Hörinn í striganum 18. nóvember 2006 11:45 Hildur Bjarnadóttir, myndlistarkona. Byggir verk sín á kvenlegum aðferðum handmenntanna. MYND/Vigfús Birgisson Hildur Bjarnadóttir opnar í dag sýningu í Safninu í gamla Faco-húsinu við Laugaveg. Verkin sem hún sýnir eru öll unnin sérstaklega fyrir þessa sýningu Safnsins. Hildur hefur á undanförnum árum fengist við gerð verka sem sækja í eldri hannyrðir. Hún notar tækni handíða í víðu samhengi þráðar og vefs og vísar gjarna í aldalanga hannyrða- og handverkshefð kvenna. Í nýlegum verkum sínum hefur hún og gert málarastrigann að vettvangi fyrir formpælingar sínar og dregur um leið upp hugmyndafræði karllægs sjónarhorns sem ríkir í listasögunni. Þar sem saga málverksins er í fyrirrúmi og jafnan það sem karlar hafa gert á því sviði. Ólíkt þeim listamönnum, sem hafa öldum saman notað strigann sem undirstöðu málverks, vinnur Hildur með strigann sjálfan og sögulega merkingu hans, gerir hann að upphafsreit í leit að svörum: hvað skilur handverkið frá hinum „fögru listum“, hún vekur spurn um opinbera listhefð, hámenningu og lágmenningu, karllega list og kvenlega. Verk Hildar í Safni líta, við fyrstu sýn, út fyrir að vera „mónókróm“ – einlit og einsleit – málverk, hörstrigar, sem málað hafi verið yfir með ljósum lit. Reyndin er þó að, að baki hvers verks fer fram vinna, sem byggir á aldagamalli textílhefð. Hildur vefur verkin frá grunni, úr fínasta hör sem fáanlegur er og litar þráðinn með akrílmálningu áður en hún tekur til við að vefa úr honum. Þau eru málverk án myndar, það er handverkið sjálft sem er verkið og vísanir þess í handverkssögu, listasögu, karla- og kvennamenningu. Hildur Bjarnadóttir er fædd 1969, nam myndlist við Myndlista- og handíðaskólann og við Pratt Institute í New York, Bandaríkjunum. Verk hennar hafa verið sýnd víða; í helstu söfnum og sýningarrýmum á Íslandi, svo og í Bandaríkjunum, Kanada, Þýskalandi, Póllandi, Noregi og Svíþjóð, Hildur hlaut á árinu Sjónlistaorðuna fyrir myndlist og hefur auk þess hlotið í verðlaun The Betty Bowen Memorial (2001), Menningarverðlaun The American Scandinavian Society of New York (1999) og Myndlistarverðlaun Pennans (2000). Hildur sýnir nú verk sín í fyrsta sinn í Safni og stendur sýning hennar út árið 2006. Menning Mest lesið „Það má ekki gleyma því af hverju við vorum að þessu“ Lífið Íslenskir áhrifavaldar fögnuðu sumrinu að sænskum sið Lífið Hefndi sín í tilefni af feðradeginum Lífið Stjörnulífið: „Stefnir í skvísulæti og almenna kynvillu hjá þessum fjórum“ Lífið Þroskaþjófur á skjánum: Krakkar jafnvel í vandræðum með að tala íslensku Áskorun Tjaldsungi klaktist út eftir tæpar tvær vikur á ofninum Lífið Svona verður dagskráin á 17. júní í Reykjavík Lífið Eru með 28 husky hunda inn á heimilinu sínu Lífið Skorar á Unu Torfa í tilefni dagsins Lífið Allt frá húðflúri yfir í dót úr skúrnum hans Steinda Lífið Fleiri fréttir Ráðin nýr forstöðumaður Gunnarsstofnunar á Skriðuklaustri „Er ég ekki nóg nema ég sé í gervi einhvers annars?“ Dularfull glæpasaga fær bókafólk til að klóra sér í kolli Ungfrú Ísland og Hringir Orfeusar og annað slúður með flest verðlaun á Grímunni Frægasti ástarþríhyrningur sögunnar fær nýtt líf Ljóð Lomma reyndist vera skáldskapur gervigreindarinnar Eva Fretheim hlaut Glerlykilinn Listamaðurinn sem gleymdist gjörsamlega „Ekkert gengið að casha út á pabba“ Hildur í aðalhlutverki á Listahátíð í Reykjavík Skjaldborg í átjánda sinn: „Ef maður býr á svona stað og vill eitthvað þá verður maður að hafa fyrir því sjálfur“ Verðlaunaleikstjóri leikstýrir jólasýningu Þjóðleikhússins Krimmi Elizu Reid á toppnum annan mánuðinn í röð Áslaug Arna, Dóri DNA og Frikki Dór í listapartýi Þjóðin virðist tengja við streituna Birta Sólveig fer með hlutverk Línu Langsokks Emilíana og Víkingur Heiðar meðal tólf tilnefndu Listrænn stjórnandi Bolshoj-ballettsins til margra áratuga látinn Ungfrú Ísland með flestar tilnefningar Stendur fyrir auðmannsgleði í Elliðaárdal Eliza Reid efst á bóksölulistanum Opnaði sumarið með sólríkum stæl Eitt merkilegasta verk 21. aldarinnar á Íslandi Blautir búkar og pylsupartí Mæðgin á stóra sviðinu í Feneyjum með íslenskan arkitektúr Sjá meira
Hildur Bjarnadóttir opnar í dag sýningu í Safninu í gamla Faco-húsinu við Laugaveg. Verkin sem hún sýnir eru öll unnin sérstaklega fyrir þessa sýningu Safnsins. Hildur hefur á undanförnum árum fengist við gerð verka sem sækja í eldri hannyrðir. Hún notar tækni handíða í víðu samhengi þráðar og vefs og vísar gjarna í aldalanga hannyrða- og handverkshefð kvenna. Í nýlegum verkum sínum hefur hún og gert málarastrigann að vettvangi fyrir formpælingar sínar og dregur um leið upp hugmyndafræði karllægs sjónarhorns sem ríkir í listasögunni. Þar sem saga málverksins er í fyrirrúmi og jafnan það sem karlar hafa gert á því sviði. Ólíkt þeim listamönnum, sem hafa öldum saman notað strigann sem undirstöðu málverks, vinnur Hildur með strigann sjálfan og sögulega merkingu hans, gerir hann að upphafsreit í leit að svörum: hvað skilur handverkið frá hinum „fögru listum“, hún vekur spurn um opinbera listhefð, hámenningu og lágmenningu, karllega list og kvenlega. Verk Hildar í Safni líta, við fyrstu sýn, út fyrir að vera „mónókróm“ – einlit og einsleit – málverk, hörstrigar, sem málað hafi verið yfir með ljósum lit. Reyndin er þó að, að baki hvers verks fer fram vinna, sem byggir á aldagamalli textílhefð. Hildur vefur verkin frá grunni, úr fínasta hör sem fáanlegur er og litar þráðinn með akrílmálningu áður en hún tekur til við að vefa úr honum. Þau eru málverk án myndar, það er handverkið sjálft sem er verkið og vísanir þess í handverkssögu, listasögu, karla- og kvennamenningu. Hildur Bjarnadóttir er fædd 1969, nam myndlist við Myndlista- og handíðaskólann og við Pratt Institute í New York, Bandaríkjunum. Verk hennar hafa verið sýnd víða; í helstu söfnum og sýningarrýmum á Íslandi, svo og í Bandaríkjunum, Kanada, Þýskalandi, Póllandi, Noregi og Svíþjóð, Hildur hlaut á árinu Sjónlistaorðuna fyrir myndlist og hefur auk þess hlotið í verðlaun The Betty Bowen Memorial (2001), Menningarverðlaun The American Scandinavian Society of New York (1999) og Myndlistarverðlaun Pennans (2000). Hildur sýnir nú verk sín í fyrsta sinn í Safni og stendur sýning hennar út árið 2006.
Menning Mest lesið „Það má ekki gleyma því af hverju við vorum að þessu“ Lífið Íslenskir áhrifavaldar fögnuðu sumrinu að sænskum sið Lífið Hefndi sín í tilefni af feðradeginum Lífið Stjörnulífið: „Stefnir í skvísulæti og almenna kynvillu hjá þessum fjórum“ Lífið Þroskaþjófur á skjánum: Krakkar jafnvel í vandræðum með að tala íslensku Áskorun Tjaldsungi klaktist út eftir tæpar tvær vikur á ofninum Lífið Svona verður dagskráin á 17. júní í Reykjavík Lífið Eru með 28 husky hunda inn á heimilinu sínu Lífið Skorar á Unu Torfa í tilefni dagsins Lífið Allt frá húðflúri yfir í dót úr skúrnum hans Steinda Lífið Fleiri fréttir Ráðin nýr forstöðumaður Gunnarsstofnunar á Skriðuklaustri „Er ég ekki nóg nema ég sé í gervi einhvers annars?“ Dularfull glæpasaga fær bókafólk til að klóra sér í kolli Ungfrú Ísland og Hringir Orfeusar og annað slúður með flest verðlaun á Grímunni Frægasti ástarþríhyrningur sögunnar fær nýtt líf Ljóð Lomma reyndist vera skáldskapur gervigreindarinnar Eva Fretheim hlaut Glerlykilinn Listamaðurinn sem gleymdist gjörsamlega „Ekkert gengið að casha út á pabba“ Hildur í aðalhlutverki á Listahátíð í Reykjavík Skjaldborg í átjánda sinn: „Ef maður býr á svona stað og vill eitthvað þá verður maður að hafa fyrir því sjálfur“ Verðlaunaleikstjóri leikstýrir jólasýningu Þjóðleikhússins Krimmi Elizu Reid á toppnum annan mánuðinn í röð Áslaug Arna, Dóri DNA og Frikki Dór í listapartýi Þjóðin virðist tengja við streituna Birta Sólveig fer með hlutverk Línu Langsokks Emilíana og Víkingur Heiðar meðal tólf tilnefndu Listrænn stjórnandi Bolshoj-ballettsins til margra áratuga látinn Ungfrú Ísland með flestar tilnefningar Stendur fyrir auðmannsgleði í Elliðaárdal Eliza Reid efst á bóksölulistanum Opnaði sumarið með sólríkum stæl Eitt merkilegasta verk 21. aldarinnar á Íslandi Blautir búkar og pylsupartí Mæðgin á stóra sviðinu í Feneyjum með íslenskan arkitektúr Sjá meira
Skjaldborg í átjánda sinn: „Ef maður býr á svona stað og vill eitthvað þá verður maður að hafa fyrir því sjálfur“