„Hefur þú ekkert að gera?” Marta Wieczorek skrifar 12. nóvember 2024 07:16 Ég heyri þetta oft, sérstaklega þegar ég segi frá nýjustu hugmyndum eða verkefnum sem ég læt plata mig út í. Verkefnum sem hefur fjölgað mikið undanfarin ár. Jú, ég hef nóg að gera! Ég er fyrst og fremst þriggja barna móðir og eiginkona. Síðan er ég kennari - en ég hef lokið leik- og grunnskólakennarafræðum í háskóla, og tók tvö meistaranám í einu (eða í rauninni fjögur: ég er menntaður leikskólakennari með sérkennslu og grunnskólakennari með áherslu á sögufræði). Ég hef unnið á leikskóla í fjórtán ár en ákvað að sækja um starf sem kennari með íslensku sem annað tungumál í grunnskóla og það er þvílík breyting að fara úr leikskóla yfir á unglingastig. Það gengur þó vel að aðlagast - enda er þetta þriðja árið mitt í þessu starfi. Það væri tímafrekst að telja upp allt það ná, öll þau réttindanámskeið og alla þá endurmenntun sem ég hef sótt, en samt held ég áfram - ég er nú skráð í einn áfanga í HÍ sem mun klárast í desember. Frá árinu 2009 hef ég starfað hjá Pólska Skólanum í Reykjavík, þar sem ég er kenni sögufræði á laugardögum og ég hef auk þess verið þar aðstoðarskólastjóri frá árinu 2012. Síðan er ég fulltrúi Pólska Skólans í Móðurmáli - Samtökum um tvítyngi. Auk þess kenni ég íslensku fyrir nýkomin börn á mánudögum, en þetta verkefni fer fram á vegum Suðurmiðstöðvar. Fyrir tveimur árum bættist við hjá mér spennandi verkefni, sem hét Sendiherrar í Breiðholti en þar sem verkefnið dreifist víðar, breyttum við nafninu í Menningarsendiherrar. Markmiðin eru að tengja íslenska samfélagið og ólíka menningarhópa saman, vinna að auknu trausti, virðingu og þekkingu okkar á milli. Þetta finnst mér mikilvægt hlutverk - að brúa bil milli hópa, efla upplýsingaflæði og sameina samfélagið sem við erum öll að búa til saman. Mér finnst afar mikilvægt að kynna íslenska menning fyrir fólki með erlendan uppruna og þess vegna sé ég stundum um leiðsögn á pólsku í íslenskum söfnum. Ég bjó til texta fyrir sýninguna „Jól í Póllandi” sem var sýnd í Árbæjarsafninu fyrir nokkrum árum og ég reyni að deila með sem flestum og þýða allskonar upplýsingar um íslenskar hátíðir og viðburði. Já, ég hef svo sannarlega “ekkert” að gera… Þegar mér var tilkynnt að ég hefði verið valin Reykvíkingur ársins 2024 fyrir allt þetta ofangreinda “ekkert”, var það mikil viðurkenning og hvatning fyrir mig til að halda áfram og jafnvel gera meira fyrir aðra. Mér var sagt að nú þurfi ég að nota röddina mína Nú heyrist betur allt það sem ég get sagt af eigin reynslu. Um stöðu erlendra íbúa þessa lands sem eru að glíma við vaxandi húsnæðisvanda og háa vexti. Um börnin sem eru koma í skóla frá öðrum löndum eða bara frá öðru sveitarfélagi, eru að byggja traust og mynda tengsl í nýju umhverfi og skóla en þurfa að flytja aftur eða snúa aftur til síns heimalands því foreldrar þeirra hafa misst íbúðina vegna of hárrar leigu eða fengu synjun frá ríkinu, þó svo að aðlögun gangi vel og þeim langi að læra íslensku og búa í þessu fallegu landi. Kerfið þarf að vera fljótvirkara og skilvirkara. Um mikilvægi móðurmálskennslu sem er undirstaða íslensku og viðurkenning á kunnáttu annarra mála - það er enginn “mállaus”. Um krefjandi og versnandi aðstæður nemenda og kennara á öllum skólastigum - og þá á ég við öll börn, bæði íslensk börn og börn sem eru af erlendu bergi brotin. Um nauðsyn mikilvægra aðgerða í íslenskukennslu - og aftur: ég er að tala jafnvel um íslensk börn, sem nota ensku oft ómeðvitað. Um fjölda sérfræðinga með erlendan uppruna, sem vegna engrar eða grunnkunnáttu af íslensku tungumáli eru að starfa í störfum þar sem menntun þeirra nýtist ekki í staðinn fyrir að styðja íslenskt samfélag með þekkingu og fagmennsku sinni og læra íslensku samhliða. Um biðlista hjá sérfræðingum, eftir greiningum, eftir læknisþjónustu og þjónustu almennt. Um þau ótrúlegu skilaboð sem ungt fólk fær þegar það sér aðgerðarleysi lögreglunnar og yfirvalda þegar um víðtækan þjófnað er að ræða, eða þegar grunaðir sakborningar eru látnir lausir úr gæsluvarðhaldi og sakfelldir ganga lausir, jafnvel þeir sem dæmdir eru af dómstólum fyrir morð. Þetta eru skilaboð um að hér geti maður gert hvað sem maður vill án afleiðinga og refsinga. Veggspjöld með yfirstrikaðan hníf eru ekki nóg – það þarf að virða lög og reglur. Þetta hef ég sjálf upplifað og heyrt frá íslenskum og erlendum viðmælendum. Það verður að tala um þessi atriði, því þetta á við um okkur öll. „Hefur þú ekkert að gera??“ Jú, ég hef mikið að gera og ef ég fæ tækifæri að gera enn meira fyrir fleira fólk og til að vera rödd þeirra sem fáir vilja hlusta á -þá segiég bara já, takk! Ég er ég í framboði fyrir Flokk Fólksins af því það er ekkert mikilvægara en fólk. Því hér eru leiðtogar sem eru traustsins verðir og hafa kraft til að athafna sig og hafa hugmyndir um hvernig eigi að leysa þessi vandamál. Því tíminn fyrir breytingar er núna, sum mál geta ekki beðið lengur! Ég þekki nokkra frábæra einstaklinga frá öðrum flokkum og ég á fulla trú á því að við viljum og getum öll unnið saman í þágu sameiginlegs þjóðfélags með traust og virðingu að leiðarljósi. Áfram Ísland. Það er komið að þér. Höfundur er í 2. sæti lista Flokk Fólksins í Reykjavíkurkjördæmi norður. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Alþingiskosningar 2024 Flokkur fólksins Mest lesið Halldór 29.03.2025 Halldór Hugtakastríðið mikla Sigmar Guðmundsson Skoðun Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun Falsfréttastjóri RÚV dýpkar holuna sína Einar Steingrímsson Skoðun Ekki er allt sem sýnist Ólafur Helgi Marteinsson Skoðun Ákall um breytingar Gissur Freyr Gissurarson Skoðun Skóli án aðgreiningar: Hentar ýktasta mynd skólastefnunnar öllum börnum? Jóna Sigríður Valbergsdóttir Skoðun Kristni og íslam: Samfélag sem hvílir á skilningi Skúli S. Ólafsson Skoðun Hrynur sjávarútvegur? Stefán Ólafsson Skoðun Laun kvenna og karla Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Skoðun Skoðun Kristni og íslam: Samfélag sem hvílir á skilningi Skúli S. Ólafsson skrifar Skoðun Hugtakastríðið mikla Sigmar Guðmundsson skrifar Skoðun Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki er allt sem sýnist Ólafur Helgi Marteinsson skrifar Skoðun Skóli án aðgreiningar: Hentar ýktasta mynd skólastefnunnar öllum börnum? Jóna Sigríður Valbergsdóttir skrifar Skoðun Vilji til að rjúfa kyrrstöðu í húsnæðiskreppunni Finnbjörn A. Hermannsson skrifar Skoðun Grænt ál frá Íslandi er mikilvægt fyrir sjálfstæða Evrópu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Þegar barn óttast önnur börn Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Falsfréttastjóri RÚV dýpkar holuna sína Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Ákall um breytingar Gissur Freyr Gissurarson skrifar Skoðun Veit sem sagt Grímur betur? Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hvernig talar maður við tölvur og hafa vélar rökhugsun? Henning Arnór Úlfarsson skrifar Skoðun Laun kvenna og karla Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Verkin sem ríkisstjórnin verður dæmd af Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Open Letter to new HÍ Rector re Disability Support Hópur starfsfólks og nemenda við HÍ skrifar Skoðun Vanfjármögnun vísindanna Magnús Hallsson,Styrmir Hallsson skrifar Skoðun Kárhóll og Kína: Þegar vísindi verða pólitísk tól Davíð Michelsen skrifar Skoðun Mál Ásthildar Lóu Þórsdóttur – Hvernig manneskjur viljum við vera? Hulda Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Ríkisstjórn gegn fjölskyldusameiningum? Þorbjörg Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Lýðræðið deyr í myrkrinu Heiðar Örn Sigurfinnsson skrifar Skoðun Færni til framtíðar Álfheiður Ingólfsdóttir skrifar Skoðun Ofbeldi Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Lestu Gaza Móheiður Hlíf Geirlaugsdóttir skrifar Skoðun Ný fjármálaáætlun - tækifæri til að efna loforðin um bætt geðheilbrigði Sandra B. Franks skrifar Skoðun 10 ár og bull í lokin Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Opið bréf til atvinnuvegaráðherra: 48 daga, nei takk Gísli Gunnar Marteinsson skrifar Skoðun Á nú að opinbera það að ég veit í rauninni ekki neitt? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Háskóli Höfuðborgarinnar, ekki Íslands Arent Orri Claessen,Gunnar Ásgrímsson skrifar Skoðun Hrynur sjávarútvegur? Stefán Ólafsson skrifar Skoðun Iftar, agape og Eid: Kristnir og múslimar við sama borð Hilal Kücükakin Kizilkaya,Sigurvin Lárus Jónsson skrifar Sjá meira
Ég heyri þetta oft, sérstaklega þegar ég segi frá nýjustu hugmyndum eða verkefnum sem ég læt plata mig út í. Verkefnum sem hefur fjölgað mikið undanfarin ár. Jú, ég hef nóg að gera! Ég er fyrst og fremst þriggja barna móðir og eiginkona. Síðan er ég kennari - en ég hef lokið leik- og grunnskólakennarafræðum í háskóla, og tók tvö meistaranám í einu (eða í rauninni fjögur: ég er menntaður leikskólakennari með sérkennslu og grunnskólakennari með áherslu á sögufræði). Ég hef unnið á leikskóla í fjórtán ár en ákvað að sækja um starf sem kennari með íslensku sem annað tungumál í grunnskóla og það er þvílík breyting að fara úr leikskóla yfir á unglingastig. Það gengur þó vel að aðlagast - enda er þetta þriðja árið mitt í þessu starfi. Það væri tímafrekst að telja upp allt það ná, öll þau réttindanámskeið og alla þá endurmenntun sem ég hef sótt, en samt held ég áfram - ég er nú skráð í einn áfanga í HÍ sem mun klárast í desember. Frá árinu 2009 hef ég starfað hjá Pólska Skólanum í Reykjavík, þar sem ég er kenni sögufræði á laugardögum og ég hef auk þess verið þar aðstoðarskólastjóri frá árinu 2012. Síðan er ég fulltrúi Pólska Skólans í Móðurmáli - Samtökum um tvítyngi. Auk þess kenni ég íslensku fyrir nýkomin börn á mánudögum, en þetta verkefni fer fram á vegum Suðurmiðstöðvar. Fyrir tveimur árum bættist við hjá mér spennandi verkefni, sem hét Sendiherrar í Breiðholti en þar sem verkefnið dreifist víðar, breyttum við nafninu í Menningarsendiherrar. Markmiðin eru að tengja íslenska samfélagið og ólíka menningarhópa saman, vinna að auknu trausti, virðingu og þekkingu okkar á milli. Þetta finnst mér mikilvægt hlutverk - að brúa bil milli hópa, efla upplýsingaflæði og sameina samfélagið sem við erum öll að búa til saman. Mér finnst afar mikilvægt að kynna íslenska menning fyrir fólki með erlendan uppruna og þess vegna sé ég stundum um leiðsögn á pólsku í íslenskum söfnum. Ég bjó til texta fyrir sýninguna „Jól í Póllandi” sem var sýnd í Árbæjarsafninu fyrir nokkrum árum og ég reyni að deila með sem flestum og þýða allskonar upplýsingar um íslenskar hátíðir og viðburði. Já, ég hef svo sannarlega “ekkert” að gera… Þegar mér var tilkynnt að ég hefði verið valin Reykvíkingur ársins 2024 fyrir allt þetta ofangreinda “ekkert”, var það mikil viðurkenning og hvatning fyrir mig til að halda áfram og jafnvel gera meira fyrir aðra. Mér var sagt að nú þurfi ég að nota röddina mína Nú heyrist betur allt það sem ég get sagt af eigin reynslu. Um stöðu erlendra íbúa þessa lands sem eru að glíma við vaxandi húsnæðisvanda og háa vexti. Um börnin sem eru koma í skóla frá öðrum löndum eða bara frá öðru sveitarfélagi, eru að byggja traust og mynda tengsl í nýju umhverfi og skóla en þurfa að flytja aftur eða snúa aftur til síns heimalands því foreldrar þeirra hafa misst íbúðina vegna of hárrar leigu eða fengu synjun frá ríkinu, þó svo að aðlögun gangi vel og þeim langi að læra íslensku og búa í þessu fallegu landi. Kerfið þarf að vera fljótvirkara og skilvirkara. Um mikilvægi móðurmálskennslu sem er undirstaða íslensku og viðurkenning á kunnáttu annarra mála - það er enginn “mállaus”. Um krefjandi og versnandi aðstæður nemenda og kennara á öllum skólastigum - og þá á ég við öll börn, bæði íslensk börn og börn sem eru af erlendu bergi brotin. Um nauðsyn mikilvægra aðgerða í íslenskukennslu - og aftur: ég er að tala jafnvel um íslensk börn, sem nota ensku oft ómeðvitað. Um fjölda sérfræðinga með erlendan uppruna, sem vegna engrar eða grunnkunnáttu af íslensku tungumáli eru að starfa í störfum þar sem menntun þeirra nýtist ekki í staðinn fyrir að styðja íslenskt samfélag með þekkingu og fagmennsku sinni og læra íslensku samhliða. Um biðlista hjá sérfræðingum, eftir greiningum, eftir læknisþjónustu og þjónustu almennt. Um þau ótrúlegu skilaboð sem ungt fólk fær þegar það sér aðgerðarleysi lögreglunnar og yfirvalda þegar um víðtækan þjófnað er að ræða, eða þegar grunaðir sakborningar eru látnir lausir úr gæsluvarðhaldi og sakfelldir ganga lausir, jafnvel þeir sem dæmdir eru af dómstólum fyrir morð. Þetta eru skilaboð um að hér geti maður gert hvað sem maður vill án afleiðinga og refsinga. Veggspjöld með yfirstrikaðan hníf eru ekki nóg – það þarf að virða lög og reglur. Þetta hef ég sjálf upplifað og heyrt frá íslenskum og erlendum viðmælendum. Það verður að tala um þessi atriði, því þetta á við um okkur öll. „Hefur þú ekkert að gera??“ Jú, ég hef mikið að gera og ef ég fæ tækifæri að gera enn meira fyrir fleira fólk og til að vera rödd þeirra sem fáir vilja hlusta á -þá segiég bara já, takk! Ég er ég í framboði fyrir Flokk Fólksins af því það er ekkert mikilvægara en fólk. Því hér eru leiðtogar sem eru traustsins verðir og hafa kraft til að athafna sig og hafa hugmyndir um hvernig eigi að leysa þessi vandamál. Því tíminn fyrir breytingar er núna, sum mál geta ekki beðið lengur! Ég þekki nokkra frábæra einstaklinga frá öðrum flokkum og ég á fulla trú á því að við viljum og getum öll unnið saman í þágu sameiginlegs þjóðfélags með traust og virðingu að leiðarljósi. Áfram Ísland. Það er komið að þér. Höfundur er í 2. sæti lista Flokk Fólksins í Reykjavíkurkjördæmi norður.
Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun
Skóli án aðgreiningar: Hentar ýktasta mynd skólastefnunnar öllum börnum? Jóna Sigríður Valbergsdóttir Skoðun
Skoðun Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson skrifar
Skoðun Skóli án aðgreiningar: Hentar ýktasta mynd skólastefnunnar öllum börnum? Jóna Sigríður Valbergsdóttir skrifar
Skoðun Grænt ál frá Íslandi er mikilvægt fyrir sjálfstæða Evrópu Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar
Skoðun Open Letter to new HÍ Rector re Disability Support Hópur starfsfólks og nemenda við HÍ skrifar
Skoðun Mál Ásthildar Lóu Þórsdóttur – Hvernig manneskjur viljum við vera? Hulda Steingrímsdóttir skrifar
Skoðun Ný fjármálaáætlun - tækifæri til að efna loforðin um bætt geðheilbrigði Sandra B. Franks skrifar
Skoðun Iftar, agape og Eid: Kristnir og múslimar við sama borð Hilal Kücükakin Kizilkaya,Sigurvin Lárus Jónsson skrifar
Forsjárhyggja Sjálfstæðis- og Framsóknarfólks í Hafnarfirði í garð fólks með fötlun Stefán Már Gunnlaugsson Skoðun
Skóli án aðgreiningar: Hentar ýktasta mynd skólastefnunnar öllum börnum? Jóna Sigríður Valbergsdóttir Skoðun