Workers have the right to decide their own fate in negotiations Ian McDonald skrifar 2. desember 2022 08:01 My name is Ian and I work in a manufacturing job in Iceland. I am a member of Efling Union, and I also sit on the union’s negotiations committee. My job is many levels of management below the executives and the CEOs. I am one of the people who make a product which is then sold for a massive profit by the company where I work. My labor is essential to this continued profitability. As is the labor of everyone I work with, and everyone else in my position at other companies. That labor is the subject of a calculation by employers, which can be boiled down to a single sentence: “What is the absolute bare minimum we can pay this employee to stop him from not taking the job in the first place or from walking out of the door?” I have spent a long time in that position, where my only choices were to try and justify a pay raise to those same people making that calculation, or to wait and hope that other people win some kind of distant fight behind closed doors for any shred of leniency and support. That has now changed. Attending negotiations meetings with employers is the first time that I have been able to sit down and look a person in the eye while they tell us that we don’t deserve to be paid a living wage. For the longest time, we have been lied to that wage increases and other concessions are unaffordable and unrealistic. Until now, we have had no recourse to fight this narrative. No way to tell a truth to that lie. Yet, the idea that a wage increase is unaffordable by corporations is absolutely, fundamentally untrue. Perhaps that is why SA have not brought up that argument in the negotiations with Efling up to this point. Maybe SA knows that the moment they do, they would be confronted by the immense profits of the companies they represent and the entire edifice would crumble. We live in a time where every year gets harder and harder for us to merely exist. Where every paycheck goes less and less far. For far too long we have been deliberately removed and excluded from the very process which determines our quality of life. We have not been considered important enough to even be in the room. Just a number in a calculation. That is changing now. I look forward to continuing my work in the Efling negotiations committee with my brave fellow Efling workers. The author is an immigrant worker in manufacturing in Iceland and member of the Efling negotiations committee. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kjaramál Kjaraviðræður 2022 Mest lesið Að mása sig hása til að tefja Skoðun Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon Skoðun Skýr og lausnamiðuð afstaða Framsóknar til veiðigjalda Ingibjörg Isaksen Skoðun Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga Skoðun Samráðsdagar á Kjalarnesi Ævar Harðarson Skoðun Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir Skoðun Sparnaðarráð fyrir ferðalagið Svandís Edda Jónudóttir Skoðun Hvers vegna var Úlfar rekinn? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn ferðaþjónustu bænda Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir Skoðun Gangast við mistökum Júlíus Birgir Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Sparnaðarráð fyrir ferðalagið Svandís Edda Jónudóttir skrifar Skoðun Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga skrifar Skoðun Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon skrifar Skoðun Samráðsdagar á Kjalarnesi Ævar Harðarson skrifar Skoðun Skýr og lausnamiðuð afstaða Framsóknar til veiðigjalda Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Að mása sig hása til að tefja skrifar Skoðun Sjónarspil í Istanbul Gunnar Pálsson skrifar Skoðun Að vilja meira og meira, meira í dag en í gær Harpa Fönn Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Sjálfboðaliðinn er hornsteinninn Hannes S. Jónsson skrifar Skoðun Kallað eftir málefnalegri umræðu um kröfur um íslenskukunnáttu Eiríkur Rögnvaldsson skrifar Skoðun Gangast við mistökum Júlíus Birgir Jóhannsson skrifar Skoðun Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórnin ræðst gegn ferðaþjónustu bænda Lilja Rannveig Sigurgeirsdóttir skrifar Skoðun Að apa eða skapa Rósa Dögg Ægisdóttir skrifar Skoðun Að reyna að „tímasetja“ markaðinn - er það góð strategía? Baldvin Ingi Sigurðsson skrifar Skoðun Lífsnauðsynlegt aðgengi Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Hvers vegna var Úlfar rekinn? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt skrifar Skoðun Þegar við ætluðum að hitta Farage - Á Ísland að ganga í ESB? Sveinn Ólafsson skrifar Skoðun Sama steypan Ingólfur Sverrisson skrifar Skoðun Ofbeldi gagnvart eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Að taka ekki mark á sjálfum sér Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Betri borg Alexandra Briem skrifar Skoðun Að eiga sæti við borðið Grímur Grímsson skrifar Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Íþróttir eru lykilinn Willum Þór Þórsson skrifar Skoðun Framtíð safna í ferðaþjónustu Guðrún D. Whitehead skrifar Skoðun Munu Ísraelsmenn sprengja bifreið páfa í loft upp? Einar Baldvin Árnason skrifar Skoðun Að skapa framtíð úr fortíð Anna Hildur Hildibrandsdóttir skrifar Skoðun Tími til umbóta í byggingareftirliti Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Sjá meira
My name is Ian and I work in a manufacturing job in Iceland. I am a member of Efling Union, and I also sit on the union’s negotiations committee. My job is many levels of management below the executives and the CEOs. I am one of the people who make a product which is then sold for a massive profit by the company where I work. My labor is essential to this continued profitability. As is the labor of everyone I work with, and everyone else in my position at other companies. That labor is the subject of a calculation by employers, which can be boiled down to a single sentence: “What is the absolute bare minimum we can pay this employee to stop him from not taking the job in the first place or from walking out of the door?” I have spent a long time in that position, where my only choices were to try and justify a pay raise to those same people making that calculation, or to wait and hope that other people win some kind of distant fight behind closed doors for any shred of leniency and support. That has now changed. Attending negotiations meetings with employers is the first time that I have been able to sit down and look a person in the eye while they tell us that we don’t deserve to be paid a living wage. For the longest time, we have been lied to that wage increases and other concessions are unaffordable and unrealistic. Until now, we have had no recourse to fight this narrative. No way to tell a truth to that lie. Yet, the idea that a wage increase is unaffordable by corporations is absolutely, fundamentally untrue. Perhaps that is why SA have not brought up that argument in the negotiations with Efling up to this point. Maybe SA knows that the moment they do, they would be confronted by the immense profits of the companies they represent and the entire edifice would crumble. We live in a time where every year gets harder and harder for us to merely exist. Where every paycheck goes less and less far. For far too long we have been deliberately removed and excluded from the very process which determines our quality of life. We have not been considered important enough to even be in the room. Just a number in a calculation. That is changing now. I look forward to continuing my work in the Efling negotiations committee with my brave fellow Efling workers. The author is an immigrant worker in manufacturing in Iceland and member of the Efling negotiations committee.
Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon Skoðun
Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga Skoðun
Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir Skoðun
Skoðun Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga skrifar
Skoðun Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon skrifar
Skoðun Kallað eftir málefnalegri umræðu um kröfur um íslenskukunnáttu Eiríkur Rögnvaldsson skrifar
Skoðun Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir skrifar
Skoðun Eru forsætisráðherra og ríkisstjórn hrædd við vilja fólksins; lýðræðið? Ole Anton Bieltvedt skrifar
Skoðun Hagnaðurinn sem við afsölum okkur: Af hverju salan á Íslandsbanka er samfélagslegt glapræði Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Kaldar kveðjur frá Íslandi - á meðan Hörmungarnar halda áfram Hjálmtýr Heiðdal,Yousef Ingi Tamimi,Magnús Magnússon Skoðun
Sál hvers samfélags birtist skýrast í því hvernig það annast börnin sín Diljá Ámundadóttir Zoëga Skoðun
Um styttingu vinnuvikunnar í leikskólum Reykjavíkurborgar, ákall um leiðréttingu Anna Margrét Ólafsdóttir,Hafdís Svansdóttir,Jónína Einarsdóttir Skoðun