Fyrirtækið er nú starfsleyfislaust við Héðinsgötu og má ekki sinna sinni hefðbundnu þjónustu þar, sem felst aðallega í að halda úti vélaverkstæði og hjólbarðaverkstæði.
Starfsemi Vöku á svæðinu var ferns konar:
- Bílapartasala
- Bifreiða- og vélaverkstæði
- Hjólbarðaverkstæði
- Úrvinnsla vegna endurvinnslu bíla
Um leið og starfsleyfinu var kippt úr gildi, vegna síðastnefnda atriðisins, missti Vaka einnig leyfi sitt fyrir þeim tveimur sem fara á undan því að öll þjónusta Vöku í húsnæðinu stólar á sama starfsleyfið sem er ekki lengur fyrir hendi.
Vaka má nú aðeins selja bílaparta út úr húsi en ekki taka við bílum inn á verkstæði sitt. Sala bílaparta og viðgerðir á bílum haldast oft í hendur í þjónustu fyrirtækja eins og Vöku.
Fyrirtækið má einnig halda áfram að sinna dráttarþjónustu sinni enda er sú starfsemi ekki bundin við húsnæðið við Héðinsgötu 2.

Harkalegt af nefndinni
Málið er um margt undarlegt og má ljóst vera af gögnum þess að Heilbrigðiseftirlitið og byggingafulltrúi og skipulagsfulltrúi Reykjavíkurborgar séu ósammála úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála um túlkun ýmissa atriða.
Það voru nágrannar fyrirtækisins, íbúar á Kleppsvegi, sem kærðu starfsleyfið til nefndarinnar. Þeir fóru upphaflega að lýsa óánægju sinni með fyrirtækið þegar bílhræ og gámar höfðu safnast upp fyrir utan húsnæði Vöku og í einhverjum tilfellum fyrir utan lóðamörk fyrirtækisins.
Sú tíð sóðaskapar er þó liðin að sögn Reynis Þórs Guðmundssonar, framkvæmdastjóra Vöku. Nú sé allt á lóð fyrirtækisins í ágætu standi og lítil mengun sé þar á ferð.
Hann segir málið leiðinlegt: „Það er hrikalegt að þurfa að segja upp meira en helmingi starfsfólksins. Þetta voru fjórtán manns. Það er ekki auðvelt að vera atvinnulaus í dag.“
Honum þykir harkalegt af nefndinni að hafa samþykkt kröfuna um að fella leyfið niður; leyfið hafi verið tímabundið til áramóta, því þá hafi Vaka ætlað að færa hluta starfseminnar til Hafnarfjarðar.

„Þetta er tímabundið starfsleyfi til áramóta. Það að fella það niður alveg fyrirvaralaust er rosalega gróft, eða mjög íþyngjandi eins og það væri kallað á stjórnsýslumáli,“ segir Reynir Þór í samtali við Vísi.
Léttur eða þungur iðnaður?
Samkvæmt aðalskipulagi Reykjavíkurborgar er svæðið, sem er kallað Köllunarklettur, skilgreint sem miðsvæði og er þar aðeins heimild fyrir svokölluðum „léttum iðnaði“. Svæðið sem um ræðir er rétt fyrir ofan Sundahöfn og í nágrenninu eru fleiri verkstæði og önnur sambærileg starfsemi.
Það virðist þó algerlega vanta almenna skilgreiningu á því hvað falli undir hugtakið „léttur iðnaður“ og þar stendur hnífurinn í kúnni.
Í umsögn skipulagsfulltrúa kemur fram að hugtakið sé ekki til í neinum reglugerðum sem heilbrigðiseftirlitið vinnur eftir. Engin viðmið séu fyrir hendi sem horfa má til varðandi hugtakið eða við hvaða aðstæður starfsemi teljist vera léttur eða þungur iðnaður.
Skipulagsfulltrúi segir að það sé Heilbrigðiseftirlitsins að meta hvort starfsemi Vöku falli undir hugtakið og svo virðist sem Heilbrigðiseftirlitið hafi talið svo vera þegar það veitti Vöku starfsleyfi í byrjun þessa árs.
Í verklýsingu umhverfis- og skipulagssviðs borgarinnar vegna breytinga á aðalskipulaginu má þó finna neðanmálsgrein við lýsingu á miðsvæðum, líkt og svæðinu sem um ræðir hér:
„Á mörgum miðsvæðum verður þó léttur iðnaður og ýmis þjónustuiðnaður eins og verkstæði, áfram mögulegur,“ segir þar.

Sem dæmi um fleiri svæði þar sem aðeins er heimilaður léttur iðnaður má nefna Esjumela, Hálsa, Höfða og Norðlingaholt.
Í úrskurði úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála virðist nefndin þó ákveða hvernig skilgreina eigi þennan létta iðnað, að minnsta kosti vill hún ekki fallast á að starfsemi Vöku falli undir hugtakið, því þar er tekið við bílhræjum:
„Er því ekki hægt að telja að hin umþrætta starfsemi geti talist vera léttur iðnaður í skilningi gildandi aðalskipulags, enda verður að skýra það hugtak í samræmi við þau ákvæði skipulagsreglugerðar sem áður eru rakin. Starfsemin hefur í för með sér mengunarhættu og er ekki hægt að fallast á að hún sé hreinleg. Getur hún því ekki fallið undir landnotkunarflokkinn miðsvæði, eins og hann er skilgreindur í skipulagsreglugerð,“ segir í niðurstöðu úrskurðarins.
Ósammála borginni um túlkun á deiliskipulagi
Með þessu segir nefndin að starfsemi Vöku á lóðinni samræmist ekki aðalskipulagi Reykjavíkurborgar, sem gerir ekki ráð fyrir meiru en „léttum iðnaði“.
Með þessu segir nefndin að starfsleyfið fari beinlínis gegn aðalskipulagi borgarinnar, þó Heilbrigðiseftirlitið vilji ekki meina að svo sé.
En það er fleira sem nefndin segir Heilbrigðiseftirlitið og byggingafulltrúi borgarinnar hafa túlkað rangt þegar starfsleyfið var veitt upphaflega. Það á einnig að fara á svig við deiliskipulag svæðisins.
Í rökum nágrannanna sem kæra leyfisveitinguna kemur fram að deiliskipulag fyrir húsnæðið, Héðinsgötu 2, sé „einungis heimil“ starfsemi umbúðaframleiðslu, vörugeymslu og þjónustu. Starfsemi Vöku falli ekki undir þetta.
Þetta virðist nefndin taka undir þrátt fyrir skýringar Heilbrigðiseftirlitsins:
„Í umræddu deiliskipulagi fyrir Héðinsgötu 2 komi fram að þar sé umbúðaframleiðsla, vörugeymslur og þjónusta. Hvergi komi fram að skylt sé að hafa eða að einungis sé heimilt að hafa umbúðaframleiðslu, vörugeymslu og þjónustu við Héðinsgötu 2, heldur sé í deiliskipulaginu verið að segja hvaða starfsemi hafi verið þar þegar umrætt deiliskipulag hafi verið samþykkt,“ segir í úrskurðinum þar sem málsrök Heilbrigðiseftirlitsins eru rakin.
Hvort Vaka geti aftur tekið til nokkuð eðlilegra starfa á næstunni verður að koma í ljós en Reynir Þór segir við Vísi að verið sé að leita leiða til að greiða úr málinu.