Daginn sem Skeifan brann Sara McMahon skrifar 8. júlí 2014 07:00 Á meðan Skeifan stóð í ljósum logum mjakaðist ég ásamt ótal öðrum ferðalöngum eftir Suðurlandsveginum í átt til höfuðborgarinnar. Ég missti því af brunanum en gat lesið mér til um hann á öllum fréttamiðlum í gær. Nokkrar fréttir sögðu frá margmenninu sem safnast hafði saman við Skeifuna til þess að fylgjast með því sem fram fór, þvert á ráðleggingar lögreglumannanna er vöktuðu svæðið. Í fljótu bragði mætti ætla að þeir sem söfnuðust þarna saman væru hálfgerðir kjánar, að hópast í átt að stórbruna þar sem hættuástand hafði skapast. En við nánari skoðun er ljóst að fylkingin laðaðist að brunanum líkt og mý að mykjuskán – eðlishvötin dró mannskapinn að bálinu sem átti upptök sín í efnalauginni Fönn. Vísindamenn vilja nefnilega meina að aðdráttaraflið sem eldur hefur á Vesturlandabúa stafi af því að við lærðum aldrei að meðhöndla hann sem börn, ólíkt þeim þjóðum sem nota enn eld við sín daglegu störf. Þar missa börn áhuga á eldi skömmu eftir að þau læra að kveikja hann og meðhöndla. Bálið verður hversdagslegt og óspennandi. Nútímalegt líferni okkar er því sökudólgurinn og það sem gerir logana svo lokkandi í okkar augum. Sömu helgi og Skeifubruninn átti sér stað var goslokunum í Vestmannaeyjum fagnað. Ég var viðstödd hátíðahöldin ásamt lítilli frænku minni sem spurði linnulaust út í eldgos, upphöf þeirra og afleiðingar. „Eru eldgos hættuleg?“ „Getur aftur komið eldgos?“ „Getur fólk dáið?“ Spurningunum rigndi yfir fullorðna fólkið sem reyndi eftir bestu getu að svara spurningum barnsins og um leið slá á óttann. Litla frænkan og mannskapurinn sem safnaðist saman í Skeifunni á sem sagt það sameiginlegt að heillast af og óttast eldinn, fegurð hans og eyðileggingarmátt. Þetta er allt í eðli okkar. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Fiskeldi og samfélagsábyrgð Eyjólfur Ármannsson Skoðun
Á meðan Skeifan stóð í ljósum logum mjakaðist ég ásamt ótal öðrum ferðalöngum eftir Suðurlandsveginum í átt til höfuðborgarinnar. Ég missti því af brunanum en gat lesið mér til um hann á öllum fréttamiðlum í gær. Nokkrar fréttir sögðu frá margmenninu sem safnast hafði saman við Skeifuna til þess að fylgjast með því sem fram fór, þvert á ráðleggingar lögreglumannanna er vöktuðu svæðið. Í fljótu bragði mætti ætla að þeir sem söfnuðust þarna saman væru hálfgerðir kjánar, að hópast í átt að stórbruna þar sem hættuástand hafði skapast. En við nánari skoðun er ljóst að fylkingin laðaðist að brunanum líkt og mý að mykjuskán – eðlishvötin dró mannskapinn að bálinu sem átti upptök sín í efnalauginni Fönn. Vísindamenn vilja nefnilega meina að aðdráttaraflið sem eldur hefur á Vesturlandabúa stafi af því að við lærðum aldrei að meðhöndla hann sem börn, ólíkt þeim þjóðum sem nota enn eld við sín daglegu störf. Þar missa börn áhuga á eldi skömmu eftir að þau læra að kveikja hann og meðhöndla. Bálið verður hversdagslegt og óspennandi. Nútímalegt líferni okkar er því sökudólgurinn og það sem gerir logana svo lokkandi í okkar augum. Sömu helgi og Skeifubruninn átti sér stað var goslokunum í Vestmannaeyjum fagnað. Ég var viðstödd hátíðahöldin ásamt lítilli frænku minni sem spurði linnulaust út í eldgos, upphöf þeirra og afleiðingar. „Eru eldgos hættuleg?“ „Getur aftur komið eldgos?“ „Getur fólk dáið?“ Spurningunum rigndi yfir fullorðna fólkið sem reyndi eftir bestu getu að svara spurningum barnsins og um leið slá á óttann. Litla frænkan og mannskapurinn sem safnaðist saman í Skeifunni á sem sagt það sameiginlegt að heillast af og óttast eldinn, fegurð hans og eyðileggingarmátt. Þetta er allt í eðli okkar.
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun