Vel lukkað samstarf Trausti Júlíusson skrifar 21. desember 2011 18:00 Ben Frost og Daníel Bjarnason rugla saman reytum í áhrifaríku verki. Tónlist. Solaris. Ben Frost og Daníel Bjarnason. Verkið Solaris var frumflutt af Krakársinfóníettunni með þátttöku höfundanna Bens Frost og Daníels Bjarnasonar í október árið 2010, en sömu aðilar fluttu verkið í New York í apríl og á Listahátíð í Reykjavík í vor. Við tónlistina gerðu Brian Eno og Nick Robertson kvikmyndaverk, byggt á mynd Andrei Tarkovsky frá árinu 1972. Verkið var upphaflega pantað af Unsound-tónlistarhátíðinni í Kraká í tilefni af því að fimmtíu ár voru liðin frá útgáfu skáldsögunnar Solaris, eftir Stanislaw Lem. Tónlistin á disknum Solaris sem nú er komin út, er byggð á upptökum af flutningi verksins, en þeir Ben og Daníel unnu verkið töluvert áfram, m.a. með tölvuhljóðvinnslu. Kvikmynd Tarkovskys er mikið meistaraverk sem einkennist af magnaðri stemningu og mjög hægri framvindu sögunnar. Á svipaðan hátt einkennist tónlistin á Solaris-plötunni af magnaðri stemningu sem næst fram með tónsmíðum sem virka tilviljanakenndar og ómarkvissar, en hafa samt, eins og mynd Tarkovskys, vel ígrundaða uppbyggingu. Þetta er ekki melódísk tónlist, heldur skapa þeir félagar sterkt andrúmsloft með hljóðum og hljóðeffektum. Verkið er á köflum lágstemmt og minímalískt, en svo eru líka dramatískir kaflar með stigmögnun og háværari kaflar inn á milli. Það má segja að tónlist þessara tveggja listamanna blandist vel hér, dramatísku strengjakaflarnir tilheyra t.d. Daníel, en raftónlistarhljóðmyndirnar eru meira í anda Bens. Á heildina litið er þetta sérstakt og áhrifaríkt verk, sem allt áhugafólk um framsækna tónlist ætti að gefa gaum. Niðurstaða: Ben Frost og Daníel Bjarnason rugla saman reytum í áhrifaríku verki. Mest lesið Betra að vera blankur nemi í New York Lífið Upplifði stöðugan ótta við helvíti í samfélagi múslima í Svíþjóð Lífið Kynlífið innantómt með öðrum en fyrrverandi Lífið Drepur alla sköpun að taka sig alvarlega og halda að maður sé eitthvað Lífið „Segið að ég sé samkynhneigður en ekki ljúga með hitt“ Lífið Fékk lífið til baka á korteri eftir tólf ár af sársauka Lífið Staðfesta loks sambandið Lífið Áslaug Arna kom alblóðug inn í sjúkratjaldið Lífið Með blæðandi hjarta og ber örin með stolti Lífið Þóttist ólétt, fæddi dúkkubarn og sagði það svo dáið Lífið Fleiri fréttir Furðuleg forréttindablinda Slappur smassborgari Shine on, you crazy Íslendingar! Skömminni skilað Friðrik Ómar bauð upp á sveppi – og Villi hefði elskað það! Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira
Tónlist. Solaris. Ben Frost og Daníel Bjarnason. Verkið Solaris var frumflutt af Krakársinfóníettunni með þátttöku höfundanna Bens Frost og Daníels Bjarnasonar í október árið 2010, en sömu aðilar fluttu verkið í New York í apríl og á Listahátíð í Reykjavík í vor. Við tónlistina gerðu Brian Eno og Nick Robertson kvikmyndaverk, byggt á mynd Andrei Tarkovsky frá árinu 1972. Verkið var upphaflega pantað af Unsound-tónlistarhátíðinni í Kraká í tilefni af því að fimmtíu ár voru liðin frá útgáfu skáldsögunnar Solaris, eftir Stanislaw Lem. Tónlistin á disknum Solaris sem nú er komin út, er byggð á upptökum af flutningi verksins, en þeir Ben og Daníel unnu verkið töluvert áfram, m.a. með tölvuhljóðvinnslu. Kvikmynd Tarkovskys er mikið meistaraverk sem einkennist af magnaðri stemningu og mjög hægri framvindu sögunnar. Á svipaðan hátt einkennist tónlistin á Solaris-plötunni af magnaðri stemningu sem næst fram með tónsmíðum sem virka tilviljanakenndar og ómarkvissar, en hafa samt, eins og mynd Tarkovskys, vel ígrundaða uppbyggingu. Þetta er ekki melódísk tónlist, heldur skapa þeir félagar sterkt andrúmsloft með hljóðum og hljóðeffektum. Verkið er á köflum lágstemmt og minímalískt, en svo eru líka dramatískir kaflar með stigmögnun og háværari kaflar inn á milli. Það má segja að tónlist þessara tveggja listamanna blandist vel hér, dramatísku strengjakaflarnir tilheyra t.d. Daníel, en raftónlistarhljóðmyndirnar eru meira í anda Bens. Á heildina litið er þetta sérstakt og áhrifaríkt verk, sem allt áhugafólk um framsækna tónlist ætti að gefa gaum. Niðurstaða: Ben Frost og Daníel Bjarnason rugla saman reytum í áhrifaríku verki.
Mest lesið Betra að vera blankur nemi í New York Lífið Upplifði stöðugan ótta við helvíti í samfélagi múslima í Svíþjóð Lífið Kynlífið innantómt með öðrum en fyrrverandi Lífið Drepur alla sköpun að taka sig alvarlega og halda að maður sé eitthvað Lífið „Segið að ég sé samkynhneigður en ekki ljúga með hitt“ Lífið Fékk lífið til baka á korteri eftir tólf ár af sársauka Lífið Staðfesta loks sambandið Lífið Áslaug Arna kom alblóðug inn í sjúkratjaldið Lífið Með blæðandi hjarta og ber örin með stolti Lífið Þóttist ólétt, fæddi dúkkubarn og sagði það svo dáið Lífið Fleiri fréttir Furðuleg forréttindablinda Slappur smassborgari Shine on, you crazy Íslendingar! Skömminni skilað Friðrik Ómar bauð upp á sveppi – og Villi hefði elskað það! Freðinn faðir, fáránlegir fasistar og fyrsta flokks bíó Veisla fyrir augu og eyru Ekki er allt gull sem glóir Þeir fátæku borga brúsann Auður í Bæjarbíói: Frá slaufun í standandi fagnaðarlæti Alvöru bíó en hægt brenna Eldarnir Er Lína Langsokkur woke? Kórtónleikar: Heilög naumhyggja eða heilalaust suð Barnaefni fyrir fullorðna Balta bregst bogalistin Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Sjá meira