Árið 1974 komið úr endurvinnslu Jón Sigurður Eyjólfsson skrifar 9. mars 2011 06:00 Á sunnudaginn var sannfærðist ég endanlega um það að sagan fer í hringi. Þennan sama dag sá ég forsíðu spænsks dagblaðs frá því í apríl 1974. Forsíðufréttin fjallaði um fjármálakröggur spænsku þjóðarinnar. Þessa frétt mætti hæglega endurvinna fyrir blaðið á morgun. Svo var þar lítil frétt um að hámarkshraðinn á spænskum þjóðvegum yrði lækkaður. Ekki veit ég hvort Spánverjar telja þetta góðan mótleik við slæmu efnahagsástandi en hitt veit ég að síðastliðinn mánudag var hámarkshraðinn á spænskum hraðbrautum lækkaður svo varla standa þær undir nafni lengur. Eflaust er þetta gert til þess að fá alþýðuna til að hætta að bölva ástandinu og fara að bölva einhverju öðru. Á spássíunni var síðan mynd af æskuástinni minni, henni Anítu í ABBA. Kornungur féll ég fyrir söngkonunni þegar ég sá plakat af henni í herbergi systur minnar. Sú sænska ruddi þá söngkonu einni úr Prúðuleikurunum úr sessi. Hef ég aldrei síðan fundið til girndar gagnvart brúðu. Sænska hljómsveitin var á forsíðu spænska blaðsins að fagna Eurovison-sigrinum deginum áður. ABBA-æðið sem þarna upphófst hefur margoft farið í endurvinnslu örlaganornanna. Það var aldeilis kunnuglegur kappi sem prýddi forsíðumyndina; enginn annar en Gaddafí. Hann var ekki farinn að klæðast rúmfötum á þessum tíma svo ég bar ekki kennsl á karlinn strax. Hann var í heimsfréttunum þarna í apríl 1974 því þá sagði hann af sér öllum opinberum embættum fyrir Líbíu enda stóð hugur hans til þess að móta hugsjónirnar sem varða skyldu leið þjóðarinnar frekar en að halda beint um valdataumana. Ég fór að velta því fyrir mér hvað valdamenn hafa mikið umburðarlyndi gagnvart grimmum þjóðarleiðtogum. Í raun og veru er ekkert til sem ver landsmenn gagnvart harðstjórum svo lengi sem þeir segja ekki annarri þjóð stríð á hendur. Jú, það mætti reyndar segja að stjórnarskráin eigi að verja landsmenn frá ofurvaldi yfirvaldsins. Allt í einu varð ég sannfærður um það að við Íslendingar myndum fyrr en síðar skrifa okkar eigin stjórnarskrá til að tryggja þjóðarheill í staðinn fyrir að notast við þessa dönsku endurvinnslu. Já, sagan fer greinilega í hringi. Ég var aftur orðinn jafn barnalegur í hugsun og vorið 1974, árið sem ég hætti að nota bleyjur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bakþankar Jón Sigurður Eyjólfsson Skoðanir Mest lesið Barnaskapur Bjarna Ben; Fjölmargar þjóðir með meiri kaupmátt en við! Ole Anton Bieltvedt Skoðun Sigurður Ingi og óverðtryggingin Hjalti Þórisson Skoðun Flokkur fólksins vill efla byggð um land allt ! Lilja Rafney Magnúsdóttir Skoðun Skilum skömminni Elín Birna Olsen Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir Skoðun Varnarveggur gegn vonbrigðum Sanna Magdalena J. Mörtudóttir Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson Skoðun Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Reynir Samband sveitarfélaga að spilla gerð kennarasamninga? Ragnar Þór Pétursson Skoðun „Við andlát manns lýkur skattskyldu hans“ Þórður Gunnarsson Skoðun
Á sunnudaginn var sannfærðist ég endanlega um það að sagan fer í hringi. Þennan sama dag sá ég forsíðu spænsks dagblaðs frá því í apríl 1974. Forsíðufréttin fjallaði um fjármálakröggur spænsku þjóðarinnar. Þessa frétt mætti hæglega endurvinna fyrir blaðið á morgun. Svo var þar lítil frétt um að hámarkshraðinn á spænskum þjóðvegum yrði lækkaður. Ekki veit ég hvort Spánverjar telja þetta góðan mótleik við slæmu efnahagsástandi en hitt veit ég að síðastliðinn mánudag var hámarkshraðinn á spænskum hraðbrautum lækkaður svo varla standa þær undir nafni lengur. Eflaust er þetta gert til þess að fá alþýðuna til að hætta að bölva ástandinu og fara að bölva einhverju öðru. Á spássíunni var síðan mynd af æskuástinni minni, henni Anítu í ABBA. Kornungur féll ég fyrir söngkonunni þegar ég sá plakat af henni í herbergi systur minnar. Sú sænska ruddi þá söngkonu einni úr Prúðuleikurunum úr sessi. Hef ég aldrei síðan fundið til girndar gagnvart brúðu. Sænska hljómsveitin var á forsíðu spænska blaðsins að fagna Eurovison-sigrinum deginum áður. ABBA-æðið sem þarna upphófst hefur margoft farið í endurvinnslu örlaganornanna. Það var aldeilis kunnuglegur kappi sem prýddi forsíðumyndina; enginn annar en Gaddafí. Hann var ekki farinn að klæðast rúmfötum á þessum tíma svo ég bar ekki kennsl á karlinn strax. Hann var í heimsfréttunum þarna í apríl 1974 því þá sagði hann af sér öllum opinberum embættum fyrir Líbíu enda stóð hugur hans til þess að móta hugsjónirnar sem varða skyldu leið þjóðarinnar frekar en að halda beint um valdataumana. Ég fór að velta því fyrir mér hvað valdamenn hafa mikið umburðarlyndi gagnvart grimmum þjóðarleiðtogum. Í raun og veru er ekkert til sem ver landsmenn gagnvart harðstjórum svo lengi sem þeir segja ekki annarri þjóð stríð á hendur. Jú, það mætti reyndar segja að stjórnarskráin eigi að verja landsmenn frá ofurvaldi yfirvaldsins. Allt í einu varð ég sannfærður um það að við Íslendingar myndum fyrr en síðar skrifa okkar eigin stjórnarskrá til að tryggja þjóðarheill í staðinn fyrir að notast við þessa dönsku endurvinnslu. Já, sagan fer greinilega í hringi. Ég var aftur orðinn jafn barnalegur í hugsun og vorið 1974, árið sem ég hætti að nota bleyjur.