Þetta er alveg orðið alveg ágætt Þórarinn Eyfjörð skrifar 9. september 2024 10:32 Við mótmælum 10. september. Árum saman hefur það verið reynsla almennings að það er sama hvernig hagkerfið veltist og snýst, alltaf skal almenningur borga brúsann og bera skarðan hlut frá borði. Hrunið, kóvid, stýrivextir, verðbólga, húsnæðislán á okurvöxtum, alltaf skal almenningur sitja í súpunni. Í þeim efnahagslegu hörmungum sem nú dynja á samfélaginu er ágætt að setja síðustu ár í samhengi. Niðurstöður þjóðfundarins hundsaðar af valdaklíku Í kjölfar hrunsins var haldinn þjóðfundur með fulltrúum hvaðanæva að úr samfélaginu og var markmið hans að skapa sameiginlega framtíðarsýn og gildi fyrir íslenskt samfélag. Þessi fundur var að sínu leyti stórmerkilegur. Boðið var 1.200 fulltrúum með slembiúrtaki úr þjóðskrá og jafnt kynjahlutfall tryggt. Fólk á öllum aldri og alls staðar af landinu var þar að finna. Einnig var 300 fulltrúum félaga, samtaka og stofnana boðið. Verkefni þátttakenda var að ræða og koma með tillögur um þau gildi sem ættu að vera leiðarljós fyrir framtíð lands og þjóðar. Þrjú aðalatriði stóðu upp úr í niðurstöðum fundarins. Þjóðin vildi að þeir ráðandi kraftar sem móta ættu framtíðina væru heiðarleiki, jafnrétti og velferð. Undir þeim gildum ætti að tryggja heiðarleika, gagnsæi, jafnrétti kynjanna, efnahagslegt jafnrétti fyrir alla, sterka grunnþjónustu fyrir alla og lífsgæði fyrir alla. Ísland framtíðarinnar ætti að vera þjóðarinnar allrar. 2011 tók síðan Stjórnlagaráð til starfa og skilaði niðurstöðum til Alþingis. Tillögur Stjórnlagaráðs fóru síðan í þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem 67% þjóðarinnar vildu að tillögur ráðsins yrðu grunnur að nýrri stjórnarskrá og 83% þjóðarinnar vildu að sameiginlegar auðlindir þjóðarinnar yrðu lýstar þjóðareign – sem vel að merkja felur í sér að arður af sameiginlegum auðlindum eigi að renna til þjóðarinnar sjálfrar. Eftir að spillt stjórnkerfi og spillt efnahagslíf hafði lagt efnahag þjóðarinnar í rúst, krafðist almenningur þess að samfélagið yrði aftur reist við með heiðarleika, jafnrétti og velferð allra að leiðarljósi. Spunadoktorum stjórnvalda tókst að snúa upp á þá hugmynd hratt og örugglega. Auðlindum komið í hendur auðmanna Valdaklíkurnar í stjórnmálum og efnahagslífi þjóðarinnar láta ekki að sér hæða. Hægt en örugglega er auðlindum komið í hendur auðmanna og gildir þar einu hvort um er að ræða sjávarútveg, land, vatn, vind eða saltan sjó undir fiskeldi. Svo ekki sé minnst á heilu bankana þar sem bestu kýrnar eru seldar fyrir slikk, ef ekki beinlínis færðar ættingjum á silfurfati. Það er alveg sama hvort verið er í góðæri eða kreppu, núverandi valdaklíkur ætla öllum stundum að sjá til þess að almenningur skuli blæða og fjármagnseigendur græða. Seðlabankinn og ríkisstjórn Íslands eru trúlega að setja nýtt hraðamet í eignaupptöku með tilflutningi fjármagns og eigna frá almenningi til auðmanna. Seðlabankinn bjó til lántökukapphlaup með því að stilla stýrivöxtum í næstum því ekki neitt árið 2020, en heldur nú uppi glórulausum stýrivöxtum sem ætlað er að draga úr neyslu almennings og minnka verðbólgu. Þessir draumar Seðlabankans eru þó ekki að vinna á verðbólgunni því það er ekki almenningur sem hér er ábyrgur. Á næstu mánuðum munu 400 milljarðar í óverðtryggðum lánum losna og fyrir liggur að stór hluti þeirrar upphæðar mun rata í verðtryggð lán, sem að lokum mun færa bönkum og fjármagnseigendum ríkulegan ávöxt beint úr vösum almennings. Á sama tíma er vitað að íslenskur íbúðamarkaður er núna leikvöllur fjármagnseigenda, þar sem þeir eru ábyrgir fyrir 90% af öllum fasteignakaupum og græða á tá og fingri. Vitað er að það er einmitt fasteignamarkaðurinn sem er ábyrgur fyrir stærstum hluta verðbólgunnar. Nú er nóg komið! Í samfélagi þar sem heiðarleiki, jafnrétti og velferð væri útgangspunkturinn, væri fyrir löngu búið að regluvæða íbúða- og leigumarkaðinn með hagsmuni almennings í huga. Þar væri einnig tryggt að þjóðin nyti eigna sinna og auðlinda á sama tíma og réttmæt skattheimta skilaði sínu til samfélagsins. Í síðustu kjarasamningum var samið um hógværar launahækkanir og kallað var á ábyrgð stjórnvalda og atvinnurekenda í að lækka stýrivexti og verðbólgu. Launafólk hefur tekið hlutverk sitt alvarlega og lagt sitt af mörkum – en nú er nóg komið. Núverandi stjórnvöld virðast vera uppteknari af því að gefa norskum fjármálamönnum auðlindir almennings og tryggja uppáhaldsvinum sínum einokunarstöðu á kjötmarkaði, heldur en að grípa til aðgerða sem tryggja almenningi, ungum fjölskyldum og börnum, húsnæði og velferð. Það þarf augljóslega að koma þessari verklausu ríkisstjórn frá völdum. Það þarf að tryggja að við stjórnartaumunum taki ríkisstjórn sem treystir sér til að knýja fram lækkun stýrivaxta og verðbólgu og beita þeim meðulum sem skila árangri fyrir almenning í landinu. Nú hafa stéttar- og verkalýðsfélögin boðað til mótmæla við þingsetningu Alþingis á morgun 10. september. Tilefnið er augljóst; ábyrgðar- og getuleysi stjórnvalda! Þessi verklausa ríkisstjórn bendir bara á Seðlabankann og ætlar sér ekki að gera neitt. Á meðan skal almenningur og launafólk borga brúsann og blæða út. Höfundur er formaður Sameykis stéttarfélags í almannaþjónustu og 1. varaformaður BSRB. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórarinn Eyfjörð Verðlag Stéttarfélög Mest lesið Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kenningar úr gildi svo að kirkjan þarf að komast á annað stig Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Dansaðu vindur Berglind Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Þessi stórskrítnu norm í óbarnvænu samfélagi Sólveig María Svavarsdóttir skrifar Skoðun Um vaxtahækkanir og verð á hveiti Haukur Skúlason skrifar Skoðun Öryggi byggir á mönnun og launum Jórunn Frímannsdóttir skrifar Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar Skoðun Mammon hefur náð lífeyrissjóðum á sitt band Halla Signý Kristjánsdóttir skrifar Skoðun Forgangsorkan verður ekki skert Tinna Traustadóttir skrifar Skoðun Umhyggja - hvað er það? Árný Ingvarsdóttir skrifar Skoðun „Við höfðum öll rangt fyrir okkur“ Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson skrifar Skoðun Íþróttahreyfingin og gerviverktaka Ástþór Jón Ragnheiðarson skrifar Skoðun Tölum um tilfinningar Amanda Ásdís Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Óttinn við íslensku rafkrónuna Birna Guðný Björnsdóttir skrifar Skoðun Áskorun til Sjúkratrygginga Íslands – hugsum í lausnum Björn Bjarki Þorsteinsson skrifar Skoðun Afnemum launamisrétti Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Hvað hefur Ísland gert? Katla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar Skoðun Ýmislegt um rafmagnsbíla og reiðhjól Valur Elli Valsson skrifar Skoðun Taugatýpísk forréttindi Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Hver er ég og hvert er ég að fara? Ellý Tómasdóttir skrifar Skoðun Þeir borga sem nota! Tómas Kristjánsson skrifar Skoðun Að hjálpa fólki að standa á eigin fótum Jón Þór Kristjánsson skrifar Skoðun Samkennd samfélags Guðrún Karls Helgudóttir skrifar Skoðun „Heimferða- og fylgdadeild“ Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Til varnar mennsku kúgarans Hans Alexander Margrétarson Hansen skrifar Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens skrifar Skoðun Engum til sóma Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Góðan daginn, ég ætla að fá … ENGLISH PLEASE! Ólafur Guðsteinn Kristjánsson skrifar Sjá meira
Við mótmælum 10. september. Árum saman hefur það verið reynsla almennings að það er sama hvernig hagkerfið veltist og snýst, alltaf skal almenningur borga brúsann og bera skarðan hlut frá borði. Hrunið, kóvid, stýrivextir, verðbólga, húsnæðislán á okurvöxtum, alltaf skal almenningur sitja í súpunni. Í þeim efnahagslegu hörmungum sem nú dynja á samfélaginu er ágætt að setja síðustu ár í samhengi. Niðurstöður þjóðfundarins hundsaðar af valdaklíku Í kjölfar hrunsins var haldinn þjóðfundur með fulltrúum hvaðanæva að úr samfélaginu og var markmið hans að skapa sameiginlega framtíðarsýn og gildi fyrir íslenskt samfélag. Þessi fundur var að sínu leyti stórmerkilegur. Boðið var 1.200 fulltrúum með slembiúrtaki úr þjóðskrá og jafnt kynjahlutfall tryggt. Fólk á öllum aldri og alls staðar af landinu var þar að finna. Einnig var 300 fulltrúum félaga, samtaka og stofnana boðið. Verkefni þátttakenda var að ræða og koma með tillögur um þau gildi sem ættu að vera leiðarljós fyrir framtíð lands og þjóðar. Þrjú aðalatriði stóðu upp úr í niðurstöðum fundarins. Þjóðin vildi að þeir ráðandi kraftar sem móta ættu framtíðina væru heiðarleiki, jafnrétti og velferð. Undir þeim gildum ætti að tryggja heiðarleika, gagnsæi, jafnrétti kynjanna, efnahagslegt jafnrétti fyrir alla, sterka grunnþjónustu fyrir alla og lífsgæði fyrir alla. Ísland framtíðarinnar ætti að vera þjóðarinnar allrar. 2011 tók síðan Stjórnlagaráð til starfa og skilaði niðurstöðum til Alþingis. Tillögur Stjórnlagaráðs fóru síðan í þjóðaratkvæðagreiðslu þar sem 67% þjóðarinnar vildu að tillögur ráðsins yrðu grunnur að nýrri stjórnarskrá og 83% þjóðarinnar vildu að sameiginlegar auðlindir þjóðarinnar yrðu lýstar þjóðareign – sem vel að merkja felur í sér að arður af sameiginlegum auðlindum eigi að renna til þjóðarinnar sjálfrar. Eftir að spillt stjórnkerfi og spillt efnahagslíf hafði lagt efnahag þjóðarinnar í rúst, krafðist almenningur þess að samfélagið yrði aftur reist við með heiðarleika, jafnrétti og velferð allra að leiðarljósi. Spunadoktorum stjórnvalda tókst að snúa upp á þá hugmynd hratt og örugglega. Auðlindum komið í hendur auðmanna Valdaklíkurnar í stjórnmálum og efnahagslífi þjóðarinnar láta ekki að sér hæða. Hægt en örugglega er auðlindum komið í hendur auðmanna og gildir þar einu hvort um er að ræða sjávarútveg, land, vatn, vind eða saltan sjó undir fiskeldi. Svo ekki sé minnst á heilu bankana þar sem bestu kýrnar eru seldar fyrir slikk, ef ekki beinlínis færðar ættingjum á silfurfati. Það er alveg sama hvort verið er í góðæri eða kreppu, núverandi valdaklíkur ætla öllum stundum að sjá til þess að almenningur skuli blæða og fjármagnseigendur græða. Seðlabankinn og ríkisstjórn Íslands eru trúlega að setja nýtt hraðamet í eignaupptöku með tilflutningi fjármagns og eigna frá almenningi til auðmanna. Seðlabankinn bjó til lántökukapphlaup með því að stilla stýrivöxtum í næstum því ekki neitt árið 2020, en heldur nú uppi glórulausum stýrivöxtum sem ætlað er að draga úr neyslu almennings og minnka verðbólgu. Þessir draumar Seðlabankans eru þó ekki að vinna á verðbólgunni því það er ekki almenningur sem hér er ábyrgur. Á næstu mánuðum munu 400 milljarðar í óverðtryggðum lánum losna og fyrir liggur að stór hluti þeirrar upphæðar mun rata í verðtryggð lán, sem að lokum mun færa bönkum og fjármagnseigendum ríkulegan ávöxt beint úr vösum almennings. Á sama tíma er vitað að íslenskur íbúðamarkaður er núna leikvöllur fjármagnseigenda, þar sem þeir eru ábyrgir fyrir 90% af öllum fasteignakaupum og græða á tá og fingri. Vitað er að það er einmitt fasteignamarkaðurinn sem er ábyrgur fyrir stærstum hluta verðbólgunnar. Nú er nóg komið! Í samfélagi þar sem heiðarleiki, jafnrétti og velferð væri útgangspunkturinn, væri fyrir löngu búið að regluvæða íbúða- og leigumarkaðinn með hagsmuni almennings í huga. Þar væri einnig tryggt að þjóðin nyti eigna sinna og auðlinda á sama tíma og réttmæt skattheimta skilaði sínu til samfélagsins. Í síðustu kjarasamningum var samið um hógværar launahækkanir og kallað var á ábyrgð stjórnvalda og atvinnurekenda í að lækka stýrivexti og verðbólgu. Launafólk hefur tekið hlutverk sitt alvarlega og lagt sitt af mörkum – en nú er nóg komið. Núverandi stjórnvöld virðast vera uppteknari af því að gefa norskum fjármálamönnum auðlindir almennings og tryggja uppáhaldsvinum sínum einokunarstöðu á kjötmarkaði, heldur en að grípa til aðgerða sem tryggja almenningi, ungum fjölskyldum og börnum, húsnæði og velferð. Það þarf augljóslega að koma þessari verklausu ríkisstjórn frá völdum. Það þarf að tryggja að við stjórnartaumunum taki ríkisstjórn sem treystir sér til að knýja fram lækkun stýrivaxta og verðbólgu og beita þeim meðulum sem skila árangri fyrir almenning í landinu. Nú hafa stéttar- og verkalýðsfélögin boðað til mótmæla við þingsetningu Alþingis á morgun 10. september. Tilefnið er augljóst; ábyrgðar- og getuleysi stjórnvalda! Þessi verklausa ríkisstjórn bendir bara á Seðlabankann og ætlar sér ekki að gera neitt. Á meðan skal almenningur og launafólk borga brúsann og blæða út. Höfundur er formaður Sameykis stéttarfélags í almannaþjónustu og 1. varaformaður BSRB.
Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir skrifar
Skoðun Akureyrarbær greiðir götu kvennaathvarfs á Akureyri eins og kostur er Ásthildur Sturludóttir skrifar
Skoðun Viðhorf almennings og neytenda til sjálfbærnimála fyrirtækja og stofnana skiptir miklu máli Soffía Sigurgeirsdóttir,Trausti Haraldsson skrifar