Fokk fátækt! Hólmfríður Árnadóttir skrifar 7. mars 2021 20:01 English below Skilgreining fátæktar er að viðkomandi líði efnahagslegan skort. Fátækt er í raun gríðarleg skerðing á tækifærum, að hafa miklu færri tækifæri og möguleika en aðrir, tækifæri til áhugamála, félagsskapar, afþreyingar og jafnvel menntunar. Sá sem býr við fátækt hefur þannig minna svigrúm til að prófa nýja hluti, kynnast nýjum viðfangsefnum og félagsskap og upplifa margt af því sem í boði er. Viljum við hafa þetta svona? Viljum við að þau sem minna mega sín sitji föst í fátæktargildru með enga möguleika á að vinna sig þaðan? Við sem velferðarþjóðfélag eigum að sjá til þess að kerfin okkar grípi viðkomandi, að boðið sé upp á tækifæri sem henta þessum fjölbreytta hópi og að aðgengi að úrræðum sé auðsótt. Enn eigum við allt of langt í land, þrátt fyrir að fátækt sé orð sem enginn vill heyra og aðstæður sem enginn á að vera í, hvort sem um er að ræða fjárhagslega eða félagslega fátækt. Enginn á að þurfa neita barni sínu um tómstundir eða næringarríkan mat og skjólgóðan fatnað, já eða afmælisveislu og að æfa íþrótt, enginn. Enginn ætti að standa úti í röð til að ná sér í mat, nauðbeygður til að sýna það frammi fyrir öðrum og fá þau skilaboð að vera utangarðs, að kerfin séu ekki fyrir alla. Hagstofan segir um 30 þúsund manns vera undir lágtekjumörkum og falla þannig undir skilgreininguna fátækt. Þar af eru um 10 þúsund börn! Það er ótækt. Við sem þjóð erum bundin Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna þar sem segir í 26. grein: “Börn sem búa við fátækt eiga rétt á aðstoð. Stjórnvöld skulu tryggja þann rétt með því að útvega peninga og annars konar stuðning”. Langvarandi fátækt getur komið niður á heilsu og aukið félagslega einangrun um leið og hluti þjóðarinnar fær ekki tækifæri; tækifæri til að þroskast og dafna óháð efnahag og hefur þannig takmarkaðan aðgang að gnægtaborði þjóðarinnar. Viljum við hafa þetta svona? Ég segi nei, alls ekki! Höfundur er formaður Svæðisfélags VG á Suðurnesjum, í flokksráði VG og frambjóðandi í 1. sæti á lista VG í Suðurkjördæmi fyrir næstu alþingiskosningar. Fuck poverty! Poverty goes far beyond an economic deprivation: it deprives people of living a full life in various ways. It reduces an individual’s chance to create and thrive in hobbies, companionship, entertainment and even education. Thus, those living in poverty have less chances of trying new things, getting acquainted with new subjects and societies, and the opportunity to experience all there is to offer. Do we want it this way? Do we want the less fortunate to be trapped in this poverty limbo with no chance of growing or earning a decent living? As a welfare society, we must ensure that individuals are not falling through the cracks of our system. We must guarantee resources are easily accessible and that suitable opportunities present themselves to this diverse group. Although poverty is clearly a word that no one wants to hear and a situation that no one should be in —whether it is financial or social poverty— we still have much to do to resolve this social issue. No one should have to deny their child’s participation in extracurricular activities or basic needs such as food and shelter. Equally, those in need should not be publicly embarrassed for accepting necessary help—like those who wait outside in a line for food. Our services to those in need should be provided in such a manner that an individual’s dignity is preserved. Statistics in Iceland says that about 30,000 people are below the low-income threshold and thus fall under the definition of poverty. This equates to about 10 thousand children! That's not acceptable. As a nation, we are bound by the United Nations Convention on the Rights of the Child, which states in Article 26: “Children living in poverty are entitled to assistance. The government should ensure that right by providing money and other forms of support ". Prolonged poverty can be detrimental to health and increase social isolation and this risk rises the moment we take away their opportunities to prosper; the opportunity to develop independently of the economy, resulting in limited access to the nation's abundant table of resources. Do we want it this way? I say no, not at all! The author is the chairman of Svæðisfélag VG in Suðurnes, in the party council of VG and a candidate in 1st place on the list of VG in the Southern constituency for the next parliamentary elections. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2021 Félagsmál Vinstri græn Suðurkjördæmi Alþingiskosningar 2021 Hólmfríður Árnadóttir Mest lesið Í skjóli hvíta bjargvættarins Yousef Ingi Tamimi Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir Skoðun 7 símtöl í röð - en ekkert fer í gegn Gró Einarsdóttir Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson Skoðun Áttaviti í öldrunarþjónustu Gunnlaugur Már Briem Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson Skoðun Skoðun Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar Skoðun Fleiri átök = verri útkoma í lestri? Birgir Hrafn Birgisson skrifar Skoðun Biðin sem (enn) veikir og tekur Guðlaugur Eyjólfsson skrifar Skoðun Stafrænt netöryggisbelti Hrannar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hvert stefnir ráðherra? Aðalsteinn Árni Baldursson skrifar Skoðun Free tuition Colin Fisher skrifar Skoðun Þegar fólkið okkar langar að deyja Sigurborg Sveinsdóttir,Svava Arnardóttir skrifar Skoðun Why protest works Adam Daniel Fishwick skrifar Skoðun Í senn minning og ákvörðun um framtíð Elliði Vignisson skrifar Skoðun Reynslunni ríkari eftir fjárhagsleg áföll síðustu ára Njáll Trausti Friðbertsson skrifar Skoðun Ríkisstjórn lobbýistanna Jón Ferdínand Estherarson skrifar Skoðun 7 símtöl í röð - en ekkert fer í gegn Gró Einarsdóttir skrifar Skoðun Áttaviti í öldrunarþjónustu Gunnlaugur Már Briem skrifar Skoðun Í skjóli hvíta bjargvættarins Yousef Ingi Tamimi skrifar Skoðun Að gjamma á stóra grábjörninn getur haft afleiðingar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Lokun Leo Seafood - Afleiðing tvöföldunar veiðigjalda Sigurgeir B. Kristgeirsson skrifar Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar Skoðun Allir geta hjálpað einhverjum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Við erum ekki valdalausar. Við erum óbrjótandi Noorina Khalikyar skrifar Skoðun Vægið eftir sem áður dropi í hafið Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar Skoðun Fólk í sárum veldur tárum Árni Sigurðsson skrifar Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar Skoðun Akademískt frelsi og grátur í draumum Viðar Hreinsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar Skoðun Segðu skilið við sektarkenndina Finnur Th. Eiríksson skrifar Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar Skoðun Lög um vinnu og virknimiðstöðvar Atli Már Haraldsson skrifar Sjá meira
English below Skilgreining fátæktar er að viðkomandi líði efnahagslegan skort. Fátækt er í raun gríðarleg skerðing á tækifærum, að hafa miklu færri tækifæri og möguleika en aðrir, tækifæri til áhugamála, félagsskapar, afþreyingar og jafnvel menntunar. Sá sem býr við fátækt hefur þannig minna svigrúm til að prófa nýja hluti, kynnast nýjum viðfangsefnum og félagsskap og upplifa margt af því sem í boði er. Viljum við hafa þetta svona? Viljum við að þau sem minna mega sín sitji föst í fátæktargildru með enga möguleika á að vinna sig þaðan? Við sem velferðarþjóðfélag eigum að sjá til þess að kerfin okkar grípi viðkomandi, að boðið sé upp á tækifæri sem henta þessum fjölbreytta hópi og að aðgengi að úrræðum sé auðsótt. Enn eigum við allt of langt í land, þrátt fyrir að fátækt sé orð sem enginn vill heyra og aðstæður sem enginn á að vera í, hvort sem um er að ræða fjárhagslega eða félagslega fátækt. Enginn á að þurfa neita barni sínu um tómstundir eða næringarríkan mat og skjólgóðan fatnað, já eða afmælisveislu og að æfa íþrótt, enginn. Enginn ætti að standa úti í röð til að ná sér í mat, nauðbeygður til að sýna það frammi fyrir öðrum og fá þau skilaboð að vera utangarðs, að kerfin séu ekki fyrir alla. Hagstofan segir um 30 þúsund manns vera undir lágtekjumörkum og falla þannig undir skilgreininguna fátækt. Þar af eru um 10 þúsund börn! Það er ótækt. Við sem þjóð erum bundin Barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna þar sem segir í 26. grein: “Börn sem búa við fátækt eiga rétt á aðstoð. Stjórnvöld skulu tryggja þann rétt með því að útvega peninga og annars konar stuðning”. Langvarandi fátækt getur komið niður á heilsu og aukið félagslega einangrun um leið og hluti þjóðarinnar fær ekki tækifæri; tækifæri til að þroskast og dafna óháð efnahag og hefur þannig takmarkaðan aðgang að gnægtaborði þjóðarinnar. Viljum við hafa þetta svona? Ég segi nei, alls ekki! Höfundur er formaður Svæðisfélags VG á Suðurnesjum, í flokksráði VG og frambjóðandi í 1. sæti á lista VG í Suðurkjördæmi fyrir næstu alþingiskosningar. Fuck poverty! Poverty goes far beyond an economic deprivation: it deprives people of living a full life in various ways. It reduces an individual’s chance to create and thrive in hobbies, companionship, entertainment and even education. Thus, those living in poverty have less chances of trying new things, getting acquainted with new subjects and societies, and the opportunity to experience all there is to offer. Do we want it this way? Do we want the less fortunate to be trapped in this poverty limbo with no chance of growing or earning a decent living? As a welfare society, we must ensure that individuals are not falling through the cracks of our system. We must guarantee resources are easily accessible and that suitable opportunities present themselves to this diverse group. Although poverty is clearly a word that no one wants to hear and a situation that no one should be in —whether it is financial or social poverty— we still have much to do to resolve this social issue. No one should have to deny their child’s participation in extracurricular activities or basic needs such as food and shelter. Equally, those in need should not be publicly embarrassed for accepting necessary help—like those who wait outside in a line for food. Our services to those in need should be provided in such a manner that an individual’s dignity is preserved. Statistics in Iceland says that about 30,000 people are below the low-income threshold and thus fall under the definition of poverty. This equates to about 10 thousand children! That's not acceptable. As a nation, we are bound by the United Nations Convention on the Rights of the Child, which states in Article 26: “Children living in poverty are entitled to assistance. The government should ensure that right by providing money and other forms of support ". Prolonged poverty can be detrimental to health and increase social isolation and this risk rises the moment we take away their opportunities to prosper; the opportunity to develop independently of the economy, resulting in limited access to the nation's abundant table of resources. Do we want it this way? I say no, not at all! The author is the chairman of Svæðisfélag VG in Suðurnes, in the party council of VG and a candidate in 1st place on the list of VG in the Southern constituency for the next parliamentary elections.
Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson Skoðun
Skoðun Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson skrifar
Skoðun Við getum öll stutt við lesskilning barna - Gleðilegan dag læsis Auður Soffía Björgvinsdóttir skrifar
Skoðun Getur þjóð orðið of rík? – Ádeila frá Noregi sem getur átt við um Ísland Júlíus Valsson skrifar
Skoðun Sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps reynir að skrá fólk út úr samfélaginu Guðrún M. Njálsdóttir,Ragna Ívarsdóttir,Þröstur Sverrisson skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar - tékklisti fyrir stjórnvöld til að gera betur Unnur Helga Óttarsdóttir,Anna Lára Steindal skrifar
Skoðun Fjöldi kynja – treystir þú þér í samtalið með velferð barna að leiðarljósi? Böðvar Ingi Guðbjartsson skrifar
Skoðun Ókeypis minnisblað fyrir Alþingi: Jafnrétti er ekki skoðun- en umræðan er það Sigríður Ásta Hauksdóttir skrifar
Skoðun Að útrýma menningu og þjóð Dagrún Ósk Jónsdóttir,Esther Ösp Valdimarsdóttir,Snædís Sunna Thorlacius skrifar
Vörusvik Rafmenntar í nafni Kvikmyndaskóla Íslands og afleiðingar þeirra Böðvar Bjarki Pétursson,Friðrik Þór Friðriksson Skoðun