Uppeldi frá gamla einmenningar eins-skin-litar viðhorfum Matthildur Björnsdóttir skrifar 5. október 2024 18:01 Hin meiriháttar orð Hrafnhildar Ming Þórunnardóttur ættu að vera það sem þau sem ala upp börn í dag noti sem fyrirmynd. Hún er svo heppin að hafa fengið rétta móður með rétt uppbyggjandi viðhorf. Móðir sem skilur greinilega mikilvægi sjálfsöryggis og hefur byggt hana upp með því. Það réttlætir þó ekki, að aðrir sýni slíkan dónaskap og tillitsleysi. Svo er það mitt annað nýja orð: Húð-litar-fóbía. Viðhorf sem of margir á landinu eru enn með, og skilja ekki að sá húðarlitur sem mannveran hefur, kemur frá því hvernig sólarstaða og magn þess voru og eru á þeim hluta jarðar sem DNA mannverunnar kemur frá. Orð hennar að sá dónaskapur hafi styrkt sjálfstraust hennar, vitandi að hún myndi ekki haga sér þannig eða tala á þann hátt til annarra. Er það sem segir mér að Hrafnhildur hefur fengið það sjálfstraust og sjálfs væntumþykju víraða inn frá upphafi tíma hennar með mömmu sinni. Það er að vera bæði röklega og taugakerfislega víruð fyrir sjálfs ást og traust. Sú vírun er mjög líkleg til að gera manneskjuna mun heilbrigðari í svo mörgu í lífi sínu. Það viðhorf sem er í sumum, að allir á Íslandi eigi að hafa sömu hvítu húðina virðist vera ansi vírað inn í alla vega einhvern hluta þjóðarinnar, eins og fleiri með öðru vísi lita húð hafa tjáð sig um í blöðunum. Kringumstæður heims eru að sýna að við erum öll mannverur sama hvaða húðlit við fæðumst með. Og kannski er það almættis kerfi að sjá um að fá mannkyn til að skilja það, meðtaka og sjá sem eðlilegt með að hlutir gerast sem hvetja til blöndunar á húðlitum í samfélögum sem voru ekki vön slíku. Einmenningar venjur geta orðið ansi þröngar. Að læra röklega að við séum fædd með virði, er bara ekki nóg. Alla vega ekki fyrir nærri alla. Ef mannveran hefur ekki fengið það sett í sig frá ást og uppbyggingu frá upphafi. Þá er mun líklegra að sambönd og annað fari ekki eins og vænst er. Atriði sem ég áttaði mig á að við eigum öll að hafa fengið, en færri fengu. Blessunin hún Louise L Hay. Kona í Ameríku sem ég segi að hafi komið frá framtíðinni, dó níræð fyrir nokkrum árum síðan. Hún leiðrétti þá túlkun presta sem sáu það orð sjálfs-elska sem eigingirni. En er í raun mikilvægt fyrir að geta líka elskað aðra og þá betur. Ef ástartankurinn í einstaklingi er tómur eða með lítið í, þá er kannski erfitt að finna nóg af henni handa öðrum? Ef einhverjir unglingar þá fengu þá kennslu frá foreldrum voru þau heppin. Hugtakið „Emotional Intelligense“ Tilfinninga-viska-þroski, var ekki heldur til. Enda hefði það orð og það sem það þýðir, ekki verið séð sem æskilegt þá. Ég heyrði ekki um það fyrr en eftir að koma til Ástralíu og læra um nýja bók um það. Það er dæmi um orð og hugtök og hugsanir sem voru ekki til á Íslensku. Svo hverjar voru ástæðurnar fyrir að þessum og öðrum íhaldssömum hugmyndum var haldið að þjóðinni í svo margar aldir. Og það áður en útvarp kom. Svo seinna aðrir fjölmiðlar eins og dagblöð. Þá gátu einstaklingar ekki lifað frá neinu nema sínum takmörkuðu veruleika heimum og hvaða magni af tilfinningum þau höfðu náð að hafa. Lítið land sem Norðmenn höfðu fundið á flótta sínum frá Haraldi Hárfagra. Land með fátt af þeim hlutum sem fólk þarf að borða eða öðru. Það var mest bara fiskur í sjónum sem ég veit ekki hvenær var nýtt sem fæða þá. Svo var það veðrið, fámenni, langir dimmir vetrar með snjó og kulda. Það er líklegt til að herða eitt og annað í sálum og hugum þeirra sem taka sér það vald að stjórna þjóðinni. Ég tek eftir því að sumir af minni kynslóð eru harðánægðir með að halda í einmenningar hvít-húðar lífið sem þau ólust upp í, og við. Svo að það gæti því miður þýtt að þeir einstöku einstaklingar með aðra húðliti sem setjist að á landinu, eigi eftir að fá slíkar slettur eins og Hrafnhildur fékk. Það er þá hugsanlega frá því að foreldrarnir hafa ekki kennt þeim mannasiði né um að hvaða húðlit manneskjur hafi skipti ekki máli. Heldur skiptir máli hver þau séu og að þau eru á landinu til að veita allt mögulegt gott og lítríkt. Sagan um það sem gerðist í Helgafellsskóla er að minni sýn frá hinum fornu viðhorfum til tilfinninga. Eins og kom fram í blöðum um þetta með sæðisgjöf að það sé mikilvægt að það verði ekki slys mikilla skyldleika í því hvert þau fara. Þá er á hreinu að einmenningar þjóðin verði að fá ný DNA í safnið til að forðast úrkynjun. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Matthildur Björnsdóttir Mest lesið Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson Skoðun Bylting, bóla, bölvun - bull? Brynjólfur Þorvarðsson Skoðun Skoðun Skoðun Það að þrá börn eða ekki Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Tímanna tákn? Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Hörmulegur atburður í flugstöð Leifs Eiríkssonar Jón Pétursson skrifar Skoðun Kvótaverð, veiðigjald, fjárfesting og arðsemi í sjávarútvegi Ásgeir Daníelsson skrifar Skoðun Getur Seljaskóli núna orðið símalaus skóli, Jóhanna? Kristín Jónsdóttir skrifar Skoðun Gagnsæi og traust á raforkumarkaði Einar S Einarsson skrifar Skoðun Ef þetta er rétt – hvað er þá rangt? Anna Berg Samúelsdóttir skrifar Skoðun Hvað er þetta MG? Júlíana Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sjúkraþyrlu sem allra fyrst, kerfi sem veitir lífsbjörg Gunnar Svanur Einarsson skrifar Skoðun Ríkisstofnun forherðist við gagnrýni Björn Ólafsson skrifar Skoðun Bylting, bóla, bölvun - bull? Brynjólfur Þorvarðsson skrifar Skoðun Eru smáþjóðir stikkfríar? Snæbjörn Guðmundsson skrifar Skoðun Ákall Valdimar Júlíusson skrifar Skoðun Á að leyfa eða halda áfram að banna? Sigurður G. Guðjónsson skrifar Skoðun Íslenski fáninn fyrir samstöðu ekki mismunun Ása Berglind Hjálmarsdóttir skrifar Skoðun Jafnlaunabarnið og baðvatnið Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Þér er boðið með, kæri félagi Trausti Breiðfjörð Magnússon skrifar Skoðun Púslið sem passar ekki Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Nei, það verður ekki að vera Ísrael, það er Ísrael Einar Ólafsson skrifar Skoðun Kemur þín háskólagráða úr kornflakes pakka? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Hinn óseðjandi Eiríkur Ólafsson skrifar Skoðun Þéttari byggð: Hver nýtur ábatans — og hver borgar brúsann? Daði Freyr Ólafsson skrifar Skoðun Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar Skoðun Ef þið þurfið að segja upphátt að þið séuð ekki rasistar... Nichole Leigh Mosty skrifar Skoðun Hugleiðingar og skoðanaskipti um rasisma og útlendingahatur Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun 56.000 krónur í vasa Kópavogsbúa Ásdís Kristjánsdóttir skrifar Skoðun NordAN: Vegið að norrænni forvarnarstefnu Siv Friðleifsdóttir skrifar Skoðun Af hverju byggjum við innan gróinna hverfa? Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar Skoðun Er stríðsglæpamaður í rútunni? Ragnhildur Hólmgeirsdóttir, Hrönn Guðmundsdóttir skrifar Sjá meira
Hin meiriháttar orð Hrafnhildar Ming Þórunnardóttur ættu að vera það sem þau sem ala upp börn í dag noti sem fyrirmynd. Hún er svo heppin að hafa fengið rétta móður með rétt uppbyggjandi viðhorf. Móðir sem skilur greinilega mikilvægi sjálfsöryggis og hefur byggt hana upp með því. Það réttlætir þó ekki, að aðrir sýni slíkan dónaskap og tillitsleysi. Svo er það mitt annað nýja orð: Húð-litar-fóbía. Viðhorf sem of margir á landinu eru enn með, og skilja ekki að sá húðarlitur sem mannveran hefur, kemur frá því hvernig sólarstaða og magn þess voru og eru á þeim hluta jarðar sem DNA mannverunnar kemur frá. Orð hennar að sá dónaskapur hafi styrkt sjálfstraust hennar, vitandi að hún myndi ekki haga sér þannig eða tala á þann hátt til annarra. Er það sem segir mér að Hrafnhildur hefur fengið það sjálfstraust og sjálfs væntumþykju víraða inn frá upphafi tíma hennar með mömmu sinni. Það er að vera bæði röklega og taugakerfislega víruð fyrir sjálfs ást og traust. Sú vírun er mjög líkleg til að gera manneskjuna mun heilbrigðari í svo mörgu í lífi sínu. Það viðhorf sem er í sumum, að allir á Íslandi eigi að hafa sömu hvítu húðina virðist vera ansi vírað inn í alla vega einhvern hluta þjóðarinnar, eins og fleiri með öðru vísi lita húð hafa tjáð sig um í blöðunum. Kringumstæður heims eru að sýna að við erum öll mannverur sama hvaða húðlit við fæðumst með. Og kannski er það almættis kerfi að sjá um að fá mannkyn til að skilja það, meðtaka og sjá sem eðlilegt með að hlutir gerast sem hvetja til blöndunar á húðlitum í samfélögum sem voru ekki vön slíku. Einmenningar venjur geta orðið ansi þröngar. Að læra röklega að við séum fædd með virði, er bara ekki nóg. Alla vega ekki fyrir nærri alla. Ef mannveran hefur ekki fengið það sett í sig frá ást og uppbyggingu frá upphafi. Þá er mun líklegra að sambönd og annað fari ekki eins og vænst er. Atriði sem ég áttaði mig á að við eigum öll að hafa fengið, en færri fengu. Blessunin hún Louise L Hay. Kona í Ameríku sem ég segi að hafi komið frá framtíðinni, dó níræð fyrir nokkrum árum síðan. Hún leiðrétti þá túlkun presta sem sáu það orð sjálfs-elska sem eigingirni. En er í raun mikilvægt fyrir að geta líka elskað aðra og þá betur. Ef ástartankurinn í einstaklingi er tómur eða með lítið í, þá er kannski erfitt að finna nóg af henni handa öðrum? Ef einhverjir unglingar þá fengu þá kennslu frá foreldrum voru þau heppin. Hugtakið „Emotional Intelligense“ Tilfinninga-viska-þroski, var ekki heldur til. Enda hefði það orð og það sem það þýðir, ekki verið séð sem æskilegt þá. Ég heyrði ekki um það fyrr en eftir að koma til Ástralíu og læra um nýja bók um það. Það er dæmi um orð og hugtök og hugsanir sem voru ekki til á Íslensku. Svo hverjar voru ástæðurnar fyrir að þessum og öðrum íhaldssömum hugmyndum var haldið að þjóðinni í svo margar aldir. Og það áður en útvarp kom. Svo seinna aðrir fjölmiðlar eins og dagblöð. Þá gátu einstaklingar ekki lifað frá neinu nema sínum takmörkuðu veruleika heimum og hvaða magni af tilfinningum þau höfðu náð að hafa. Lítið land sem Norðmenn höfðu fundið á flótta sínum frá Haraldi Hárfagra. Land með fátt af þeim hlutum sem fólk þarf að borða eða öðru. Það var mest bara fiskur í sjónum sem ég veit ekki hvenær var nýtt sem fæða þá. Svo var það veðrið, fámenni, langir dimmir vetrar með snjó og kulda. Það er líklegt til að herða eitt og annað í sálum og hugum þeirra sem taka sér það vald að stjórna þjóðinni. Ég tek eftir því að sumir af minni kynslóð eru harðánægðir með að halda í einmenningar hvít-húðar lífið sem þau ólust upp í, og við. Svo að það gæti því miður þýtt að þeir einstöku einstaklingar með aðra húðliti sem setjist að á landinu, eigi eftir að fá slíkar slettur eins og Hrafnhildur fékk. Það er þá hugsanlega frá því að foreldrarnir hafa ekki kennt þeim mannasiði né um að hvaða húðlit manneskjur hafi skipti ekki máli. Heldur skiptir máli hver þau séu og að þau eru á landinu til að veita allt mögulegt gott og lítríkt. Sagan um það sem gerðist í Helgafellsskóla er að minni sýn frá hinum fornu viðhorfum til tilfinninga. Eins og kom fram í blöðum um þetta með sæðisgjöf að það sé mikilvægt að það verði ekki slys mikilla skyldleika í því hvert þau fara. Þá er á hreinu að einmenningar þjóðin verði að fá ný DNA í safnið til að forðast úrkynjun. Höfundur er Íslendingur sem hefur verið búsettur í Ástralíu um langan tíma.
Skoðun Það ætti ekki vera í boði að útskifa fólk úr viðtalstímum hjá geðlæknum Atli Már Haraldsson Zebitz skrifar
Skoðun Gigt, vinnumarkaðurinn, fjölgun hlutastarfa og viðeigandi aðlögun Hrönn Stefánsdóttir skrifar