„Mig langar til að tala eins og Ís­lendingur - ná­kvæm­lega - eins og Ís­lendingur“

Þær eru fjölmargar bölsýnisfréttirnar um stöðu íslenskunnar en Sigríður Hagalín, rithöfundur og fréttakona, vakti þó í gær athygli á fjölda erlendra nema sem lærir nú íslensku sem annað mál í háskólanum. Nemendurnir í ár telja 734 og fjölgar í hópnum ár frá ári.

Sólveig Ásta Sigurðardóttir, kennari við deildina, segir marga nemendur heillast af íslensku og sumir þeirra byrji jafnvel að yrkja. Hún þekki dæmi þess að nemendur sem hafi ekki ort á sínu móðurmáli áður fari að semja ljóð á íslensku. Frá hennar sjónarhóli sé runnin upp gullöld íslenskrar tungu.

„Það er ekki hægt að upplifa meiri auðmýkt og virðingu fyrir því að fólk, hvaðanæva úr heiminum, sem tekur þátt í þessu verkefni sem íslenskan er,“ segir Sólveig sem er yfir sig stolt af nemendum sínum.

Finnst orðið jökulhlaup fallegast

Það var ástin sem dró Dóru Patkó sem er frá Ungverjalandi til Íslands árið 2021. Hún er annars árs nemi og gengur henni vel að læra. Henni finnst námið vel uppbyggt en auk hefðbundinnar íslenskukennslu er líka frætt um íslenska menningu í tímum.

„Hún er svo rík og hefur upp á svo margt að bjóða. Tónlistin og bókmenntirnar eru svo sérstakar og tilfinningaríkar. Íslendingar geta almennt verið feimnir með tilfinningar sínar en ekki þegar þeir tjá sig í gegnum list. Bækurnar og tónlistin þeirra er hreinlega að springa úr tilfinningum og úr fallegum orðum eins og „jökulhlaup“ og svoleiðis. Ég elska það."

Dóra er sérstaklega hrifin af textasmíði tónlistarkonunnar Unu Torfa. Það hafi verið sérstök upplifun, eftir því sem á leið á í íslenskunáminu, að ná að skilja skyndilega inntakið í lögum Unu.

„Í fyrsta skiptið sem ég skildi nokkra parta í lagi þá fór ég bara að gráta því lagið snerti mig á allt annan hátt þegar ég skildi textann," segir Dóra.

Skrifar íslenska vísindaskáldsögu

Anastasiia Chernova kom til Íslands frá Úkraínu í mars árið 2023. Hún hefur skrifað nokkrar bækur á úkraínsku en núna vinnur hún að vísindaskáldsögu á íslensku. Sjálf er hún afskaplega hrifin af Eldunum eftir Sigríði Hagalín því henni fannst bókin búa yfir svo mörgu af því sem henni þykir heillandi við Ísland; jarðfræði, náttúran tilfinningar og fjölskyldumál.

Anastasiia var spurð hvort hún ætti sér uppáhalds íslenskt orð sem hún hefði lært í náminu og það stóð ekki á svari. Henni finnst orðið landkynning ná vel utan um hlutverk sitt á Íslandi því hún hjálpar öðrum Úkraínumönnum að læra inn á íslenska tungu og menningu.

„Ég elska Ísland og íslenska tungumálið frá dýpstu hjartarótum. Þetta orð, landkynning, passar við mig.“

Draumurinn um íslenska tungu kviknaði við tíu ára aldur

Hin ítalska Rebecca Corposanto er tæplega tvítug. Hún býr að því að hafa áður verið í skiptinámi á Íslandi og fengið góðan grunn í íslensku. Tenging hennar við íslenska tungu nær langt aftur. Hana hefur nefnilega dreymt um að læra íslensku síðan hún var tíu ára stúlka á ítalíu þegar hún rakst á bók föður síns um íslenskt mál.

„Ég bara stal bókinni og byrjaði að læra og fannst þetta æðislegt.“

Hún hefur náð miklum árangri og náð góðum tökum á tungumálinu, það fór ekki á milli á mála að hún gerir miklar kröfur til sjálfrar sín. Hún sagðist, aðspurð, stolt af sjálfri sér en hún vildi í sömu andrá sýna fjölskyldunni sem hún bjó hjá í skiptináminu þakklæti fyrir stuðninginn, sem og fjölskyldu sinni á Ítalíu og ekki síst kennurunum í náminu.

„Ég gæti ekki gert þetta ein.“

Draumurinn rættist?

„Já, en ég ætla ekki að stoppa. Mig langar til að tala eins og Íslendingur – nákvæmlega eins og Íslendingur,“ segir Rebecca staðföst og brosir breitt.