Evran eins og við þekkjum hana er búin að vera Björn Berg Gunnarsson skrifar 14. janúar 2022 08:01 Eftir tvo áratugi er þetta komið gott. Evran, sem frá árinu 2002 hefur sameinað stóran hluta Evrópu og auðveldað milliríkjaviðskipti, þykir víst ekki nógu fín lengur. Angela Merkel sagði á sínum tíma að ef tilraunin með hina sameiginlegu mynt mistakist fari Evrópa sömu leið. Ég efast þó um að hún hafi átt við útlit evruseðlanna sjálfra. Evran er á leið í andlitslyftingu. Christine Lagarde, bankastjóri Evrópska seðlabankans (ECB), segir „tímabært að endurskoða útlit seðlanna svo þeir höfði betur til Evrópubúa á öllum aldri og uppruna.“ Lykilorðið að þessu sinni er samráð og maður lifandi, hvílíkt og annað eins samráð. Heljarinnar ráðgjafarnefnd sérfræðinga frá öllum Evrulöndunum er ætlað að leggja til hugmyndir að nýjum myndheimi. Tillögurnar verða síðan bornar undir almenning á Evrusvæðinu og í kjölfarið skal haldin hönnunarsamkeppni. Aftur verður biðlað til almennings um að segja skoðun sína á tillögum hinna ýmsu hönnuða áður en Lagarde og félagar í seðlabankanum taka lokaákvörðun um hina nýju evruseðla. Ekki vantar heldur metnaðinn. Fabio Panetta, stjórnarmaður í ECB, segir markmiðið að þegar nýju seðlarnir verða settir í umferð árið 2024 geti Evrópubúar samsvarað sig þeim og verið stoltir af notkun þeirra. Hann biður ekki um lítið. En hvaða kostir ætli séu í boði? Mögulegt útlit seðlanna Seðlarnir eru í dag, líkt og þeir íslensku, úr bómull. Þegar minniháttar breytingar voru gerðar á þeim fyrir tæpum áratug var rætt um þann möguleika að prenta þá á plast, en það þótti ekki tímabært. Í dag hafa fjölmörg lönd þó leitað í plastið, svo sem Ástralía, sem fyrst tók í notkun slíka seðla árið 1988, Bretland, Nígería, Kanada og Víetnam. Plastið endist lengur, þarf því sjaldnar að endurnýja, er ódýrara og erfiðara að falsa. Slíkir seðlar innihalda þó flestir eilítið magn dýrafitu og teljast því ekki vegan. Líklegt má því telja að bómullarseðlar verði fyrir valinu nema hægt verði að bjóða upp á vegan plastseðla. Hvað mögulegan myndheim varðar þykir núverandi áhersla á glugga, dyragættir og brýr víst of gamaldags. Auðvitað er innantómt þvaður að tala um að íbúar álfunnar verði stoltir af seðlunum en það er þó markmiðið og verður fróðlegt að sjá hvað ráðgjafarhópurinn, sem samanstendur af lista- og vísindafólki úr ýmsum áttum, leggur til. Ég tel þó útilokað að önnur eins atburðarrás og tengdist brúnum á bakhliðum gömlu seðlanna endurtaki sig, sem er synd í sjálfu sér. Um ævintýri austurríska hönnuðarins Robert Kalina og snilldarhugmynd Hollendingsins Robin Stam má lesa í eldri grein hér. Hönnun nýrra peningaseðla er afar spennandi verkefni og tilefni til að hugsa um hlutverk peninga og það sem sameinar íbúa viðkomandi myntsvæðis. Þó stöðugt dragi úr notkun seðla og mynta erum við ekki enn komin á þann stað að útgáfu þeirra verði hætt, einkum þar sem traust á aðra valkosti reiðufjár skortir nokkuð. Það kemur þó að því á endanum. Peningaseðlum er almennt ætlað að koma tilteknum hughrifum til skila. Með útgáfu seðla hafa harðstjórar og aðrir þjóðarleiðtogar í gegnum tíðina sem dæmi getað troðið sér í vasa allra íbúa landsins svo enginn vafi sé á hver ræður. Þegar einræðisherranum Mobutu Sese Seko var bolað frá völdum í því sem þá var kallað Zaire var seðlunum sem gefnir voru út í stjórnartíð hans þó enn haldið í umferð, enda afar kostnaðarsamt að skipta þeim öllum út þrátt fyrir að andlit hans prýddi þá enn. Lausnin var að kappinn var einfaldlega klipptur af seðlunum og þar við sat. Seðlar með gati voru því í umferð í 11. stærsta landi heims. Oft vísa myndskreytingar seðla til sögunnar og er ætlað að ýta undir þjóðerniskennd. Hér á Íslandi hafa lærdómsrit og list verið í forgrunni, í Norður-Kóreu heilagleiki Kim Il Sung, Norðmenn vísa í hafið á öllum nýju seðlunum sínum og Japanir í merkisfólk úr sögu landsins. Týnist Ísland aftur? Fyrir ECB liggur ærið verkefni. Evrópusambandið var stofnað með það í huga að sameina aðildarlöndin í stað áherslu á þjóðerniseinkenni hvers og eins en nýju seðlarnir ættu þó að geta kveikt þó ekki sé nema umræðu um eðli samevrópsks menningararfs. Þess vegna er hönnun nýrra Evruseðla svo áhugaverð. Næstu tvö árin verður eflaust rifist og kvartað en árið 2024 fáum við nýja seðla í hendurnar. Ég, fyrir mitt leyti, verð spenntur að sjá þá þó ég geri mér hóflegar væntingar, enda hætt við að lægsti samnefnari verði ansi lágur þegar svo margir koma að ákvörðuninni. En verður Ísland á seðlunum? Þegar uppkast seðlanna var kynnt seðlabankastjórum Evrópu fyrir fyrstu prentun 2002 var eyjuna okkar hvergi að finna. Þáverandi bankastjóri sænska seðlabankans rak þó augun í það reginhneyksli og lét lagfæra seðlana. Við skulum vona að arftaki hans verði einnig á vaktinni að þessu sinni. Höfundur er deildarstjóri Greiningar og fræðslu Íslandsbanka. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Björn Berg Gunnarsson Evrópusambandið Tengdar fréttir Hvar eru brýrnar á evruseðlunum? Þegar peningaseðlarnir hverfa munu fá okkar væntanlega sakna þeirra vegna fagurfræðilegra sjónarmiða. Í þau örfáu skipti sem ég dreg fram brakandi Brynjólf Sveinsson gef ég mér sjaldan tíma til að virða seðilinn sérstaklega fyrir mér og hugsa um í hvað í ósköpunum maðurinn er klæddur. 27. febrúar 2021 09:01 Mest lesið Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Græðgin sem hlífir engum Snæbjörn Brynjarsson og Þórólfur Júlían Dagsson Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Leiðtogi sem nær árangri Birkir Jón Jónsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Kennitala á blaði Jón Viðar Pálsson Skoðun Fjör á fjármálamarkaði Fastir pennar Alvöru mamma Anna Margrét Hrólfsdóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Þjónusta og greining á börnum með ADHD Elín H. Hinriksdóttir og Sólveig Ásgrímsdóttiir Skoðun Skoðun Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Eftir tvo áratugi er þetta komið gott. Evran, sem frá árinu 2002 hefur sameinað stóran hluta Evrópu og auðveldað milliríkjaviðskipti, þykir víst ekki nógu fín lengur. Angela Merkel sagði á sínum tíma að ef tilraunin með hina sameiginlegu mynt mistakist fari Evrópa sömu leið. Ég efast þó um að hún hafi átt við útlit evruseðlanna sjálfra. Evran er á leið í andlitslyftingu. Christine Lagarde, bankastjóri Evrópska seðlabankans (ECB), segir „tímabært að endurskoða útlit seðlanna svo þeir höfði betur til Evrópubúa á öllum aldri og uppruna.“ Lykilorðið að þessu sinni er samráð og maður lifandi, hvílíkt og annað eins samráð. Heljarinnar ráðgjafarnefnd sérfræðinga frá öllum Evrulöndunum er ætlað að leggja til hugmyndir að nýjum myndheimi. Tillögurnar verða síðan bornar undir almenning á Evrusvæðinu og í kjölfarið skal haldin hönnunarsamkeppni. Aftur verður biðlað til almennings um að segja skoðun sína á tillögum hinna ýmsu hönnuða áður en Lagarde og félagar í seðlabankanum taka lokaákvörðun um hina nýju evruseðla. Ekki vantar heldur metnaðinn. Fabio Panetta, stjórnarmaður í ECB, segir markmiðið að þegar nýju seðlarnir verða settir í umferð árið 2024 geti Evrópubúar samsvarað sig þeim og verið stoltir af notkun þeirra. Hann biður ekki um lítið. En hvaða kostir ætli séu í boði? Mögulegt útlit seðlanna Seðlarnir eru í dag, líkt og þeir íslensku, úr bómull. Þegar minniháttar breytingar voru gerðar á þeim fyrir tæpum áratug var rætt um þann möguleika að prenta þá á plast, en það þótti ekki tímabært. Í dag hafa fjölmörg lönd þó leitað í plastið, svo sem Ástralía, sem fyrst tók í notkun slíka seðla árið 1988, Bretland, Nígería, Kanada og Víetnam. Plastið endist lengur, þarf því sjaldnar að endurnýja, er ódýrara og erfiðara að falsa. Slíkir seðlar innihalda þó flestir eilítið magn dýrafitu og teljast því ekki vegan. Líklegt má því telja að bómullarseðlar verði fyrir valinu nema hægt verði að bjóða upp á vegan plastseðla. Hvað mögulegan myndheim varðar þykir núverandi áhersla á glugga, dyragættir og brýr víst of gamaldags. Auðvitað er innantómt þvaður að tala um að íbúar álfunnar verði stoltir af seðlunum en það er þó markmiðið og verður fróðlegt að sjá hvað ráðgjafarhópurinn, sem samanstendur af lista- og vísindafólki úr ýmsum áttum, leggur til. Ég tel þó útilokað að önnur eins atburðarrás og tengdist brúnum á bakhliðum gömlu seðlanna endurtaki sig, sem er synd í sjálfu sér. Um ævintýri austurríska hönnuðarins Robert Kalina og snilldarhugmynd Hollendingsins Robin Stam má lesa í eldri grein hér. Hönnun nýrra peningaseðla er afar spennandi verkefni og tilefni til að hugsa um hlutverk peninga og það sem sameinar íbúa viðkomandi myntsvæðis. Þó stöðugt dragi úr notkun seðla og mynta erum við ekki enn komin á þann stað að útgáfu þeirra verði hætt, einkum þar sem traust á aðra valkosti reiðufjár skortir nokkuð. Það kemur þó að því á endanum. Peningaseðlum er almennt ætlað að koma tilteknum hughrifum til skila. Með útgáfu seðla hafa harðstjórar og aðrir þjóðarleiðtogar í gegnum tíðina sem dæmi getað troðið sér í vasa allra íbúa landsins svo enginn vafi sé á hver ræður. Þegar einræðisherranum Mobutu Sese Seko var bolað frá völdum í því sem þá var kallað Zaire var seðlunum sem gefnir voru út í stjórnartíð hans þó enn haldið í umferð, enda afar kostnaðarsamt að skipta þeim öllum út þrátt fyrir að andlit hans prýddi þá enn. Lausnin var að kappinn var einfaldlega klipptur af seðlunum og þar við sat. Seðlar með gati voru því í umferð í 11. stærsta landi heims. Oft vísa myndskreytingar seðla til sögunnar og er ætlað að ýta undir þjóðerniskennd. Hér á Íslandi hafa lærdómsrit og list verið í forgrunni, í Norður-Kóreu heilagleiki Kim Il Sung, Norðmenn vísa í hafið á öllum nýju seðlunum sínum og Japanir í merkisfólk úr sögu landsins. Týnist Ísland aftur? Fyrir ECB liggur ærið verkefni. Evrópusambandið var stofnað með það í huga að sameina aðildarlöndin í stað áherslu á þjóðerniseinkenni hvers og eins en nýju seðlarnir ættu þó að geta kveikt þó ekki sé nema umræðu um eðli samevrópsks menningararfs. Þess vegna er hönnun nýrra Evruseðla svo áhugaverð. Næstu tvö árin verður eflaust rifist og kvartað en árið 2024 fáum við nýja seðla í hendurnar. Ég, fyrir mitt leyti, verð spenntur að sjá þá þó ég geri mér hóflegar væntingar, enda hætt við að lægsti samnefnari verði ansi lágur þegar svo margir koma að ákvörðuninni. En verður Ísland á seðlunum? Þegar uppkast seðlanna var kynnt seðlabankastjórum Evrópu fyrir fyrstu prentun 2002 var eyjuna okkar hvergi að finna. Þáverandi bankastjóri sænska seðlabankans rak þó augun í það reginhneyksli og lét lagfæra seðlana. Við skulum vona að arftaki hans verði einnig á vaktinni að þessu sinni. Höfundur er deildarstjóri Greiningar og fræðslu Íslandsbanka.
Hvar eru brýrnar á evruseðlunum? Þegar peningaseðlarnir hverfa munu fá okkar væntanlega sakna þeirra vegna fagurfræðilegra sjónarmiða. Í þau örfáu skipti sem ég dreg fram brakandi Brynjólf Sveinsson gef ég mér sjaldan tíma til að virða seðilinn sérstaklega fyrir mér og hugsa um í hvað í ósköpunum maðurinn er klæddur. 27. febrúar 2021 09:01
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar