Ítarlega hefur verið fjallað um aðalmeðferð í máli ákæruvaldsins á hendur Daníel Erni Unnarssyni á föstudag. Daníel Örn er ákærður fyrir tilraun til manndráps með því að hafa stungið lækninn að minnsta kosti fjórum sinnum í háls, síðu og nára. Hann játar verknaðinn en hafnar heimfærslu ákæruvaldsins til refsiákvæða. Það er að segja, hann játar að hafa stungið lækninn en segist ekki hafa ætlað að ráða honum bana.
Gera þurfti hlé
Í aðalmeðferðinni kom í ljós að málið er ekki það eina sem snýr að atvikum kvöldsins örlagaríka í sumar þegar árásin var framin. Uppi varð fótur og fit þegar dómara var tjáð að eitt vitnanna, vinur læknisins, væri með stöðu sakbornings í máli sem er enn í rannsókn hjá lögreglu. Gera þurfti örstutt hlé á meðan dómarinn, verjandi Daníels Arnar og saksóknari í málinu réðu ráðum sínum.
Niðurstaðan var sú að vinurinn þyrfti ekki að tjá sig um atriði málsins sem sneru að sama atviki og hann sætir réttarstöðu sakbornings vegna. Vandinn var helst sá að maðurinn hafði þegar svarað spurningum sækjanda og verjanda nokkuð ítarlega.
„Pass“
Ein grundvallarreglna íslensks sakamálaréttarfars er að grunaður maður þarf ekki að svara spurningum frekar en hann vill. Þegar dómari sagði manninum það sagðist hann heldur hefði viljað fá að vita það áður en hann svaraði spurningum. Þorgils Þorgilsson, verjandi Daníels Arnar, óskaði eftir því að strikað yrði yfir svör mannsins og spurði hann spurningar sinnar aftur.
„Pass,“ sagði maðurinn einfaldlega.
Sagði vininn hafa tekið hann hálstaki
Daníel Örn sagði að eftir að hafa hlaupið af vettvangi með vininn á eftir sér hafi þeir endað í sjávarmálinu við Sæbólsbraut við Fossvog. Vinurinn hafi þá ráðist á hann, tekið hann hálstaki og sagt að hann ætti að drepa hann. Vinurinn hafi svo haft hann undir og náð honum í hálstak.
Hann hafi reynt að krafsa í vininn með hnífnum en hent honum frá sér þegar lögreglu bar að garði.
Ákvað að „mæta“ honum þrátt fyrir hnífinn
Vinurinn bar fyrir dómi, áður en hann vissi að hann þyrfti ekki að tjá sig, að hann hefði ákveðið að fara á eftir Daníel Erni eftir að hann réðst á lækninn. Hann hefði hugsað að vinur sinn „væri farinn“.
Hann hafi stokkið upp á rafhlaupahjól Daníels Arnar og brunað á eftir honum. Þegar hann hafi verið kominn ofan í Fossvoginn hafi hann séð glitta í fætur hans neðan við Nesti.
Daníel Örn hafi mætt honum með hníf í hönd og hann hafi þurft að ákveða sig hvort hann ætti að flýja á rafhlaupahjólinu eða „mæta“ honum. Hann hafi ákveðið að mæta honum og Daníel Örn þá stungið hann. Hann hafi náð að henda honum í grasið, komast undir hann og ná honum í hengingartak. Hann hafi öskrað á Daníel Örn að sleppa hnífnum, sem hann hafi gert á endanum.
Hann hafi af og til losað takið þegar hann taldi Daníel Örn hvar verið orðinn rólegri, en hann hafi þá alltaf bitið hann í höndina. Hann hafi því haldið takinu þangað til að lögregla mætti á vettvang.
Þeir hafi báðir verið færðir í járn, hann svo í sjúkrabíl í framhaldinu og á bráðamóttöku.
