á viku. Ég skoða eigin ljósmyndir í 26 mínútur. Tími í gíslingu Á morgun stendur Barnaheill fyrir símalausum sunnudegi. Er átakinu ætlað að vekja fólk til umhugsunar um áhrif símanotkunar á samskipti innan fjölskyldunnar en rannsóknir gefa til kynna að snjallsímanotkun foreldra geti haft áhrif á tengslamyndun foreldra og barna þar sem foreldri er andlega fjarverandi sökum snjallsímanotkunar. Nútímafólk þjáist af krónískum tímaskorti. Það er svo ótalmargt sem okkur langar til að gera en komumst ekki yfir í annríki hversdagsins. Ég hef til dæmis ekki horft á heila bíómynd í sjónvarpinu síðan sonur minn fæddist fyrir tveimur árum. Ég hef einfaldlega ekki haft tíma. Eða það hélt ég. Á morgun ætla ég að hafa slökkt á símanum mínum. Ég ætla að gera það fyrir grislingana tvo sem munu eiga athygli mína óskipta er þeir rífast um hvort fær að leika sér að tómri klósettrúllu á meðan barnaherbergi stútfullt af leikföngum stendur óhreyft. En ég ætla líka að gera það fyrir sjálfa mig. Því mælingar sýna að ég hef eina og hálfa klukkustund aflögu á degi hverjum. Ég ætla að endurheimta frítíma minn úr gíslingu farsímans og horfa á bíómynd. Hvað er miklu af tíma þínum haldið í gíslingu? Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Sif Sigmarsdóttir Mest lesið Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Vin í eyðimörkinni – almenningsbókasöfn borgarinnar Sanna Magdalena Mörtudóttir skrifar Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson skrifar Skoðun Tíu staðreyndir um alvarlegustu kvenréttindakrísu heims Stella Samúelsdóttir skrifar Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir skrifar Skoðun Eftirlíking vitundar og hætturnar sem henni fylgja Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir skrifar Skoðun Gagnvirkni líkama og vitundar til heilbrigðis Þórdís Hólm Filipsdóttir skrifar Skoðun Nýjar lausnir í kennslu – gamlar hindranir Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Samstarf sem skilar raunverulegum loftslagsaðgerðum Nótt Thorberg skrifar Skoðun Lærum að lesa og reikna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Loforðið sem borgarstjóri gleymdi Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Kristrún, það er bannað að plata Snorri Másson skrifar Skoðun Öndunaræfingar í boði SFS Vala Árnadóttir skrifar Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon skrifar Skoðun Umbylting ríkisfjármála á átta mánuðum Jóhann Páll Jóhannsson skrifar Skoðun Mestu aularnir í Vetrarbrautinni Kári Helgason skrifar Skoðun Átta atriði sem sýna fram á vanda hávaxtastefnunnar Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun 50 þúsund nýir íbúar – Hvernig tryggjum við samheldni? Guðmundur Ari Sigurjónsson skrifar Skoðun Framtíð nemenda í fyrsta sæti í Kópavogi Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Að setjast í fyrsta sinn á skólabekk Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Ferðalag úr fangelsi hugans Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Hraðahindranir fyrir strætó Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Íslenzkir sambandsríkissinnar Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Garðurinn okkar fyllist af illgresi Davíð Bergmann skrifar Skoðun Nýtt landsframlag – og hvað svo? Hrafnhildur Bragadóttir,Birna Sigrún Hallsdóttir skrifar Skoðun Fágætir dýrgripir í Vestmannaeyjum Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Gjaldskyldulandið Ísland - Viltu hafa bílastæðagjald við hverja lækjarsprænu? Hermann Helguson skrifar Sjá meira
Ég uppfærði stýrikerfið á símanum mínum í vikunni. Slíkt væri vart í frásögur færandi ef ekki hefði hrikt í stoðum sjálfsmyndar minnar í kjölfarið. Um síðustu helgi var eiginmaðurinn sendur í útlegð út á róló með grislingana tvo á meðan móðirin var heima og kláraði að skrifa bók. Einbeitingin var rofin þegar vídjó barst frá róluvellinum. Ég teygði mig í símann. Eiginmaðurinn hafði fest á myndband augnablikið þegar tveggja ára sonur okkar fékk sig svo fullsaddan af því að pabbi hans héngi á internetinu alla rólóferðina að hann arkaði upp að pabbanum, sló í buxnavasa hans og orgaði: „Inn í hér, inn í hér.“ Hann vildi að pabbinn setti símann í vasann. Þar sem ég sat í mjúkum skrifborðsstól, með heitt kaffi og hlustaði á regnið bylja á glugganum var auðvelt að halda uppeldis-kvarðanum í útópískum hæðum. „Hangir þú bara í símanum?“ skrifaði ég regnvotum karlinum til baka. „Ertu ekkert að tala við þau? Mynda tengsl? Eiga við þau uppbyggileg samtöl um margföldunartöfluna; útskýra fyrir þeim hvers vegna himinninn er blár; kenna þeim að lemja frá sér án þess að hinir fullorðnu sjái til?“ Engin svör bárust en ég hef eiginmanninn grunaðan um að hafa eytt mér af WhatsApp.Tæknilegar syndir Ég hef löngum stært mig af því að vera ekki símakona. Þegar ég endurnýja farsímann felst það iðulega í því að ég tek við gamla síma eiginmannsins þegar hann fær sér nýjan. Símaáskrift mín inniheldur lítið gagnamagn, örfáar innifaldar mínútur – en ótakmarkaðan fjölda af SMS-skilaboðum sem símafyrirtæki virðast eiga jafnerfitt með að koma út og hamborgarhryggjum í janúar. Ástæða þess að ég er ekki með nefið ofan í símanum hverja stund er þó ekki sú að ég sé svo dyggðug heldur einfaldlega að ég sit við tölvu allan daginn þar sem ég drýgi mínar tæknilegu syndir. Missi ég einbeitinguna eitt andartak í vinnunni öðlast fingur mínir sjálfstæðan vilja og skyndilega blasir Facebook við mér á tölvuskjánum; strandi ég í verkefni leita ég lausna í myndum af flekklausum brosum og filteruðum veruleika á Instagram. Með nýja stýrikerfinu á símanum mínum fylgdi þjónusta sem mælir hvað ég nota símann minn mikið. Í ljós kom að þvert á sjálfsmynd mína er ég símakona. Þrátt fyrir að sitja við tölvuskjá í átta til tíu tíma á dag tókst mér engu að síður að eyða einni og hálfri klukkustund að meðaltali í símanum á dag. Mælingar sýna að ég gríp símann á lofti að meðaltali 74 sinnum á dag; 524 sinnum í viku. Síminn minn pípir 522 sinnum á viku. Ég fæ 220 skilaboð á WhatsApp, 31 á Facebook, 26 á Snapchat. Ég er með myndavélina á lofti í 37 mínútur á viku. Ég skoða eigin ljósmyndir í 26 mínútur. Tími í gíslingu Á morgun stendur Barnaheill fyrir símalausum sunnudegi. Er átakinu ætlað að vekja fólk til umhugsunar um áhrif símanotkunar á samskipti innan fjölskyldunnar en rannsóknir gefa til kynna að snjallsímanotkun foreldra geti haft áhrif á tengslamyndun foreldra og barna þar sem foreldri er andlega fjarverandi sökum snjallsímanotkunar. Nútímafólk þjáist af krónískum tímaskorti. Það er svo ótalmargt sem okkur langar til að gera en komumst ekki yfir í annríki hversdagsins. Ég hef til dæmis ekki horft á heila bíómynd í sjónvarpinu síðan sonur minn fæddist fyrir tveimur árum. Ég hef einfaldlega ekki haft tíma. Eða það hélt ég. Á morgun ætla ég að hafa slökkt á símanum mínum. Ég ætla að gera það fyrir grislingana tvo sem munu eiga athygli mína óskipta er þeir rífast um hvort fær að leika sér að tómri klósettrúllu á meðan barnaherbergi stútfullt af leikföngum stendur óhreyft. En ég ætla líka að gera það fyrir sjálfa mig. Því mælingar sýna að ég hef eina og hálfa klukkustund aflögu á degi hverjum. Ég ætla að endurheimta frítíma minn úr gíslingu farsímans og horfa á bíómynd. Hvað er miklu af tíma þínum haldið í gíslingu?
Skoðun Gjaldskyldulandið Ísland - Viltu hafa bílastæðagjald við hverja lækjarsprænu? Hermann Helguson skrifar