Grunur um lyfjabyrlun og samúðin með brotaþolum Eva Hauksdóttir skrifar 1. mars 2023 14:01 Aðfaranótt 4. maí 2021 var skipstjóri á Akureyri, Páll Steingrímsson, fluttur á bráðamóttöku sjúkrahússins á Akureyri. Hann var síðan fluttur með sjúkraflugi til Reykjavíkur þar sem hann lá á gjörgæslu, dögum saman. Á meðan hann lá milli heims og helju í öndurnarvél var símanum hans stolið og hann afhentur blaðamanni. Undirrituð er réttargæslumaður Páls, sem hefur enn ekki náð sér af þessum veikindum. Í umfjöllun fjölmiðla og almennri samfélagsumræðu um málið hefur verið látið að því liggja að Páll sjálfur og lögreglan hafi nýtt sér veikindi Páls til að ljúga því upp á blaðamenn að þeir hafi eitrað fyrir Páli og stolið símanum hans. Hið rétta er að blaðamenn hafa aldrei verið bendlaðir við eitrun í rannsókn lögreglu, né hafa slíkar ásakanir komið fram af hálfu skjólstæðings míns. Blaðamenn eru heldur ekki grunaðir um að hafa stolið síma. Blaðamenn eru aftur á móti grunaðir um að hafa afritað símann í heilu lagi og orðið sér þannig úti um aðgang að öllu einkalífi mannsins, þ.m.t. upplýsingum um kynlíf hans, einkamál annarra fjölskyldumeðlima og fleira sem hefur ekkert fréttagildi. Grunur um byrlun Þegar skjólstæðingur minn sá að átt hefði verið við símann hans tilkynnti hann það til lögreglu. Símaþjófurinn var boðaður til yfirheyrslu og játaði að hafa tekið símann. Einnig játaði símaþjófurinn fyrir lögreglu að hafa sett svefnlyf í bjór og gefið manninum. Sú játning var síðar dregin til baka. Vert er að geta þess að símaþjófurinn skýrði frá þessari lyfjabyrlun að eigin frumkvæði en verjandi komst upp með að stöðva skýrslutökuna áður en nánari upplýsingar komu fram. Einhvern pata virðist Páll hafa haft af þeim möguleika að honum hafi verið byrlað lyf því hann nefndi það margsinnis við heilbrigðisstarfsfólk. Ekkert virðist hafa verið á það hlustað, allavega voru engar rannsóknir gerðar til þess að kanna það, heldur var hann sendur til geðhjúkrunarfræðings. Þar sem engin blóðsýni voru skoðuð með tilliti til mögulegrar eitrunar, áður en þeim var eytt, og engin önnur lífsýni tekin, er ekkert einfalt að sýna fram á eitrun, ef það er þá gerlegt. Niðurstaða réttarmeinafræðings var sú að ekki væri hægt „að svo stöddu“ að segja til um hvað olli ástandi Páls. Engar handfastar sannanir hafi fundist um að eitrað hafi verið fyrir honum en ekki væri þó hægt að útiloka að hann hefði innbyrt efni sem ekki var leitað að. Að höfðu samráði við doktor í lyfjafræði, sem telur að ekki hafi verið notað fullnægjandi próf til skimunar fyrir því efni sem líklegast er að hafi valdið veikindum Páls og að sjúkragögn gefi vísbendingar um eitrun sem ekki hafi verið nægilega kannaðar, hefur undirrituð farið fram á að lögregla óski eftir dómkvaðningu matsmanns. Samstaðan með brotaþolum Á síðustu árum og áratugum hefur verið sterk krafa um það í samfélaginu að brotaþolum sé trúað, óháð því hvað lögreglurannsókn leiðir í ljós og hvað ekki. Er þá einkum vísað til fórnarlamba heimilisofbeldis, kynferðisofbeldis og lyfjabyrlunar. Ráðamenn hafa komið fram opinberlega undir slagorðinu „ég stend með brotaþolum“ og jafnvel „ég trúi brotaþolum“. Þingmenn hafa klæðst flíkum með áletruninni FO, sem stendur fyrir „fokk ofbeldi“, í salarkynnum Alþingis. Hver sá sem leyfir sér að halda fram rétti meints geranda til að teljast saklaus uns sekt er sönnuð er umsvifalaust sakaður um gerendasamúð, kvenhatur og þátttöku í ofbeldismenningu. Eitthvað er þó grunnt á samúðinni með þeim sem telja sig hafa orðið fyrir lyfjabyrlun þegar meint fórnarlamb er karlmaður sem hefur agnúast út í blaðamenn fyrir umfjöllun um Samherjamálið. Engin þörf er talin á því að trúa manni sem lenti í bráðri lífshættu. Heilbrigðisstarfsfólk trúði honum ekki, heldur taldi hann haldinn ofsóknarkennd. Lögreglan tók ekki meira mark á honum en svo að þegar sakborningur játaði brotið að eigin frumkvæði, var verjandanum gefið færi á að stöðva yfirheyrsluna. Blaðamenn og margir aðrir sem hafa tjáð sig um málið hafa gert lítið úr möguleikanum á eitrun og jafnvel sýnt undarlegt samúðarleysi vegna lífshættulegra veikinda. Ég myndi glaður halda hausnum á honum í kafi … Síðustu helgi tjáði sig lesandi DV sem harmaði það beinlínis að Páll Steingrímsson hefði ekki verið myrtur. Skilaboðin voru þessi: „Eina slæma hliðin við allt þetta mál er að ef það var raunverulega reynt að eitra fyrir þessum trúði sem ég legg engan trúnað á, er að þeir hafi ekki náð að klára verkið.“ Þegar annar þátttakandi í umræðunni átaldi manninn og sagðist hálfvorkenna honum, svaraði hann: „spurning hvort það sé verra að óska einum aula dauða eða vera í vitorði með að arðræna og raðnauðga efnahagslega einu fátækasta landi heims. Svo þarf ég enga vorkun eða annað frá þér þó ég myndi glaður halda hausnum á honum í kafi ef ég kæmi að honum drukknandi svo þú ættir að spara vorkunina fyrir atvinnufórnarlambið frá Samherja og taka þessa siðapostula möntru hjá þér og troða henni upp í ra**gatið á þér“. Laun syndarinnar er dauði, sagði Páll postuli (ekki Steingrímsson). Hér er kominn maður sem telur það dauðasynd Páls Steingrímssonar að sýna af sér gremju í garð blaðamanna fyrir fréttaflutning sem hann telur ósanngjarnan í garð vinnuveitanda síns. Ekki nóg með það heldur væri netverji þessi alveg reiðubúinn að stuðla að dauða hans. Þessi ummæli voru sett fram í björtu og telur viðkomandi það vera „siðapostula“ sem hafa eitthvað út á það að setja að óska nafngreindum manni dauða. Manni sem lenti raunverulega í lífshættu og hefur enn ekki náð fullu starfsþreki. Vinsamlegast beinið líflátshótunum til lögmanns Þetta er svosem ekki í fyrsta sinn sem skjólstæðingi mínum er óskað ófarnaðar á opinberum vettvangi en ég hef ekki áður séð athugasemd sem jaðrar við líflátshótun í hans garð. Páll hefur marga fjöruna sopið og það þarf meira til að buga hann en andstyggileg ummæli á netinu þótt það sé vitaskuld óskemmtilegt að lesa annað eins. Persónuníð í garð Páls, einkum í tengslum við umræður um símaþjófnaðinn, lyfjabyrlunina og heimildir blaðamanna til að afrita gögn og dreifa þeim, tekur þó meira á ástvini hans en hann sjálfan. Þar sem fjandmenn Páls Steingrímssonar munu upp til hópa vera siðferðilegt afbragð annarra manna, reikna ég með að þeir vilji, hvað sem líður skoðunum þeirra á „skæruliðadeild Samherja“, sýna fjölskyldu Páls ofurlitla mannúð. Þess vegna beini ég því til þeirra sem vilja setja fram hótanir í garð Páls eða óska honum dauða, að hafa samband við mig, lögmann hans. Ég mun þá koma skilaboðunum áleiðis án þess að hans nánustu þurfi að leita sér áfallahjálpar. Netfangið er eva@hlit.is Höfundur er réttargæslumaður Páls Steingrímssonar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Eva Hauksdóttir Rannsókn lögreglunnar á Akureyri á blaðamönnum Akureyri Mest lesið Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Stöndum saman gegn fjölþáttaógnum Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hagræðing á kostnað fjölbreytni og gæðamenntunar Ida Marguerite Semey skrifar Skoðun Umbúðir en ekkert innihald í Hafnarfirði Einar Geir Þorsteinsson skrifar Skoðun Við viljum tala íslensku, en hvernig Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Skoðun Mansalsmál á Íslandi Kristján Þórður Snæbjarnarson skrifar Skoðun Hættur heimsins virða engin landamæri Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Tímamót í sjálfsvígsforvörnum Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Yfirgangur, yfirlæti og endastöð Strætó Axel Hall skrifar Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar Sjá meira
Aðfaranótt 4. maí 2021 var skipstjóri á Akureyri, Páll Steingrímsson, fluttur á bráðamóttöku sjúkrahússins á Akureyri. Hann var síðan fluttur með sjúkraflugi til Reykjavíkur þar sem hann lá á gjörgæslu, dögum saman. Á meðan hann lá milli heims og helju í öndurnarvél var símanum hans stolið og hann afhentur blaðamanni. Undirrituð er réttargæslumaður Páls, sem hefur enn ekki náð sér af þessum veikindum. Í umfjöllun fjölmiðla og almennri samfélagsumræðu um málið hefur verið látið að því liggja að Páll sjálfur og lögreglan hafi nýtt sér veikindi Páls til að ljúga því upp á blaðamenn að þeir hafi eitrað fyrir Páli og stolið símanum hans. Hið rétta er að blaðamenn hafa aldrei verið bendlaðir við eitrun í rannsókn lögreglu, né hafa slíkar ásakanir komið fram af hálfu skjólstæðings míns. Blaðamenn eru heldur ekki grunaðir um að hafa stolið síma. Blaðamenn eru aftur á móti grunaðir um að hafa afritað símann í heilu lagi og orðið sér þannig úti um aðgang að öllu einkalífi mannsins, þ.m.t. upplýsingum um kynlíf hans, einkamál annarra fjölskyldumeðlima og fleira sem hefur ekkert fréttagildi. Grunur um byrlun Þegar skjólstæðingur minn sá að átt hefði verið við símann hans tilkynnti hann það til lögreglu. Símaþjófurinn var boðaður til yfirheyrslu og játaði að hafa tekið símann. Einnig játaði símaþjófurinn fyrir lögreglu að hafa sett svefnlyf í bjór og gefið manninum. Sú játning var síðar dregin til baka. Vert er að geta þess að símaþjófurinn skýrði frá þessari lyfjabyrlun að eigin frumkvæði en verjandi komst upp með að stöðva skýrslutökuna áður en nánari upplýsingar komu fram. Einhvern pata virðist Páll hafa haft af þeim möguleika að honum hafi verið byrlað lyf því hann nefndi það margsinnis við heilbrigðisstarfsfólk. Ekkert virðist hafa verið á það hlustað, allavega voru engar rannsóknir gerðar til þess að kanna það, heldur var hann sendur til geðhjúkrunarfræðings. Þar sem engin blóðsýni voru skoðuð með tilliti til mögulegrar eitrunar, áður en þeim var eytt, og engin önnur lífsýni tekin, er ekkert einfalt að sýna fram á eitrun, ef það er þá gerlegt. Niðurstaða réttarmeinafræðings var sú að ekki væri hægt „að svo stöddu“ að segja til um hvað olli ástandi Páls. Engar handfastar sannanir hafi fundist um að eitrað hafi verið fyrir honum en ekki væri þó hægt að útiloka að hann hefði innbyrt efni sem ekki var leitað að. Að höfðu samráði við doktor í lyfjafræði, sem telur að ekki hafi verið notað fullnægjandi próf til skimunar fyrir því efni sem líklegast er að hafi valdið veikindum Páls og að sjúkragögn gefi vísbendingar um eitrun sem ekki hafi verið nægilega kannaðar, hefur undirrituð farið fram á að lögregla óski eftir dómkvaðningu matsmanns. Samstaðan með brotaþolum Á síðustu árum og áratugum hefur verið sterk krafa um það í samfélaginu að brotaþolum sé trúað, óháð því hvað lögreglurannsókn leiðir í ljós og hvað ekki. Er þá einkum vísað til fórnarlamba heimilisofbeldis, kynferðisofbeldis og lyfjabyrlunar. Ráðamenn hafa komið fram opinberlega undir slagorðinu „ég stend með brotaþolum“ og jafnvel „ég trúi brotaþolum“. Þingmenn hafa klæðst flíkum með áletruninni FO, sem stendur fyrir „fokk ofbeldi“, í salarkynnum Alþingis. Hver sá sem leyfir sér að halda fram rétti meints geranda til að teljast saklaus uns sekt er sönnuð er umsvifalaust sakaður um gerendasamúð, kvenhatur og þátttöku í ofbeldismenningu. Eitthvað er þó grunnt á samúðinni með þeim sem telja sig hafa orðið fyrir lyfjabyrlun þegar meint fórnarlamb er karlmaður sem hefur agnúast út í blaðamenn fyrir umfjöllun um Samherjamálið. Engin þörf er talin á því að trúa manni sem lenti í bráðri lífshættu. Heilbrigðisstarfsfólk trúði honum ekki, heldur taldi hann haldinn ofsóknarkennd. Lögreglan tók ekki meira mark á honum en svo að þegar sakborningur játaði brotið að eigin frumkvæði, var verjandanum gefið færi á að stöðva yfirheyrsluna. Blaðamenn og margir aðrir sem hafa tjáð sig um málið hafa gert lítið úr möguleikanum á eitrun og jafnvel sýnt undarlegt samúðarleysi vegna lífshættulegra veikinda. Ég myndi glaður halda hausnum á honum í kafi … Síðustu helgi tjáði sig lesandi DV sem harmaði það beinlínis að Páll Steingrímsson hefði ekki verið myrtur. Skilaboðin voru þessi: „Eina slæma hliðin við allt þetta mál er að ef það var raunverulega reynt að eitra fyrir þessum trúði sem ég legg engan trúnað á, er að þeir hafi ekki náð að klára verkið.“ Þegar annar þátttakandi í umræðunni átaldi manninn og sagðist hálfvorkenna honum, svaraði hann: „spurning hvort það sé verra að óska einum aula dauða eða vera í vitorði með að arðræna og raðnauðga efnahagslega einu fátækasta landi heims. Svo þarf ég enga vorkun eða annað frá þér þó ég myndi glaður halda hausnum á honum í kafi ef ég kæmi að honum drukknandi svo þú ættir að spara vorkunina fyrir atvinnufórnarlambið frá Samherja og taka þessa siðapostula möntru hjá þér og troða henni upp í ra**gatið á þér“. Laun syndarinnar er dauði, sagði Páll postuli (ekki Steingrímsson). Hér er kominn maður sem telur það dauðasynd Páls Steingrímssonar að sýna af sér gremju í garð blaðamanna fyrir fréttaflutning sem hann telur ósanngjarnan í garð vinnuveitanda síns. Ekki nóg með það heldur væri netverji þessi alveg reiðubúinn að stuðla að dauða hans. Þessi ummæli voru sett fram í björtu og telur viðkomandi það vera „siðapostula“ sem hafa eitthvað út á það að setja að óska nafngreindum manni dauða. Manni sem lenti raunverulega í lífshættu og hefur enn ekki náð fullu starfsþreki. Vinsamlegast beinið líflátshótunum til lögmanns Þetta er svosem ekki í fyrsta sinn sem skjólstæðingi mínum er óskað ófarnaðar á opinberum vettvangi en ég hef ekki áður séð athugasemd sem jaðrar við líflátshótun í hans garð. Páll hefur marga fjöruna sopið og það þarf meira til að buga hann en andstyggileg ummæli á netinu þótt það sé vitaskuld óskemmtilegt að lesa annað eins. Persónuníð í garð Páls, einkum í tengslum við umræður um símaþjófnaðinn, lyfjabyrlunina og heimildir blaðamanna til að afrita gögn og dreifa þeim, tekur þó meira á ástvini hans en hann sjálfan. Þar sem fjandmenn Páls Steingrímssonar munu upp til hópa vera siðferðilegt afbragð annarra manna, reikna ég með að þeir vilji, hvað sem líður skoðunum þeirra á „skæruliðadeild Samherja“, sýna fjölskyldu Páls ofurlitla mannúð. Þess vegna beini ég því til þeirra sem vilja setja fram hótanir í garð Páls eða óska honum dauða, að hafa samband við mig, lögmann hans. Ég mun þá koma skilaboðunum áleiðis án þess að hans nánustu þurfi að leita sér áfallahjálpar. Netfangið er eva@hlit.is Höfundur er réttargæslumaður Páls Steingrímssonar.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hugsum fíknivanda upp á nýtt - Ný nálgun í meðhöndlun fíknivanda og áhættuhegðunar Svala Jóhannesdóttir,Lilja Sif Þorsteinsdóttir skrifar
Skoðun Háskólinn á Bifröst – Öflugur og sjálfstæður fjarnámsskóli Sólveig Hallsteinsdóttir skrifar
Skoðun Það eru fleiri fiskar í sjónum og fleiri sjónarmið í hafstjórn Guðbjörg Ásta Ólafsdóttir skrifar
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun