Segist af­hjúpa sann­leikann í „tengda­mömmumálinu“

Þetta kemur fram í skoðanagrein sem birtist á Vísi í dag, undir titlinum Sannleikurinn í tengdamömmumálinu.

Þar segir Ólöf sína hlið á máli Ásthildar Lóu og Eiríks Ásmundssonar og ítrekar að hún telji Ásthildi hafa tálmað Eirík í umgengni við son þeirra, sem þau eignuðust þegar Eiríkur var táningur en Ásthildur rúmlega tvítug.

Aldrei kosið Sjálfstæðisflokkinn

Að mati Ólafar hafa staðreyndir málsins verið kæfðar niður og „ekkert nema samsæriskenningar“ fengið að komast að í umræðunni, sem hafi einkennst af tilfinningum og heift.

„Það er leitun að öðru eins bulli og hefur fengið að grassera á samfélagsmiðlum,“ segir Ólöf.

Hún segist hafa upp á sitt einsdæmi hafa ákveðið að senda erindi málsins á forsætisráðuneytið vegna þess að henni þótti óviðeigandi að Ásthildur sinnti embættinu með hennar forsögu. Síðan hafi hún sent erindið á fréttamann sem hún treysti eftir að ráðuneytið hafnaði að veita henni um áheyrn.

„Ég var ekki að ganga erinda eins eða neins eins og ítrekað hefur verið haldið fram á samfélagsmiðlum,“ segir Ólöf.

Hún tekur fram að hún hafi aldrei kosið Sjálfstæðisflokkinn.

„Ég var Vilmundarkona á sínum tíma og Jóhanna Sigurðardóttir gerði margt gott, Vinstri græn hef ég líka kosið en aldrei Sjálfstæðisflokkinn. Síðast kaus ég Samfylkinguna en ég er ekki búin að ákveða mig hvað ég kýs næst en það verður ekki Flokkur fólksins.“

Eiríkur hafi víst verið fimmtán

Í grein sinni segir Ólöf að henni finnist mörg atriði málsins enn þurfa að skýra í opinberri umræðu. Mikið hefur verið rætt um aldur Ásthildar og Eiríks þegar þau áttu í sambandi. Ólöf segir að samband þeirra hafi sannarlega hafist þegar Eiríkur var fimmtán ára og Ásthildur 22 ára, þó að hann hefði verið orðinn sextán þegar barn kom undir.

Ólöf segir að Ásthildur hafi viðurkennt þetta þegar hún hringdi í hana í fyrsta skipti til að ræða málið. Það samtal hafi átt sér stað í vitna viðurvist sem geti staðfest það.

Ákveðin vonarglæta í Trú og lífi

Þá segir Ólöf að Eiríkur hafi átt erfiða æsku og hann hafi leitað skjóls hjá trúarhópnum Trú og líf, þar sem hann og Ásthildur kynntust.

„Eiríkur kemur af brotnu heimili. Æska hans var þrautarganga og unglingsárin reyndust honum afar þung. Ákveðin vonarglæta birtist honum þegar hann sá auglýstar unglingasamkomur í trúarsöfnuðnum Trú og líf, þrátt fyrir að hafa í reynd aldrei ræktað kristna trú. Þar kynntist hann barnsmóður sinni.“

Mikið hefur verið deilt um hvort Ásthildur hafi verið í hlutverki leiðbeinanda hjá Trú og lífi. Sjálf hefur hún hafnað því, og þá sagði Halldór Lárusson, einn af stofnendum og helstu forsvarsmönnum Trúar og lífs, í samtali við Vísi að ekki hafi viðgengist hjá hópnum að einhverjir væru í slíkum hlutverkum. Ólöf gefur lítið fyrir það.

„Hún hafnar því að hafa verið í hlutverki einhvers konar leiðbeinanda. Hvað svo sem safnaðarmeðlimur á fullorðinsaldri hefur verið að gera á vikulegum unglingasamkomum, án þess að unglingar teldu hana þar í hlutverki leiðbeinanda og fulltrúa eldri safnaðarmeðlima, fæ ég illa skilið.“

Segir Ásthildi hafa staðið í vegi fyrir umgengni

Ólöf fjallar líka um meinta tálmun Ásthildar í garð Eiríks. Þess má geta að Ásthildur hefur hafnað ásökunum um slíkt, og Símon Hafþórsson, blóðsonur Ásthildar og Eiríks, sagt þær í besta falli hlægilegar.

„Eiríkur fór í gegnum formlegt ferli innan kerfisins en það var ekki nóg, Ásthildur Lóa tók það ekki til greina, hún tók ekkert til greina. Það er þess vegna ótrúlegt að heyra hana halda því fram að hún hafi ekki tálmað umgengi Eiríks við son sinn. Að Eiríkur hafi ekki sýnt syni sínum áhuga, á sama tíma og hún hefur lýst því að hún hafi ekki treyst honum til þess að taka barnið, þegar hann óskaði eftir því,“ segir Ólöf.

Ásthildur hafi á sínum tíma komið því í kring að Eiríkur fengi einungis að hitta soninn í tvo klukkutíma fyrsta sunnudag hvers mánaðar.

„Þegar svo á reyndi, gekk Eiríki illa að fá samkomulagið efnt. Þegar fyrsta sunnudag mánaðar bar upp á tíma sem ekki hentaði Ásthildi Lóu, tók hún ekki í mál að leyfa Eiríki og syni hans að hittast helgina á eftir. Eftir nokkrar slíkar skyndilegar afboðanir varð Eiríki ljóst að barnsmóðir hans, hefði lítinn ef nokkurn áhuga á því að hann væri partur af lífi sonar síns og stæði beinlínis í vegi fyrir því.“

Ólöf furðar sig á því að fólk hafi ákveðið að trúa Ásthildi en ekki Eiríki.

„Í þessu máli hefur fólk hins vegar kosið að trúa ekki barnsföður Ásthildar Lóu. Þess í stað hefur það tekið hennar frásögn, í hreint makalausri yfirlýsingu, sem algildum sannleik. Þeir sem það gerðu mættu horfa fastar í augu við eigin samvisku, hafandi litið fram hjá eða góðkennt ótrúlega ósmekklegan áburð og dylgjur.“