Af hagsmunum bænda og kjötafurðastöðva Páll Gunnar Pálsson skrifar 18. febrúar 2021 14:30 Erna Bjarnadóttir, hagfræðingur Mjólkursamsölunnar, beindi til mín spurningu í grein sinni á mánudaginn sem ég svaraði góðfúslega í fyrradag. Í gær birti Erna svo nýja grein þar sem hún túlkar og leggur dóm á svar mitt, til hægðarauka fyrir lesendur. Í þessari síðari grein sinni dregur hagfræðingur MS fram sjónarmið sem forsvarsmenn á vettvangi atvinnulífsins halda mjög að bændum þessi misserin, þ.e. að hagsmunir bænda annars vegar og kjötafurðastöðva hins vegar fari alfarið saman. Átelur hún Samkeppniseftirlitið fyrir það að benda á hið gagnstæða. Um þetta segir Erna: „Ein af röksemdum forstjórans gengur út á að Samkeppniseftirlitið hafi eftirlit með hvort og að hvaða marki afurðastöðvum í kjötiðnaði sé heimilt að sameinast. Slík nálgun er hins vegar ótæk. Af hverju? Hér nægir að vísa til fyrirliggjandi mats Samkeppniseftirlitsins þar sem hagsmunir bænda og hagsmunir afurðastöðva eru skilgreindir sem andstæðir hagsmunir.“ (Undirstrikun höf.) Af þessu leiði að óskilyrt undanþága afurðastöðva frá samkeppnislögum sé skilvirkasta leiðin. Ástæða er til að staldra við þennan málflutning því í honum kristallast sá misskilningur sem einkennir umræðu um þessi mál. Hagmunir bænda Staðreyndin er sú að hagsmunir afurðastöðva og bænda fara ekki saman í öllum tilvikum. Bóndinn vill fá sem hæst verð fyrir afurðir sínar. Ef hann telur sig ekki fá sanngjarnt verð er líklegt að hann vilji eiga þess kost að leita annað og sýna með því aðhald. Hann vill líka vita tímanlega hvaða verð honum býðst. Honum dugar t.d. ekki að fá verðið uppgefið í miðri sláturtíð, eins og raunin varð síðasta haust. Bóndinn vill heldur ekki þurfa að flytja búfé sitt til slátrunar um langan veg, ef hann kemst hjá því. Einnig kann að vera að bændum sé ekki sama hvernig unnið er úr afurðum þeirra. Mögulega sjá þeir kosti í sínum afurðum sem þeir vilja halda á lofti og njóta í hærra verði. Þannig kunna þeir hafa skoðun á því hver vinnur úr afurðunum, mögulega vilja sauðfjárbændur t.d. taka skrokka heim á sanngjörnu verði og ráða sjálfir frekari úrvinnslu og sölu. Kannski vilja þeir rækta bein tengsl við neytendur, s.s. með rekjanleika afurða eða heimaslátrun. Og svo mætti áfram telja. Hagsmunir afurðastöðva Afurðastöðvar eru á hinn bóginn líklegar til að leggja áherslu á aðra þætti, svo sem samruna eða samstarf í þágu stærðarhagkvæmni, sem í ýmsum tilvikum getur verið mikilvæg ef vel er að staðið og samkeppnislegt aðhald er nægjanlegt til að bændur og neytendur njóti einnig ábata af hagræðingunni. Að sama skapi hafa fyrirtæki eðlilega hagsmuni af því að standa vörð um viðskipti sín, binda bændur í viðskipti, draga úr rekstraróvissu og verja stöðu sína að öðru leyti. Allt þetta getur, ef illa til tekst, takmarkað valkosti bænda og skert möguleika þeirra til bæta sinn eigin rekstur eða sækja fram á grundvelli nýsköpunar. Þessir munur á hagsmunum annars vegar bænda og hins vegar afurðastöðva er skýrastur þegar í hlut eiga afurðastöðvar sem bændur eiga ekki eða eru minnihlutaeigendur, en getur einnig átt við þótt svo sé. Kannanir Samkeppniseftirlitsins gefa til kynna að yfirgnæfandi meirihluti bænda telji að þeir hafi enga, mjög litla eða litla samningsstöðu gagnvart kjötafurðastöðvum. Meirihluti bænda sem eru félagsmenn í sláturafurðastöð telja jafnframt að þeir hafi mjög lítil eða lítil áhrif á stefnumótun viðkomandi afurðastöðvar. Mikilvægt er að hafa í huga að hér á landi og erlendis er samkeppnisreglum einmitt beitt til þess að finna þá lausn sem gerir fyrirtækjum kleift að bæta rekstur sinn án þess að skaða hagsmuni viðskiptavina, þ. á m. bændur í þessu tilviki. Samkeppnisreglur verja hagsmuni bæði bænda og neytenda í Noregi og ESB Þær reglur í Noregi og ESB sem hagfræðingur MS rekur í grein sinni miða einmitt að því að verja þessa hagsmuni bænda og styrkja stöðu þeirra gagnvart viðsemjendum, þ.á m. afurðastöðvum. Þótt regluverk viðkomandi landa leyfi tiltekið samstarf bænda og fyrirtækja þeirra, er þess gætt að starfsemi í landbúnaði búi engu að síður við samkeppnislegt aðhald. Þess vegna er samstarfinu sett ákveðin takmörk. Þessu er ágætlega lýst gögnum sem vísað er til í greinum okkar Ernu, m.a. í skýrslum sem hún vitnar til í nýjustu grein sinni. Framangreindir hagsmunir bænda af samkeppni á vettvangi afurðastöðva birtast skýrt í skýrslu ESB um beitingu samkeppnisreglna í landbúnaði, frá 2018. Þar kemur fram að samkeppnisyfirvöld á svæðinu hafi ráðist í 167 rannsóknir á samkeppnishindrunum í landbúnaði á árunum 2012-2017. Ríflega helmingur þessara mála varðaði mjólk og kjöt. Jafnframt kemur fram að bændur séu stærsti hópur málshefjenda, en þeir stóðu að um 23% kvartana. Í skýrslunni eru nefnd dæmi um mál þar sem brot afurðastöðva beindust gegn bændum. Sagt er frá því að lögð hafi verið sekt á spænska kaupendur á hrámjólk fyrir að hafa haft með sér ólögmætt samráð til halda niðri verðinu sem bændum var greitt og fyrir að hafa ekki keppt um viðskipti við umrædda mjólkurbændur. Einnig er greint frá því að Frakklandi hafi verið sektað fyrir samskonar samráð kaupenda gagnvart svínabændum. Þá hafi í Svíþjóð og Frakklandi verið gripið til aðgerða til að tryggja að markaðsráðandi samvinnufélög bænda gætu ekki takmarkað um of möguleika félagsmanna til að beina viðskiptum sínum til keppinauta í því skyni að fá hærra verð fyrir afurðir sínar. Umtalsverðar kvaðir á Nortura og Tine Máli sínu til stuðnings vísar hagfræðingur MS til norsku kjötafurðastöðvarinnar Nortura, sem varð til við samruna Gilde og Prior 2006. Sá samruni var heimilaður af ráðuneyti samkeppnismála, sem þá gegndi hlutverki áfrýjunarnefndar. Til grundvallar lá mat á samkeppnislegum áhrifum samrunans samkvæmt norskum samkeppnislögum. Erna getur þess hins vegar ekki í grein sinni að á Nortura hvíla ströng skilyrði stjórnvalda sem ætlað er að vernda hagsmuni bænda og minni keppinauta af virkri samkeppni. Þannig ber Nortura skyldur gagnvart bændum og samkeppnisaðilum sem leiða af sterkri stöðu félagsins. Félaginu er skylt að kaupa sláturgripi á líku verði um allt land. Þá ber félaginu að stuðla að samkeppni með því að selja kjöt til óháðra vinnsluaðila á samkeppnishæfum kjörum og að haga starfsemi sinni að öðru leyti þannig að stuðlað sé að samkeppni. Skilyrði hvíla einnig á Tine sem er mjög öflugt samvinnufélag norskra mjólkurbænda. Skilyrðin sem hvíla á Nortura og Tine endurspegla það mat norskra stjórnvalda að nauðsynlegt sé að samkeppni geti ríkt milli afurðastöðva í landbúnaði. Ella er hætta á stöðnun, verri gæðum og þjónustu og að hagsmunir bænda og neytenda séu fyrir borð bornir. Þessi lögmál gilda einnig á Íslandi. Erna fullyrðir jafnframt að samruni hliðstæður hinum norska samruna myndi aldrei ná fram að ganga hér á landi „vegna hins þrönga mats íslenska samkeppniseftirlitsins“. Ekki er ljóst á hverju Erna byggir þessa ályktun sína. Að minnsta kosti getur Samkeppniseftirlitið sjálft ekki dregið sömu ályktun að óreyndu. Framangreindar kvaðir á Nortura eru einmitt dæmi um skilyrði sem komið geta til skoðunar í samrunamálum hér á landi og erlendis við aðstæður sem þessar. Lærum af því sem vel hefur reynst Það er von Samkeppniseftirlitsins að stjórnvöld beri gæfu til þess að skoða erlend fordæmi til hlítar og læra af því sem vel hefur reynst. Við slíka greiningu kemur í ljós að engin nágrannaþjóða okkar hefur talið skynsamlegt að víkja til hliðar samkeppnisreglum með þeim hætti sem hagfræðingur MS og fleiri leggja til. Þvert á móti er hvarvetna lögð áhersla á að gæta þess að fyrirtæki í landbúnaði njóti samkeppnislegs aðhalds, en bændum og félögum þeirra í sumum tilvikum veitt aukið svigrúm til að efla samtakamátt sinn. Höfundur er forstjóri Samkeppniseftirlitsins. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Samkeppnismál Landbúnaður Matvælaframleiðsla Páll Gunnar Pálsson Mest lesið Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Skoðun Skoðun Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens skrifar Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir skrifar Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson skrifar Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson skrifar Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson skrifar Skoðun Lausnin liggur fyrir – Landspítali þarf að stíga skrefið Sandra B. Franks skrifar Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson skrifar Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun „Er stjúpmamma þín vond eins og í Öskubusku?“ Hafdís Bára Ólafsdóttir skrifar Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir skrifar Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson skrifar Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir skrifar Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann skrifar Skoðun Valdið og samvinnuhugsjónin Kjartan Helgi Ólafsson skrifar Skoðun NPA breytti lífinu mínu Sveinbjörn Eggertsson skrifar Skoðun Hefur þú tilkynnt um ofbeldi gegn barni? Alfa Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Gildi kærleika og mannúðar Toshiki Toma skrifar Skoðun Hvernig tryggjum við samkeppnishæfni þjóðar? Jón Skafti Gestsson skrifar Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar Skoðun Flottu kjötauglýsingarnar í blöðunum... Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Grafarvogsgremjan Þorlákur Axel Jónsson skrifar Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Fjármögnuðu stríðsvél Rússlands Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugleiðingar á páskum Ámundi Loftsson skrifar Skoðun Gremjan í Grafarvogi Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar Skoðun Móttaka skemmtiferðaskipa - hlustað á íbúa Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Sjá meira
Erna Bjarnadóttir, hagfræðingur Mjólkursamsölunnar, beindi til mín spurningu í grein sinni á mánudaginn sem ég svaraði góðfúslega í fyrradag. Í gær birti Erna svo nýja grein þar sem hún túlkar og leggur dóm á svar mitt, til hægðarauka fyrir lesendur. Í þessari síðari grein sinni dregur hagfræðingur MS fram sjónarmið sem forsvarsmenn á vettvangi atvinnulífsins halda mjög að bændum þessi misserin, þ.e. að hagsmunir bænda annars vegar og kjötafurðastöðva hins vegar fari alfarið saman. Átelur hún Samkeppniseftirlitið fyrir það að benda á hið gagnstæða. Um þetta segir Erna: „Ein af röksemdum forstjórans gengur út á að Samkeppniseftirlitið hafi eftirlit með hvort og að hvaða marki afurðastöðvum í kjötiðnaði sé heimilt að sameinast. Slík nálgun er hins vegar ótæk. Af hverju? Hér nægir að vísa til fyrirliggjandi mats Samkeppniseftirlitsins þar sem hagsmunir bænda og hagsmunir afurðastöðva eru skilgreindir sem andstæðir hagsmunir.“ (Undirstrikun höf.) Af þessu leiði að óskilyrt undanþága afurðastöðva frá samkeppnislögum sé skilvirkasta leiðin. Ástæða er til að staldra við þennan málflutning því í honum kristallast sá misskilningur sem einkennir umræðu um þessi mál. Hagmunir bænda Staðreyndin er sú að hagsmunir afurðastöðva og bænda fara ekki saman í öllum tilvikum. Bóndinn vill fá sem hæst verð fyrir afurðir sínar. Ef hann telur sig ekki fá sanngjarnt verð er líklegt að hann vilji eiga þess kost að leita annað og sýna með því aðhald. Hann vill líka vita tímanlega hvaða verð honum býðst. Honum dugar t.d. ekki að fá verðið uppgefið í miðri sláturtíð, eins og raunin varð síðasta haust. Bóndinn vill heldur ekki þurfa að flytja búfé sitt til slátrunar um langan veg, ef hann kemst hjá því. Einnig kann að vera að bændum sé ekki sama hvernig unnið er úr afurðum þeirra. Mögulega sjá þeir kosti í sínum afurðum sem þeir vilja halda á lofti og njóta í hærra verði. Þannig kunna þeir hafa skoðun á því hver vinnur úr afurðunum, mögulega vilja sauðfjárbændur t.d. taka skrokka heim á sanngjörnu verði og ráða sjálfir frekari úrvinnslu og sölu. Kannski vilja þeir rækta bein tengsl við neytendur, s.s. með rekjanleika afurða eða heimaslátrun. Og svo mætti áfram telja. Hagsmunir afurðastöðva Afurðastöðvar eru á hinn bóginn líklegar til að leggja áherslu á aðra þætti, svo sem samruna eða samstarf í þágu stærðarhagkvæmni, sem í ýmsum tilvikum getur verið mikilvæg ef vel er að staðið og samkeppnislegt aðhald er nægjanlegt til að bændur og neytendur njóti einnig ábata af hagræðingunni. Að sama skapi hafa fyrirtæki eðlilega hagsmuni af því að standa vörð um viðskipti sín, binda bændur í viðskipti, draga úr rekstraróvissu og verja stöðu sína að öðru leyti. Allt þetta getur, ef illa til tekst, takmarkað valkosti bænda og skert möguleika þeirra til bæta sinn eigin rekstur eða sækja fram á grundvelli nýsköpunar. Þessir munur á hagsmunum annars vegar bænda og hins vegar afurðastöðva er skýrastur þegar í hlut eiga afurðastöðvar sem bændur eiga ekki eða eru minnihlutaeigendur, en getur einnig átt við þótt svo sé. Kannanir Samkeppniseftirlitsins gefa til kynna að yfirgnæfandi meirihluti bænda telji að þeir hafi enga, mjög litla eða litla samningsstöðu gagnvart kjötafurðastöðvum. Meirihluti bænda sem eru félagsmenn í sláturafurðastöð telja jafnframt að þeir hafi mjög lítil eða lítil áhrif á stefnumótun viðkomandi afurðastöðvar. Mikilvægt er að hafa í huga að hér á landi og erlendis er samkeppnisreglum einmitt beitt til þess að finna þá lausn sem gerir fyrirtækjum kleift að bæta rekstur sinn án þess að skaða hagsmuni viðskiptavina, þ. á m. bændur í þessu tilviki. Samkeppnisreglur verja hagsmuni bæði bænda og neytenda í Noregi og ESB Þær reglur í Noregi og ESB sem hagfræðingur MS rekur í grein sinni miða einmitt að því að verja þessa hagsmuni bænda og styrkja stöðu þeirra gagnvart viðsemjendum, þ.á m. afurðastöðvum. Þótt regluverk viðkomandi landa leyfi tiltekið samstarf bænda og fyrirtækja þeirra, er þess gætt að starfsemi í landbúnaði búi engu að síður við samkeppnislegt aðhald. Þess vegna er samstarfinu sett ákveðin takmörk. Þessu er ágætlega lýst gögnum sem vísað er til í greinum okkar Ernu, m.a. í skýrslum sem hún vitnar til í nýjustu grein sinni. Framangreindir hagsmunir bænda af samkeppni á vettvangi afurðastöðva birtast skýrt í skýrslu ESB um beitingu samkeppnisreglna í landbúnaði, frá 2018. Þar kemur fram að samkeppnisyfirvöld á svæðinu hafi ráðist í 167 rannsóknir á samkeppnishindrunum í landbúnaði á árunum 2012-2017. Ríflega helmingur þessara mála varðaði mjólk og kjöt. Jafnframt kemur fram að bændur séu stærsti hópur málshefjenda, en þeir stóðu að um 23% kvartana. Í skýrslunni eru nefnd dæmi um mál þar sem brot afurðastöðva beindust gegn bændum. Sagt er frá því að lögð hafi verið sekt á spænska kaupendur á hrámjólk fyrir að hafa haft með sér ólögmætt samráð til halda niðri verðinu sem bændum var greitt og fyrir að hafa ekki keppt um viðskipti við umrædda mjólkurbændur. Einnig er greint frá því að Frakklandi hafi verið sektað fyrir samskonar samráð kaupenda gagnvart svínabændum. Þá hafi í Svíþjóð og Frakklandi verið gripið til aðgerða til að tryggja að markaðsráðandi samvinnufélög bænda gætu ekki takmarkað um of möguleika félagsmanna til að beina viðskiptum sínum til keppinauta í því skyni að fá hærra verð fyrir afurðir sínar. Umtalsverðar kvaðir á Nortura og Tine Máli sínu til stuðnings vísar hagfræðingur MS til norsku kjötafurðastöðvarinnar Nortura, sem varð til við samruna Gilde og Prior 2006. Sá samruni var heimilaður af ráðuneyti samkeppnismála, sem þá gegndi hlutverki áfrýjunarnefndar. Til grundvallar lá mat á samkeppnislegum áhrifum samrunans samkvæmt norskum samkeppnislögum. Erna getur þess hins vegar ekki í grein sinni að á Nortura hvíla ströng skilyrði stjórnvalda sem ætlað er að vernda hagsmuni bænda og minni keppinauta af virkri samkeppni. Þannig ber Nortura skyldur gagnvart bændum og samkeppnisaðilum sem leiða af sterkri stöðu félagsins. Félaginu er skylt að kaupa sláturgripi á líku verði um allt land. Þá ber félaginu að stuðla að samkeppni með því að selja kjöt til óháðra vinnsluaðila á samkeppnishæfum kjörum og að haga starfsemi sinni að öðru leyti þannig að stuðlað sé að samkeppni. Skilyrði hvíla einnig á Tine sem er mjög öflugt samvinnufélag norskra mjólkurbænda. Skilyrðin sem hvíla á Nortura og Tine endurspegla það mat norskra stjórnvalda að nauðsynlegt sé að samkeppni geti ríkt milli afurðastöðva í landbúnaði. Ella er hætta á stöðnun, verri gæðum og þjónustu og að hagsmunir bænda og neytenda séu fyrir borð bornir. Þessi lögmál gilda einnig á Íslandi. Erna fullyrðir jafnframt að samruni hliðstæður hinum norska samruna myndi aldrei ná fram að ganga hér á landi „vegna hins þrönga mats íslenska samkeppniseftirlitsins“. Ekki er ljóst á hverju Erna byggir þessa ályktun sína. Að minnsta kosti getur Samkeppniseftirlitið sjálft ekki dregið sömu ályktun að óreyndu. Framangreindar kvaðir á Nortura eru einmitt dæmi um skilyrði sem komið geta til skoðunar í samrunamálum hér á landi og erlendis við aðstæður sem þessar. Lærum af því sem vel hefur reynst Það er von Samkeppniseftirlitsins að stjórnvöld beri gæfu til þess að skoða erlend fordæmi til hlítar og læra af því sem vel hefur reynst. Við slíka greiningu kemur í ljós að engin nágrannaþjóða okkar hefur talið skynsamlegt að víkja til hliðar samkeppnisreglum með þeim hætti sem hagfræðingur MS og fleiri leggja til. Þvert á móti er hvarvetna lögð áhersla á að gæta þess að fyrirtæki í landbúnaði njóti samkeppnislegs aðhalds, en bændum og félögum þeirra í sumum tilvikum veitt aukið svigrúm til að efla samtakamátt sinn. Höfundur er forstjóri Samkeppniseftirlitsins.
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun
Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson skrifar
Skoðun Hlustum á okkar landsliðskonur - sýnum Ísrael rauða spjaldið Hrönn G. Guðmundsdóttir,Ragnhildur Hólmgeirsdóttir skrifar
Skoðun Í minningu Frans páfa - sem tók sér nafn verndardýrlings dýra og náttúru Árni Stefán Árnason skrifar
Skoðun Er ég að svindla? – Um sambýli manns og gervigreindar í sköpun og þekkingu Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar
Skoðun Samlokan á borðinu: Hugleiðingar á föstudeginn langaum sjónvarpsþættina Adolescence Skúli Ólafsson skrifar
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun