Stöndum saman um velferð því örorka fer ekki í manngreinarálit María Pétursdóttir skrifar 27. nóvember 2024 09:20 Ég fékk bréf frá Tryggingastofnun á dögunum. Bréf sem margir örorkulífeyrisþegar þekkja. Bréf sem segir að heimilisuppbótin mín falli niður á þeim forsendum að það búi ungmenni yfir 18 ára aldri á heimili mínu. Ungmennið mitt var raunar búið að sækja um skólastyrk sem á að vera möguleiki til tuttugu og fimm ára aldurs ef námsmaðurinn býr heima en sú umsókn þurfti að fara í gegnum Sýslumann og sýslumaður tekur sér nokkra mánuði til að fara yfir málið. Í millitíðinni megum við mæðginin éta það sem úti frýs og verða af tæpum 90 þúsund krónum. Og núna verðum við af tæpum 70 þúsund krónum til viðbótar sem er heimilisuppbótin. Það munar um 150-60 þúsund krónur þegar maður rekur húsnæði og heldur uppi ungmenni í námi. En núna klóra ég mér í hausnum vanmáttug í tilraun til að finna út úr því hvernig ég eigi að lifa af 245 þúsund krónunum sem ég fæ frá TR um mánaðamótin. Hvernig á fólk að fara að því að lifa af svona upphæðum þegar húsaleiga og afborganir af húsnæði er orðið hærra en framfærslan sjálf. Þegar matarinnkaupin eru orðin hærri en helmingur ráðstöfunarupphæðarinnar. Þetta er dæmi sem gengur ekki upp. Það segir sig sjálft að fötluð manneskja með þessa innkomu sem þyrfti kannski nauðsynlega að sinna heilsu sinni með því að stunda líkamsrækt, fara til sálfræðings, í sjúkraþjálfun eða leita til læknis þarf eflaust að neita sér um bæði þjálfun og læknisaðstoð vegna kostnaðar. Þá höfum við örorkulífeyrisþegar einnig verið svipt lyfjastyrk svo við sem þurfum að taka mikið af nauðsynlegum lyfjum þurfum jafnvel stundum að vera án þeirra ef við höfum ekki ráð á að leysa þau út. Þessi staða meðal öryrkja er sannreynda í könnunum Vörðu undanfarin ár ásamt þeirri staðreynd að þriðjungur örorkulífeyrisþegar býr við sárafátækt. Þrátt fyrir okkar sárafátækt finnst yfirvöldum mjög mikilvægt að við séum með greiðsluvitund. Að við séum meðvituðu um hvað við kostum samfélagið. Hvers vegna skyldi það vera og hvað skyldi það gera fyrir sjálfsmynd okkar með tímanum. Við verðum sennilega sífellt stoltari af því að vera óvinnufær á framfæri hins opinbera. Eða hvað? Eða eru greiðsluvitundarkerfin kannski bara mannskemmandi? Nú nýlega var samþykkt á alþingi kerfisbreyting á örorkulifeyriskerfinu. Við vitum ekki fyllilega til hvers þessi kerfisbreyting mun leiða í raun en það er með hreinum ólíkindum að þingmenn hafi samþykkt frumvarp um örorku sem ekki var almennilega útfært. Enginn veit ennþá hvernig örorka verður metin í framtíðinni. Við vitum það hins vegar að eina forsendan fyrir því að lagt var af stað í þá vegferð var til að spara í velferðarkerfinu. Fækka öryrkjum. Það væri auðvitað frábært ef hægt væri að fækka öryrkjum með því að útrýma sjúkdómum en því miður er það ekki áherslan hér. Það hefur raunar þegar tekist að fækka öryrkjum með þessari kerfisbreytingu en við vitum samt að það táknar bara tilfærsa fólks á milli kerfa. Fólk sem hefði kannski fengið örorku áður, þarf að vera í endurhæfingu árum saman og er svo kastað út á guð og gaddinn með synjun, þrátt fyrir það að endurhæfing hafi að fullu verið reynd. Það endar á fjárhagsaðstoð sveitarfélaganna sem er lægsta framfærsla sem hægt er að hafa á Íslandi. Sósíalistaflokkurinn styður ekki þessa aðferðarfræði yfirvalda að hola velferðarkerfið svona að innan og kippa fótunum undan veiku fólki. Við vitum nefnilega að velferð er borgar sig til lengri tíma litið. Ef yfirvöld hugsa vel um fólk þá hugsar fólk vel um hvort annað. Og ef fólk hefur tækifæri til að sinna sér, verður heilsan betri og þörf fyrir inngrip lækna seinna ólíklegri. Sama sagan er að segja um framfærsluna sjálfa. Við viljum að velferðarráðuneytið setji fram viðmið um lágmarksframfærslu sem er uppfærð títt og reglulega. Greiðslur til fatlaðs fólks fari aldrei undir slík viðmið. Við viljum hækka persónuafsláttinn svo ekki sé tekinn skattur af smá aurum og við viljum einfalt og gott kerfi þar sem skerðingar heyra sögunni til. Skattkerfið okkar er er tekjujöfnunartæki en á ekki að vera notað til að margskatta fátækt fólk. Við þurfum að skapa eðlilegt jafnvægi á milli tekna og útgjalda í stað þess að safna upp innviðaskuldum hér og þar í velferðarkerfinu okkar. Við höfum mun meiri tækifæri til að skapa tekjur í ríkissjóð heldur en stjórnvöld hafa haldið fram og við eigum ekki að leggja það á fatlað fólk að vera fólkið með breiðu bökin. Við erum vissulega sterk og við erum stór hópur svo með samstöðunni eigum við að hafna því að vera skammtað lúsalaunum og sköttuð í drasl. Við erum allskonar fólk sem höfum í flestum tilfellum unnið megnið af okkar starfsaldri og greitt skatta til þessa samfélags. Samfélaginu ber að standa við þau loforð að við séum velferðarsamfélag sem haldi úti öryggisneti þegar við hrösum. Það geta allir hrasað. Það geta allir veikst. Það geta allir orðið fyrir örorku. Sósíalistar kjósa velferð og jöfnuð enda sannur vinstri valkostur að kjósa Sósíalistaflokkinn.Stöndum saman um velferðarsamfélag og kærleikshagkerfi. Kjósum XJ Höfundur skipar 2. sæti Sósíalistaflokks Íslands í RVK norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Sósíalistaflokkurinn Mest lesið Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun Skoðun Skoðun Dómsdagur nálgast! Hólmgeir Baldursson skrifar Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar Skoðun Ég og Parkinson – leitin að greiningu og leiðin til betra lífs Guðrún Einarsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna borga foreldrar í Kópavogi mest? Eydís Inga Valsdóttir skrifar Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar Skoðun Aðgengi er lykill að sjálfstæði, þátttöku og virkni Þuríður Harpa Sigurðardóttir skrifar Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar Skoðun Þetta unga fólk getur bara haldið kjafti Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Kveðjum sjálfhverfa og fyrirsjáanlega manninn Halldóra Mogensen skrifar Skoðun Hefur ekki náð sér á strik síðan Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? IV. Faglegt mat og ósvaraðar spurningar Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Skipulögð glæpastarfsemi er ógn við samfélagið Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Við erum 40 árum á eftir Einar Sverrisson skrifar Skoðun Þétting á 27. brautinni Friðjón R. Friðjónsson skrifar Skoðun Þá verður gott að búa á Íslandi Bjarni Karlsson,Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? III: Tækifæri fyrir löggjafann Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Þingmaður til sölu – bátur fylgir með Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Þeir vökulu og tungumálið sem stjórntæki Jóhanna Jakobsdóttir skrifar Skoðun Umburðarlyndi og kærleikur Snorri Ásmundsson skrifar Skoðun Kolbrún og Kafka Pétur Orri Pétursson skrifar Skoðun Brottvísanir sem öllum var sama um Finnur Thorlacius Eiríksson skrifar Skoðun Mamma er gulur góð einkunn? Díana Dögg Víglundsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í vinnunni: Frá hamri til heilabús Björgmundur Guðmundsson skrifar Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar Skoðun Engu slaufað Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Faglegt mat eða lukka? II. Viðurkenning og höfnun Bogi Ragnarsson skrifar Skoðun Krabbameinsfélagið í stafni í aðdraganda storms Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lénsherratímabilið er hafið Einar G Harðarson skrifar Sjá meira
Ég fékk bréf frá Tryggingastofnun á dögunum. Bréf sem margir örorkulífeyrisþegar þekkja. Bréf sem segir að heimilisuppbótin mín falli niður á þeim forsendum að það búi ungmenni yfir 18 ára aldri á heimili mínu. Ungmennið mitt var raunar búið að sækja um skólastyrk sem á að vera möguleiki til tuttugu og fimm ára aldurs ef námsmaðurinn býr heima en sú umsókn þurfti að fara í gegnum Sýslumann og sýslumaður tekur sér nokkra mánuði til að fara yfir málið. Í millitíðinni megum við mæðginin éta það sem úti frýs og verða af tæpum 90 þúsund krónum. Og núna verðum við af tæpum 70 þúsund krónum til viðbótar sem er heimilisuppbótin. Það munar um 150-60 þúsund krónur þegar maður rekur húsnæði og heldur uppi ungmenni í námi. En núna klóra ég mér í hausnum vanmáttug í tilraun til að finna út úr því hvernig ég eigi að lifa af 245 þúsund krónunum sem ég fæ frá TR um mánaðamótin. Hvernig á fólk að fara að því að lifa af svona upphæðum þegar húsaleiga og afborganir af húsnæði er orðið hærra en framfærslan sjálf. Þegar matarinnkaupin eru orðin hærri en helmingur ráðstöfunarupphæðarinnar. Þetta er dæmi sem gengur ekki upp. Það segir sig sjálft að fötluð manneskja með þessa innkomu sem þyrfti kannski nauðsynlega að sinna heilsu sinni með því að stunda líkamsrækt, fara til sálfræðings, í sjúkraþjálfun eða leita til læknis þarf eflaust að neita sér um bæði þjálfun og læknisaðstoð vegna kostnaðar. Þá höfum við örorkulífeyrisþegar einnig verið svipt lyfjastyrk svo við sem þurfum að taka mikið af nauðsynlegum lyfjum þurfum jafnvel stundum að vera án þeirra ef við höfum ekki ráð á að leysa þau út. Þessi staða meðal öryrkja er sannreynda í könnunum Vörðu undanfarin ár ásamt þeirri staðreynd að þriðjungur örorkulífeyrisþegar býr við sárafátækt. Þrátt fyrir okkar sárafátækt finnst yfirvöldum mjög mikilvægt að við séum með greiðsluvitund. Að við séum meðvituðu um hvað við kostum samfélagið. Hvers vegna skyldi það vera og hvað skyldi það gera fyrir sjálfsmynd okkar með tímanum. Við verðum sennilega sífellt stoltari af því að vera óvinnufær á framfæri hins opinbera. Eða hvað? Eða eru greiðsluvitundarkerfin kannski bara mannskemmandi? Nú nýlega var samþykkt á alþingi kerfisbreyting á örorkulifeyriskerfinu. Við vitum ekki fyllilega til hvers þessi kerfisbreyting mun leiða í raun en það er með hreinum ólíkindum að þingmenn hafi samþykkt frumvarp um örorku sem ekki var almennilega útfært. Enginn veit ennþá hvernig örorka verður metin í framtíðinni. Við vitum það hins vegar að eina forsendan fyrir því að lagt var af stað í þá vegferð var til að spara í velferðarkerfinu. Fækka öryrkjum. Það væri auðvitað frábært ef hægt væri að fækka öryrkjum með því að útrýma sjúkdómum en því miður er það ekki áherslan hér. Það hefur raunar þegar tekist að fækka öryrkjum með þessari kerfisbreytingu en við vitum samt að það táknar bara tilfærsa fólks á milli kerfa. Fólk sem hefði kannski fengið örorku áður, þarf að vera í endurhæfingu árum saman og er svo kastað út á guð og gaddinn með synjun, þrátt fyrir það að endurhæfing hafi að fullu verið reynd. Það endar á fjárhagsaðstoð sveitarfélaganna sem er lægsta framfærsla sem hægt er að hafa á Íslandi. Sósíalistaflokkurinn styður ekki þessa aðferðarfræði yfirvalda að hola velferðarkerfið svona að innan og kippa fótunum undan veiku fólki. Við vitum nefnilega að velferð er borgar sig til lengri tíma litið. Ef yfirvöld hugsa vel um fólk þá hugsar fólk vel um hvort annað. Og ef fólk hefur tækifæri til að sinna sér, verður heilsan betri og þörf fyrir inngrip lækna seinna ólíklegri. Sama sagan er að segja um framfærsluna sjálfa. Við viljum að velferðarráðuneytið setji fram viðmið um lágmarksframfærslu sem er uppfærð títt og reglulega. Greiðslur til fatlaðs fólks fari aldrei undir slík viðmið. Við viljum hækka persónuafsláttinn svo ekki sé tekinn skattur af smá aurum og við viljum einfalt og gott kerfi þar sem skerðingar heyra sögunni til. Skattkerfið okkar er er tekjujöfnunartæki en á ekki að vera notað til að margskatta fátækt fólk. Við þurfum að skapa eðlilegt jafnvægi á milli tekna og útgjalda í stað þess að safna upp innviðaskuldum hér og þar í velferðarkerfinu okkar. Við höfum mun meiri tækifæri til að skapa tekjur í ríkissjóð heldur en stjórnvöld hafa haldið fram og við eigum ekki að leggja það á fatlað fólk að vera fólkið með breiðu bökin. Við erum vissulega sterk og við erum stór hópur svo með samstöðunni eigum við að hafna því að vera skammtað lúsalaunum og sköttuð í drasl. Við erum allskonar fólk sem höfum í flestum tilfellum unnið megnið af okkar starfsaldri og greitt skatta til þessa samfélags. Samfélaginu ber að standa við þau loforð að við séum velferðarsamfélag sem haldi úti öryggisneti þegar við hrösum. Það geta allir hrasað. Það geta allir veikst. Það geta allir orðið fyrir örorku. Sósíalistar kjósa velferð og jöfnuð enda sannur vinstri valkostur að kjósa Sósíalistaflokkinn.Stöndum saman um velferðarsamfélag og kærleikshagkerfi. Kjósum XJ Höfundur skipar 2. sæti Sósíalistaflokks Íslands í RVK norður.
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun
Skoðun Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson skrifar
Skoðun Sá tapar sem fyrstur nefnir nasistana: gengisfelling orðsins „rasisti“ Birgir Finnsson skrifar
Skoðun Hagsmunir heildarinnar - Fjórði kafli: Joshua Fought The Battle of Jericho Hannes Örn Blandon skrifar
Skoðun Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Austurland skilar verðmætum – innviðirnir þurfa að fylgja Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Fagmennska, fræðileg þekking, samráð, samvinna, þarfir og vilji barna og ungmenna eru grundvallaratriði Árni Guðmundsson skrifar
Er slysahætta í kringum sorpílátið heima hjá þér? Anna Jóna Kjartansdóttir,Pétur Gísli Jónsson Skoðun
Betri vegir, fleiri lögreglumenn og hægt að komast í meðferð á sumrin Þórður Snær Júlíusson Skoðun