Katrín Jakobsdóttir, tilvonandi forseti Íslands? Ólafur Sveinsson skrifar 8. apríl 2024 10:30 Katrín Jakobsdóttir hefur nú boðið sig fram til forseta sem kunnugt er og sýnist sitt hverjum sem von er. Það er ekki aðeins óheyrt að sitjandi ráðherra, hvað þá sitjandi forsætisráðherra bjóði sig fram til forseta og erfitt að sjá hvernig hún hyggst í því valdalausa embætti tryggja framgang góðra verka sem að henni hefur ekki lánast að ná fram sem forsætisráðherra í tveimur ríkisstjórnum og á næstum tveimur kjörtímabilum. Það geta vart verið mannúðarmál því undir stjórn hennar var flogið með bjargarlausa flóttamenn, suma lamaða, til Grikklands þar sem gatan beið þeirra og öðrum bókstaflega vísað á Guð og gaddinn í Reykjavík í mun harkalegri aðgerðum en tíðkast í flestum nágrannalöndum okkar og Venesúelabúum sem höfðu margir hverjir lagt mikið á sig við að aðlagast íslensku samfélagi og voru vel séðir starfsmenn í fjölmörgum fyrirtækjum og höfðu notið verndar, voru sendir nánast fyrirvaralaust heim í fátækt og kúgun. Samþykkt útlendingalaga, sem að eru á margan hátt mjög mannfjandsamleg og harðari en í nágrannalöndunum, sýna einnig að mannúðarmál eru Katrínu Jakobsdóttur ekki hugleikin þegar á reynir, þrátt fyrir fagurgala í hátíðarræðum. Neyð fjölmargra öryrkja hefur ekki verið reynt að leysa á nokkurn hátt í ríkisstjórn hennar. Neyð leigjenda er mikil, sérstaklega á höfuðborgarsvæðinu, enda eru þeir nánast réttlausir og sennilega er hvergi jafn dýrt að vera fátækur og á Íslandi. Engin tilraun hefur verið gerð til bæta hag þeirra. Hún bar ekki hag smælingjanna fyrir brjósti í ríkisstjórn sinni, svo mikið er víst. Trúlega hafa flestir kjósendur Vinstri Grænna gert ráð fyrir að skurkur yrði gerður í því að ríkið, almenningur fengi stærri hluta af gríðarlegum hagnaði af sameiginlegum auðlindum þjóðarinnar í sinn hlut, en raunin hefur verið önnur. Ekkert hefur verið gert til að draga úr ágóða og völdum sjávargreifanna svokölluðu og engar lagabreytingar verið lagðar fram til að koma í veg fyrir að hagnaður erlendra auðhringa í orkufrekum iðnaði og laxeldi fari nánast skattlaus úr landi. Umhverfisvernd var eitt sinn helsta baráttu- og réttlætismál VG fyrir ríkisstjórnarsetu með Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkunum. Eftir að Guðmundur Ingi Guðbrandsson fyrrum framkvæmdastjóri Landverndar hrökklaðist úr embætti Umhverfisráðherra eftir lánlitla embættissetu, þrátt fyrir metnaðarfullt prógramm, var Guðlaugur Þór Þórðarson skipaður Orku-, umhverfis- og loftslagsráðherra og hefur lagt megináherslu á nauðsyn nýrra virkjana, sem VG hefur að mestu þagað þunnu hljóði yfir. Á sama tíma hefur mjög svo umdeildu norsku laxeldi vaxið fiskur um hrygg í bókstaflegri merkingu undir forystu Svandísar Svavarsdóttur. Einnig í umhverfismálum hefur VG brugðist kjósendum sínum. Katrín Jakobsdóttir og ríkisstjórn hennar hafa ekki hreyft litla fingur til að stjórnarskrá, sem að samþykkt var í lýðræðislegum kosningum, sem voru dæmdar ólöglegar í einu stærsta réttarfarshneyksli íslenska lýðveldisins, verði samþykkt af Alþingi. Það þarf engan að furða miðað við þennan afrekalista að fyrirséð var að VG myndi að öllum líkindum þurrkast út af þingi eftir næstu kosningar og ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur falla. Það má líkja VG undir forystu hennar sem skipi sem að hún hefur siglt í strand og það hefur löngum verið talin skilda skipstjórnarmanna að yfirgefa sökkvandi skip sitt síðastir til að tryggja að sem flestir og helst allir komist heilir frá borði. Í stað þess að reyna að bjarga þessu sökkvandi fleyji, flýr hún frá borði þegar allt er komið í óefni undir hennar stjórn og reynir að bjarga sjálfri sér með því að bjóða sig fram sem forseta og tryggir með því að þingflokkur VG mun örugglega þurrkast út eftir næstu kosningar. Og svo er því slegið upp í fyrirsögn yfir viðtali við hana í Heimildinni að: „Forseti á að berjast fyrir umhverfinu, lýðræði og mannréttindum.“ !!!!! Er konan ekki með öllum mjalla eða er hún svona ótrúlega óforskömmuð? Því er oft haldið á lofti að Katrín Jakobsdóttir sé mjög greind og það má til sanns vegar færa. Hún var nógu greind til að telja félögum sínum í Vinstri hreyfingunni grænt framboð trú um að hún væri hugsjónapólitíkus í „stórsóknarfórn“ eins og Megas söng um Gvend jaka, meðan hún er í reynd pólitískur tækifærissinni þegar horft er til þess hvernig hún hefur látið verkin tala sem forsætisráðherra. Hún er eiginhagsmunaseggur, svo mikið er víst og mér liggur við að segja samviskulaus í pólitísku samhengi. Hún virðist vera tilbúin að fórna nánast öllu sem að VG stóð fyrir, ef það tryggir henni einhverskonar tign, völd á varla við í því samhengi, því hin raunverulegu völd hefur hún sett í annara manna hendur - stjórnmálamanna og auðmanna sem eru hvorki í hennar eigin flokki né styðja hann. Kannski hefur sú staðreynd að hún er kona „með hina mildu móðurhönd“, komið í veg fyrir að stuðningmenn hennar hafi litið hana réttum augum, en ég er nokkuð viss um að hefði hún verið karl sem að hagaði sér svona, hefðu menn fyrir löngu séð í gegnum augljósa sérhagsmunagæsluna. Höfundur er kvikmyndagerðarmaður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Sveinsson Skoðun: Forsetakosningar 2024 Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Katrín Jakobsdóttir hefur nú boðið sig fram til forseta sem kunnugt er og sýnist sitt hverjum sem von er. Það er ekki aðeins óheyrt að sitjandi ráðherra, hvað þá sitjandi forsætisráðherra bjóði sig fram til forseta og erfitt að sjá hvernig hún hyggst í því valdalausa embætti tryggja framgang góðra verka sem að henni hefur ekki lánast að ná fram sem forsætisráðherra í tveimur ríkisstjórnum og á næstum tveimur kjörtímabilum. Það geta vart verið mannúðarmál því undir stjórn hennar var flogið með bjargarlausa flóttamenn, suma lamaða, til Grikklands þar sem gatan beið þeirra og öðrum bókstaflega vísað á Guð og gaddinn í Reykjavík í mun harkalegri aðgerðum en tíðkast í flestum nágrannalöndum okkar og Venesúelabúum sem höfðu margir hverjir lagt mikið á sig við að aðlagast íslensku samfélagi og voru vel séðir starfsmenn í fjölmörgum fyrirtækjum og höfðu notið verndar, voru sendir nánast fyrirvaralaust heim í fátækt og kúgun. Samþykkt útlendingalaga, sem að eru á margan hátt mjög mannfjandsamleg og harðari en í nágrannalöndunum, sýna einnig að mannúðarmál eru Katrínu Jakobsdóttur ekki hugleikin þegar á reynir, þrátt fyrir fagurgala í hátíðarræðum. Neyð fjölmargra öryrkja hefur ekki verið reynt að leysa á nokkurn hátt í ríkisstjórn hennar. Neyð leigjenda er mikil, sérstaklega á höfuðborgarsvæðinu, enda eru þeir nánast réttlausir og sennilega er hvergi jafn dýrt að vera fátækur og á Íslandi. Engin tilraun hefur verið gerð til bæta hag þeirra. Hún bar ekki hag smælingjanna fyrir brjósti í ríkisstjórn sinni, svo mikið er víst. Trúlega hafa flestir kjósendur Vinstri Grænna gert ráð fyrir að skurkur yrði gerður í því að ríkið, almenningur fengi stærri hluta af gríðarlegum hagnaði af sameiginlegum auðlindum þjóðarinnar í sinn hlut, en raunin hefur verið önnur. Ekkert hefur verið gert til að draga úr ágóða og völdum sjávargreifanna svokölluðu og engar lagabreytingar verið lagðar fram til að koma í veg fyrir að hagnaður erlendra auðhringa í orkufrekum iðnaði og laxeldi fari nánast skattlaus úr landi. Umhverfisvernd var eitt sinn helsta baráttu- og réttlætismál VG fyrir ríkisstjórnarsetu með Sjálfstæðis- og Framsóknarflokkunum. Eftir að Guðmundur Ingi Guðbrandsson fyrrum framkvæmdastjóri Landverndar hrökklaðist úr embætti Umhverfisráðherra eftir lánlitla embættissetu, þrátt fyrir metnaðarfullt prógramm, var Guðlaugur Þór Þórðarson skipaður Orku-, umhverfis- og loftslagsráðherra og hefur lagt megináherslu á nauðsyn nýrra virkjana, sem VG hefur að mestu þagað þunnu hljóði yfir. Á sama tíma hefur mjög svo umdeildu norsku laxeldi vaxið fiskur um hrygg í bókstaflegri merkingu undir forystu Svandísar Svavarsdóttur. Einnig í umhverfismálum hefur VG brugðist kjósendum sínum. Katrín Jakobsdóttir og ríkisstjórn hennar hafa ekki hreyft litla fingur til að stjórnarskrá, sem að samþykkt var í lýðræðislegum kosningum, sem voru dæmdar ólöglegar í einu stærsta réttarfarshneyksli íslenska lýðveldisins, verði samþykkt af Alþingi. Það þarf engan að furða miðað við þennan afrekalista að fyrirséð var að VG myndi að öllum líkindum þurrkast út af þingi eftir næstu kosningar og ríkisstjórn Katrínar Jakobsdóttur falla. Það má líkja VG undir forystu hennar sem skipi sem að hún hefur siglt í strand og það hefur löngum verið talin skilda skipstjórnarmanna að yfirgefa sökkvandi skip sitt síðastir til að tryggja að sem flestir og helst allir komist heilir frá borði. Í stað þess að reyna að bjarga þessu sökkvandi fleyji, flýr hún frá borði þegar allt er komið í óefni undir hennar stjórn og reynir að bjarga sjálfri sér með því að bjóða sig fram sem forseta og tryggir með því að þingflokkur VG mun örugglega þurrkast út eftir næstu kosningar. Og svo er því slegið upp í fyrirsögn yfir viðtali við hana í Heimildinni að: „Forseti á að berjast fyrir umhverfinu, lýðræði og mannréttindum.“ !!!!! Er konan ekki með öllum mjalla eða er hún svona ótrúlega óforskömmuð? Því er oft haldið á lofti að Katrín Jakobsdóttir sé mjög greind og það má til sanns vegar færa. Hún var nógu greind til að telja félögum sínum í Vinstri hreyfingunni grænt framboð trú um að hún væri hugsjónapólitíkus í „stórsóknarfórn“ eins og Megas söng um Gvend jaka, meðan hún er í reynd pólitískur tækifærissinni þegar horft er til þess hvernig hún hefur látið verkin tala sem forsætisráðherra. Hún er eiginhagsmunaseggur, svo mikið er víst og mér liggur við að segja samviskulaus í pólitísku samhengi. Hún virðist vera tilbúin að fórna nánast öllu sem að VG stóð fyrir, ef það tryggir henni einhverskonar tign, völd á varla við í því samhengi, því hin raunverulegu völd hefur hún sett í annara manna hendur - stjórnmálamanna og auðmanna sem eru hvorki í hennar eigin flokki né styðja hann. Kannski hefur sú staðreynd að hún er kona „með hina mildu móðurhönd“, komið í veg fyrir að stuðningmenn hennar hafi litið hana réttum augum, en ég er nokkuð viss um að hefði hún verið karl sem að hagaði sér svona, hefðu menn fyrir löngu séð í gegnum augljósa sérhagsmunagæsluna. Höfundur er kvikmyndagerðarmaður.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun