Bæði hefur skólinn um árabil glímt við mygluvandamál og þá hefur kórónuveiran gert öllum kimum samfélagsins erfitt fyrir undanfarin tæp tvö ár og eru skólarnir engin undantekning.
Fram kom í Fréttablaðinu í morgun að Reykjaferð nemenda í 7. bekk skólans hefði verið felld niður þar sem skólastjórinn, Ingibjörg Ýr Pálmadóttir, hefði gleymt að sækja um. Börnin væru hundfúl.
Fyrstur kemur, fyrstur fær
Haft var eftir ónafngreindum föður barns við skólann að börnunum liði eins og skólinn og stjórnendur hefðu brugðist sér. Þau upplifðu það sem svo að þau væru skilin út undan og að skólinn „hati“ þau.
„Þetta er svo leiðinlegt gagnvart blessuðum börnunum að þurfa að standa í þessu að það er þyngra en tárum taki,“ sagði Karl B. Örvarsson framkvæmdastjóri skólabúðanna á Reykjum við Fréttablaðið. Þó sé það á hverju ári þannig að færri bekkir komist að en vilji. Lögmálið fyrstur kemur, fyrstur fær gildi. Þá hjálpi ekki að aðeins megi taka á móti fimmtíu börnum hverju sinni vegna takmarkana í samfélaginu.
Ragnar Þór skrifar pistil með titlinum „Kæru foreldrar í Fossvogi“ sem birtist nú síðdegis á Vísi. Þar segist hann þurfa að ræða við foreldra barna í Fossvoginum.
Ætlar ekki að reyna að lýsa vonbrigðum sínum
„Við þurfum að ræða um viðbrögð sumra ykkar við því að skólastjórinn ykkar skuli bogna undan því álagi sem fylgir því að reka skólann í langvarandi veiru- og myglufaraldri,“ segir Ragnar Þór og vísar til nýtilkominnar uppsagnar Ingibjargar skólastjóra.
„Ég ætla ekki að reyna að lýsa vonbrigðum mínum með það að einhverjum ykkar hafi þótt við hæfi að fylgja þeim tíðindum eftir með blaðaumfjöllun um að skólinn hafi brugðist börnum í sjöunda bekk með því að panta ekki fyrir þau ferð í skólabúðir í tæka tíð.“
Hann segist vita að börnum sé fullkomlega eðlilegt að horfa á heiminn út frá tiltölulega litlum sjóndeildarhring eigin skynjunar og hugsunar.
„Mikið af því álagi sem þið foreldrar, kennarar, stjórnendur og annað starfsfólk skólans hafið tekið á eigin herðar síðustu misseri hefur einmitt verið í þeim tilgangi að börnin eigi sem eðlilegast líf við þessar óeðlilegu aðstæður. Þess vegna er auðvitað sorglegt að þau missi af ferð í skólabúðir,“ segir Ragnar.
Fullorðna fólkið eigi að vita betur
„Það breytir þó ekki því að þið, sem fullorðið fólk og mikilvægir hlekkir skólasamfélagsins, eigið að vita betur.“
Stöðugt verði erfiðara að laða fólk að stjórnun skóla. Því sé flókið að snúa við. Þar skipti þó máli að það samfélag sem skólinn starfi í sé samfélag gagnkvæmrar virðingar, skilnings og stuðnings.
Það sé óheppilegt, svo ekki sé meira sagt, að foreldrar tali um að skólinn hafi brugðist í árferði sem hafi kostað nemendur, kennara og stjórnendur margar grundvallarforsendur eðlilegs náms og skapað starfsaðstæður og -umhverfi sem engan veginn uppfylli kröfur um aðbúnað.
„Kæru foreldrar í Fossvogi. Skólafólkið ykkar hefur unnið þrekvirki við að halda gangandi skóla barnanna ykkar við ofboðslega krefjandi aðstæður í alllangan tíma. Það þarf á stuðningi ykkar að halda. Umfram allt þurfa börnin ykkar að sjá ykkur ástunda víðsýni, samkennd og virðingu fyrir samferðafólki ykkar – því óháð veirum og myglugróum lærast sumar lexíur ekki annars staðar en heima.“
