Kirkjuklukkur hringja Bjarni Karlsson skrifar 7. ágúst 2025 07:03 Í dag kl. 13 mun að beiðni biskupa heyrast samhljómur kirkjuklukkna á Íslandi, í Noregi, Svíþjóð og Finnlandi ásamt systurkirkjum okkar í Jerúsalem. Það er ákall um frið á Gaza og um alla veröld. Hvarvetna er fólk hvatt til að tendra ljós og biðja fyrir friði. Gott er að muna að kristin kirkja er ekki eitthvert skoðanafélag. Hún er dreifð og margbrotin fjöldahreyfing fólks sem reynir að vanda líf sitt í Jesú nafni. Hún er samvitund milljóna manna sem leitast við að horfa á heiminn frá sjónarhorni barnsins, eins og Jesús gerði.1 Þarfir barna Kristið fólk í veröldinni hefur alls kyns siði, viðhorf og aðferðir sem oft stangast á. Það sem sameinar og gerir kristna kirkju að alheimshreyfingu er bara Jesús. Jesús sýnir okkur að Guð er hér hjá okkur og deilir kjörum með venjulegu fólki. Jósef og María voru venjulegt fólk. Valdalaus almenningur á tímum barnamorða. Samt fékk drengurinn að alast upp og þroskast að visku og vexti og náð hjá Guði og mönnum, eins og það er orðað í Lúkasarguðspjalli.2 Börn þurfa samtal og nánd svo þau öðlist visku. Þau þurfa næringu og hreyfingu svo þau vaxi. Loks þurfa þau að lifa við sanngirni í umhverfi sínu; njóta náðar. Þeirra kjara naut Jesús sem barn og þess eiga öll börn að njóta að kristnum sið. Dómur Guðs Núna þegar morðöldur ganga yfir Gaza, Darfúrhérað í Súdan o.fl. byggðir skiljum við e.t.v. betur af hverju barnamorð eru tíunduð í langtímaminni mannkyns eins og það birtist í Biblíunni. Barnamorð hafa alltaf verið hluti af mannlegum kjörum. Barna- og þjóðarmorð eru ýtrasta grimmd. Nú eru einmitt 80 ár frá Hiroshima og Nagasaki, þegar vestræn menning brennimerkti sjálfa sig með því að svipta um 200 þúsund manns lífi dagana 6. og 9. ágúst. Sumt er svo skelfilega rangt að það jafnast aldrei. Það mun ekki koma sá dagur að nokkur geti sagt að grimmd nasista í síðari heimstyrjöld sé fyrirgefin þegar milljónir voru kerfisbundið drepnar fyrir það eitt að vera gyðingur, hommi, sígauni, fatlaður eða hvað annað sem talið var dauðavert. Ég held að Jesús hafi átt við svona hluti þegar hann segir: Hver synd og guðlöstun verður mönnum fyrirgefin en guðlast gegn andanum verður ekki fyrirgefið.3 Enginn sem vill vera vinur og nemandi Jesú getur horft fram hjá orðum hans þar sem hann talar um dómsdag og listar upp hvað það er sem góður Guð krefst af mönnum og að hverju guðleg reiði snýr þegar öllu er á botninn hvolft: Hungraður var ég en þér gáfuð mér ekki að eta, þyrstur var ég en þér gáfuð mér ekki að drekka, gestur var ég en þér hýstuð mig ekki, nakinn en þér klædduð mig ekki, ég var sjúkur og í fangelsi en ekki vitjuðuð þér mín.Þá munu þeir svara: Drottinn, hvenær sáum vér þig hungraðan eða þyrstan, gestkominn eða nakinn, sjúkan eða í fangelsi og hjálpuðum þér ekki? Hann mun þá svara þeim: Sannlega segi ég yður: Allt sem þér gerðuð ekki einum minna minnstu bræðra, það hafið þér ekki heldur gert mér.4 Öll elskuð og útvalin Þess vegna er kirkjuklukkum hringt í dag. Ómur þeirra er ákall til okkar allra, ákall um að þjóna Guði með því að horfa á veröldina í gegnum augu barnanna sem verða að mega treysta okkur. Jesús tekur sér stöðu við þeirra hlið og allra sem lifa varnarlaust ranglæti. Vegna Jesú Guðs sonar, sem fæddist inn í valdalitla fjölskyldu, gerðist allra bróðir og lifði ýtrustu grimmd, veit kirkja hans að öll erum við útvalin. Engin þjóð er valin umfram aðra, enginn menningarheimur, engin fjölskylda eða persóna er öðrum fremri í augum Guðs. Öll erum við elskuð Guðs börn. Sameinumst á forsendum lífsins Og nú hefur heimurinn skroppið saman með því að fólki fjölgar og tæknin magnast. Það er ekkert hægt að fara. Það er fólk úti um allt. Menn geta dregið sín landamæri en í hjarta Guðs búa öll við sama haf og anda að sér sama súrefni. Fyrir skömmu var ég í fjöruferð með nokkrum barnabörnum. Við gerðum að leik okkar að snúa við steinum til að dást að iðandi lífi sem leyndist undir hverjum steini. Klukknaómurinn sem í dag berst um byggðir er trúarjátning og viljayfirlýsing sem snýr að lífinu sjálfu í allri sinni fjölbreyttu dýrð. Við trúum því að mannkyn sé á för með öllu sem lifir í átt til Guðs.5 Við erum meðvituð um skaðann sem við erum aðilar að gagnvart hvert öðru og allir náttúru.6 Tími skaðaminnkunnar á öllum sviðum er runninn upp.7 Stöðvum barnamorð, hindrum þjóðarmorð, sameinumst á forsendum lífsins. Höfundur er prestur og siðfræðingur. 1 Matt. 18.102 Lúk. 2.523 Matt. 12.304 Matt 25.42-455 Róm. 8.18-256 Jes. 6.57 Róm. 13.10 Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bjarni Karlsson Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Í dag kl. 13 mun að beiðni biskupa heyrast samhljómur kirkjuklukkna á Íslandi, í Noregi, Svíþjóð og Finnlandi ásamt systurkirkjum okkar í Jerúsalem. Það er ákall um frið á Gaza og um alla veröld. Hvarvetna er fólk hvatt til að tendra ljós og biðja fyrir friði. Gott er að muna að kristin kirkja er ekki eitthvert skoðanafélag. Hún er dreifð og margbrotin fjöldahreyfing fólks sem reynir að vanda líf sitt í Jesú nafni. Hún er samvitund milljóna manna sem leitast við að horfa á heiminn frá sjónarhorni barnsins, eins og Jesús gerði.1 Þarfir barna Kristið fólk í veröldinni hefur alls kyns siði, viðhorf og aðferðir sem oft stangast á. Það sem sameinar og gerir kristna kirkju að alheimshreyfingu er bara Jesús. Jesús sýnir okkur að Guð er hér hjá okkur og deilir kjörum með venjulegu fólki. Jósef og María voru venjulegt fólk. Valdalaus almenningur á tímum barnamorða. Samt fékk drengurinn að alast upp og þroskast að visku og vexti og náð hjá Guði og mönnum, eins og það er orðað í Lúkasarguðspjalli.2 Börn þurfa samtal og nánd svo þau öðlist visku. Þau þurfa næringu og hreyfingu svo þau vaxi. Loks þurfa þau að lifa við sanngirni í umhverfi sínu; njóta náðar. Þeirra kjara naut Jesús sem barn og þess eiga öll börn að njóta að kristnum sið. Dómur Guðs Núna þegar morðöldur ganga yfir Gaza, Darfúrhérað í Súdan o.fl. byggðir skiljum við e.t.v. betur af hverju barnamorð eru tíunduð í langtímaminni mannkyns eins og það birtist í Biblíunni. Barnamorð hafa alltaf verið hluti af mannlegum kjörum. Barna- og þjóðarmorð eru ýtrasta grimmd. Nú eru einmitt 80 ár frá Hiroshima og Nagasaki, þegar vestræn menning brennimerkti sjálfa sig með því að svipta um 200 þúsund manns lífi dagana 6. og 9. ágúst. Sumt er svo skelfilega rangt að það jafnast aldrei. Það mun ekki koma sá dagur að nokkur geti sagt að grimmd nasista í síðari heimstyrjöld sé fyrirgefin þegar milljónir voru kerfisbundið drepnar fyrir það eitt að vera gyðingur, hommi, sígauni, fatlaður eða hvað annað sem talið var dauðavert. Ég held að Jesús hafi átt við svona hluti þegar hann segir: Hver synd og guðlöstun verður mönnum fyrirgefin en guðlast gegn andanum verður ekki fyrirgefið.3 Enginn sem vill vera vinur og nemandi Jesú getur horft fram hjá orðum hans þar sem hann talar um dómsdag og listar upp hvað það er sem góður Guð krefst af mönnum og að hverju guðleg reiði snýr þegar öllu er á botninn hvolft: Hungraður var ég en þér gáfuð mér ekki að eta, þyrstur var ég en þér gáfuð mér ekki að drekka, gestur var ég en þér hýstuð mig ekki, nakinn en þér klædduð mig ekki, ég var sjúkur og í fangelsi en ekki vitjuðuð þér mín.Þá munu þeir svara: Drottinn, hvenær sáum vér þig hungraðan eða þyrstan, gestkominn eða nakinn, sjúkan eða í fangelsi og hjálpuðum þér ekki? Hann mun þá svara þeim: Sannlega segi ég yður: Allt sem þér gerðuð ekki einum minna minnstu bræðra, það hafið þér ekki heldur gert mér.4 Öll elskuð og útvalin Þess vegna er kirkjuklukkum hringt í dag. Ómur þeirra er ákall til okkar allra, ákall um að þjóna Guði með því að horfa á veröldina í gegnum augu barnanna sem verða að mega treysta okkur. Jesús tekur sér stöðu við þeirra hlið og allra sem lifa varnarlaust ranglæti. Vegna Jesú Guðs sonar, sem fæddist inn í valdalitla fjölskyldu, gerðist allra bróðir og lifði ýtrustu grimmd, veit kirkja hans að öll erum við útvalin. Engin þjóð er valin umfram aðra, enginn menningarheimur, engin fjölskylda eða persóna er öðrum fremri í augum Guðs. Öll erum við elskuð Guðs börn. Sameinumst á forsendum lífsins Og nú hefur heimurinn skroppið saman með því að fólki fjölgar og tæknin magnast. Það er ekkert hægt að fara. Það er fólk úti um allt. Menn geta dregið sín landamæri en í hjarta Guðs búa öll við sama haf og anda að sér sama súrefni. Fyrir skömmu var ég í fjöruferð með nokkrum barnabörnum. Við gerðum að leik okkar að snúa við steinum til að dást að iðandi lífi sem leyndist undir hverjum steini. Klukknaómurinn sem í dag berst um byggðir er trúarjátning og viljayfirlýsing sem snýr að lífinu sjálfu í allri sinni fjölbreyttu dýrð. Við trúum því að mannkyn sé á för með öllu sem lifir í átt til Guðs.5 Við erum meðvituð um skaðann sem við erum aðilar að gagnvart hvert öðru og allir náttúru.6 Tími skaðaminnkunnar á öllum sviðum er runninn upp.7 Stöðvum barnamorð, hindrum þjóðarmorð, sameinumst á forsendum lífsins. Höfundur er prestur og siðfræðingur. 1 Matt. 18.102 Lúk. 2.523 Matt. 12.304 Matt 25.42-455 Róm. 8.18-256 Jes. 6.57 Róm. 13.10
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun