Beðið eftir Café Costco Ívar Halldórsson skrifar 6. júní 2017 06:30 Að geta ekki farið saddur frá borði á veitingastöðum í dag án þessa að fylla sig af frönskum og gosi fær allt of marga til að fórna heilsu sinni fyrir óhollari en saðsamari skammta á lægra verði. Í kjölfar opnunnar Costco hefur mikil umræða um óþarflega hátt vöruverð farið eins og eldur í sinu um samskiptamiðlana. Þegar verð á matvörum er nú lækkað vinstri hægri í matvöruverslunum sem virðast hafa rukkað óþarflega mikið fyrir vörur sínar, finnst nú líklegast flestum eðlilegt að veitingastaðir lækki að sama skapi verð sín í réttu hlutfalli við hagstæðara innkaupsverð. Nú ættu þeir annað hvort að geta stækkað skammtana eða lækkað verðið! Eða skyldi hagstæðara verð og ágóðinn allur hverfa ofan í vasa veitingastjóranna? Af hverju eru skammtar almennt minni á hversdags-veitingastöðum hérlendis en erlendis? Það væri svo sem kannski í lagi ef réttirnir væru þá mun ódýrari. En verðið er þó einnig langt frá því að vera fallegt – einkum ef maður vill borða eitthvað sem er ekki mettað af kolvetnum í formi franskra og fábrotinna brauðtegunda! Ég fékk mér frekar lítilfjörlegan pastarétt á Café Bleu í Kringlunni á 2.890 krónur. Mér var boðið að versla mér lítinn gosdrykk með á um fimm hundruð krónur án auka áfyllingar en afþakkaði, þar sem ég get keypt fjóra lítra af sama drykk í Bónus fyrir svipaðan pening. Þegar ég að máltíð lokinni var búinn að ganga um í verslunarmiðstöðinni í um stundarfjórðung var ég orðinn svangur á ný og hugleiddi að kaupa mér eitthvað meira að borða – en ákvað að þrauka fram að næsta matmálstíma. Ég og vinur minn keyptum okkur kjúklingavefju á Serranos í tvígang. Okkur langaði að fá okkur hádegisverð í hollari kantinum og afþökkuðum gos sem kostaði annan handlegginn, þar sem annars staðar. Í annað skiptið keyptum við stærri útgáfuna af burrito vefjunni á tæpar tvö þúsund krónur og var varla liðinn klukkutími áður en svengdin fór að segja til sín aftur. Hitt skiptið keyptum við minni vefjuna á rúmar sextán hundruð krónur en íhuguðum báðir að máltíð lokinni að fara inn á næsta veitingastað við hliðina og kaupa okkur eitthvað meira í gogginn. Máltíðin var ekki upp í nös á mús – hvað þá ketti! Máltíðin var allt of lítil og við fórum þaðan svangir og alls ekki sáttir. Þetta var eins og að vera rændur um hábjartan dag! Dæmin eru miður mörg og var það síðast nú um helgina sem ég og eiginkona mín fórum á “kaffi-deit” á Te og Kaffi. Fyrir tæpar tvö þúsund krónur fengum við tvo litla íslatte „to go“og eina bláberjamúffu í smærri kantinum. Það var reyndar hægt að spara sér hundraðkall með því að kaupa pínulitla múffu....en við ákváðum að splæsa í þessa „stóru“. Þetta sem við keyptum hefur ekki kostað mikið í framleiðslu og var okkur ekki einu sinni þjónað til borðs þar sem við tókum þessa míkródrykki og múffutítlu með okkur. Mér blöskraði nú líka þegar ég sá pínulitla og örþunna böku í gegnum glerið sem var til sölu á 895 krónur! Ég hélt að einhver væri að grínast! Og hvað er þá að frétta með þessa pínulitlu djúsa hjá Lemon sem þeir kalla stóra og rukka allhressilega fyrir? Maður þarf að taka pínulitla sopa af þessum „stóra“ drykk til að láta hann endast með hádegissamlokunni sem er sjálf ekki svo stór!...og ekki tímir maður að kaupa tvo drykki því þá er maður líklega kominn upp í þrjú þúsund krónur eða meira fyrir máltíð sem er ekki í stærri kantinum! Ég ferðast talsvert og var í USA, Danmörku og Svíþjóð á dögunum og eru verð og skammtastærðir í allt annari vídd þar! Maður fær svo miklu meira fyrir peninginn og skammtar þar eru einnig almennt mun stærri. Stór drykkur hér er lítill drykkur á flestum stöðum erlendis og stór skammtur hér yfirleitt venjulegur skammtur erlendis. Ég fer sjaldan svangur af veitingastöðum erlendis og verðið þar fær mig ekki til að missa matarlystina eins og svo oft hér heima. Hluti af því að kaupa sér veitingar er bæði upplifunin og ánægjan sem fylgir því að njóta þeirra. En hátt verð og litlir skammtar skyggja á matargleðina og ég sleppi því að kaupa það sem mig langar virkilega í af því að ég fæ samviskubit og mér finnst ég vera að fara illa með peningana mína. Maður nýtur síður þess að borða eða drekka það sem maður greiðir fyrir með hálf blóðugum seðlum. Auðvitað finnast staðir hérlendis sem standa sig betur en aðrir í að fylla á tankinn hjá gestum sínum. Þeir vita hverjir þeir eru og ætla ég ekki að nefna þá hér, en ekki eru þeir margir. Það eru þeir veitingastaðir sem ég er farinn að skipta nær eingöngu við í dag. Hinir verða að gefa mér ástæðu til að snúa aftur til þeirra með veskið mitt. Hvenær kemur „Café Costco“ eiginlega til Íslands?! Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ívar Halldórsson Mest lesið Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun Skoðun Skoðun Hvernig er staða lesblindra á Íslandi? Guðmundur S. Johnsen skrifar Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson skrifar Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald skrifar Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson skrifar Skoðun Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson skrifar Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé skrifar Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason skrifar Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Skoðun Fiskeldi og samfélagsábyrgð Eyjólfur Ármannsson skrifar Skoðun Pólitískt raunsæi og utanríkisstefna Íslands Ragnar Anthony Antonsson Gambrell skrifar Skoðun Vorstjarnan hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Fylgið fór vegna fullveldismáls Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Er Ísrael ennþá útvalin þjóð Guðs? Ómar Torfason skrifar Skoðun Flokkurinn hans Gunnars Smára? Guðbergur Egill Eyjólfsson skrifar Skoðun Raforkuverð: Stórnotendur og almenningur Ingvar Júlíus Baldursson skrifar Skoðun Hætt við að hækka ekki skatta á almenning Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattafíkn í skjóli réttlætis: Tímavélin stillt á 2012 Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Hver borgar brúsann? Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Hvers vegna berðu kross? Hrafnhildur Sigurðardóttir skrifar Skoðun Þannig gerum við þetta? Ísak Ernir Kristinsson skrifar Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Falleinkunn skólakerfis? Helga Þórisdóttir skrifar Skoðun Þjónusta sem gleður – skilar sér beint í kassann Margrét Reynisdóttir skrifar Skoðun Hvar er auðlindarentan? Birta Karen Tryggvadóttir skrifar Skoðun Miðflokkurinn – Rödd skynseminnar í borginni Ómar Már Jónsson skrifar Skoðun Virði barna og ungmenna Álfhildur Leifsdóttir,Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Sættir þú þig við þetta? Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Alþingi gleymir aftur fötluðum börnum Lúðvík Júlíusson skrifar Sjá meira
Að geta ekki farið saddur frá borði á veitingastöðum í dag án þessa að fylla sig af frönskum og gosi fær allt of marga til að fórna heilsu sinni fyrir óhollari en saðsamari skammta á lægra verði. Í kjölfar opnunnar Costco hefur mikil umræða um óþarflega hátt vöruverð farið eins og eldur í sinu um samskiptamiðlana. Þegar verð á matvörum er nú lækkað vinstri hægri í matvöruverslunum sem virðast hafa rukkað óþarflega mikið fyrir vörur sínar, finnst nú líklegast flestum eðlilegt að veitingastaðir lækki að sama skapi verð sín í réttu hlutfalli við hagstæðara innkaupsverð. Nú ættu þeir annað hvort að geta stækkað skammtana eða lækkað verðið! Eða skyldi hagstæðara verð og ágóðinn allur hverfa ofan í vasa veitingastjóranna? Af hverju eru skammtar almennt minni á hversdags-veitingastöðum hérlendis en erlendis? Það væri svo sem kannski í lagi ef réttirnir væru þá mun ódýrari. En verðið er þó einnig langt frá því að vera fallegt – einkum ef maður vill borða eitthvað sem er ekki mettað af kolvetnum í formi franskra og fábrotinna brauðtegunda! Ég fékk mér frekar lítilfjörlegan pastarétt á Café Bleu í Kringlunni á 2.890 krónur. Mér var boðið að versla mér lítinn gosdrykk með á um fimm hundruð krónur án auka áfyllingar en afþakkaði, þar sem ég get keypt fjóra lítra af sama drykk í Bónus fyrir svipaðan pening. Þegar ég að máltíð lokinni var búinn að ganga um í verslunarmiðstöðinni í um stundarfjórðung var ég orðinn svangur á ný og hugleiddi að kaupa mér eitthvað meira að borða – en ákvað að þrauka fram að næsta matmálstíma. Ég og vinur minn keyptum okkur kjúklingavefju á Serranos í tvígang. Okkur langaði að fá okkur hádegisverð í hollari kantinum og afþökkuðum gos sem kostaði annan handlegginn, þar sem annars staðar. Í annað skiptið keyptum við stærri útgáfuna af burrito vefjunni á tæpar tvö þúsund krónur og var varla liðinn klukkutími áður en svengdin fór að segja til sín aftur. Hitt skiptið keyptum við minni vefjuna á rúmar sextán hundruð krónur en íhuguðum báðir að máltíð lokinni að fara inn á næsta veitingastað við hliðina og kaupa okkur eitthvað meira í gogginn. Máltíðin var ekki upp í nös á mús – hvað þá ketti! Máltíðin var allt of lítil og við fórum þaðan svangir og alls ekki sáttir. Þetta var eins og að vera rændur um hábjartan dag! Dæmin eru miður mörg og var það síðast nú um helgina sem ég og eiginkona mín fórum á “kaffi-deit” á Te og Kaffi. Fyrir tæpar tvö þúsund krónur fengum við tvo litla íslatte „to go“og eina bláberjamúffu í smærri kantinum. Það var reyndar hægt að spara sér hundraðkall með því að kaupa pínulitla múffu....en við ákváðum að splæsa í þessa „stóru“. Þetta sem við keyptum hefur ekki kostað mikið í framleiðslu og var okkur ekki einu sinni þjónað til borðs þar sem við tókum þessa míkródrykki og múffutítlu með okkur. Mér blöskraði nú líka þegar ég sá pínulitla og örþunna böku í gegnum glerið sem var til sölu á 895 krónur! Ég hélt að einhver væri að grínast! Og hvað er þá að frétta með þessa pínulitlu djúsa hjá Lemon sem þeir kalla stóra og rukka allhressilega fyrir? Maður þarf að taka pínulitla sopa af þessum „stóra“ drykk til að láta hann endast með hádegissamlokunni sem er sjálf ekki svo stór!...og ekki tímir maður að kaupa tvo drykki því þá er maður líklega kominn upp í þrjú þúsund krónur eða meira fyrir máltíð sem er ekki í stærri kantinum! Ég ferðast talsvert og var í USA, Danmörku og Svíþjóð á dögunum og eru verð og skammtastærðir í allt annari vídd þar! Maður fær svo miklu meira fyrir peninginn og skammtar þar eru einnig almennt mun stærri. Stór drykkur hér er lítill drykkur á flestum stöðum erlendis og stór skammtur hér yfirleitt venjulegur skammtur erlendis. Ég fer sjaldan svangur af veitingastöðum erlendis og verðið þar fær mig ekki til að missa matarlystina eins og svo oft hér heima. Hluti af því að kaupa sér veitingar er bæði upplifunin og ánægjan sem fylgir því að njóta þeirra. En hátt verð og litlir skammtar skyggja á matargleðina og ég sleppi því að kaupa það sem mig langar virkilega í af því að ég fæ samviskubit og mér finnst ég vera að fara illa með peningana mína. Maður nýtur síður þess að borða eða drekka það sem maður greiðir fyrir með hálf blóðugum seðlum. Auðvitað finnast staðir hérlendis sem standa sig betur en aðrir í að fylla á tankinn hjá gestum sínum. Þeir vita hverjir þeir eru og ætla ég ekki að nefna þá hér, en ekki eru þeir margir. Það eru þeir veitingastaðir sem ég er farinn að skipta nær eingöngu við í dag. Hinir verða að gefa mér ástæðu til að snúa aftur til þeirra með veskið mitt. Hvenær kemur „Café Costco“ eiginlega til Íslands?!
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun
Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson skrifar
Skoðun Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar
Skoðun Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson skrifar
Skoðun Stærsta framfaraskref í námsmati íslenskra barna í áratugi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar
Laun kvenna og karla í aðildarfélögum ASÍ og BSRB árið 2024 Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun
Sjávarútvegur er undirstöðuatvinnuvegur – ekki einangruð tekjulind Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun