Í fyrra málinu var honum gefið að sök að nauðga konu á meðan hún lá sofandi eða meðvitundarlítil í rúmi. Í ákæru segir að hann hafi notfært sér að hún gæti ekki spornað við verknaðinum vegna áhrifa áfengis og svefndrunga. Seinni nauðguninni er lýst á mjög líkan hátt í ákærunni, en hún beindist að sömu konu. Helsti munurinn á lýsingunum tveimur var að það fyrra átti sér stað á heima hjá honum að degi til, en seinni heima hjá henni að nóttu til.
Þar að auki var manninum gefið að sök að hafa útbúa myndskeið af nauðgununum án samþykkis né vitneskju konunnar. Síðan hafi hann sett myndefnið á minnislykil sem hann kom fyrir í póstkassa konunnar.
Fullyrt í dómnum að maðurinn og konan hafi átt í sambandi og að það hafi verið stormasamt. Maðurinn hafði áður verið ákærður fyrir brot gagnvart konunni, meðal annars fyrir nauðgun, líkamsárás, hótun og kynferðislega áreitni. Hann var sýknaður af hluta þeirrar ákæru en dæmdur fyrir kynferðislega áreitni. Þá hlaut hann sex mánaða skilorðsbundin dóm.
Sagðist aldrei hafa tekið þátt í BDSM-leikjum
Í málinu sem hér um ræðir vildi Elmar ekki meina að um nauðgun hefði verið að ræða í fyrra atvikinu. Þau hefðu verið í BDSM-kynlífsleik þar sem hann væri í hlutverki drottnara en hún í hlutverki ambáttar.
Konan sagði svo ekki vera, hún hefði ekki lagt stund á BDSM leiki né „kynlíf sem fælist í að liggja grafkyrr og hreyfingarlaus“. Hún sæi ekki tilgang í því. Þar að auki sagði hún augljóst af myndbandinu að dæma að hún hefði verið dauðadrukkin.
Upptakan af nauðguninni var til umræðu fyrir dómi. Að mati dómsins er augljóst að maðurinn standi fyrir upptökunni. Þá verður ekki annað séð að konan hafi verið nánast rænulaus, en sjálf sagði hún það vera vegna áfengisdrykkju.
Dómurinn sagði framburð mannsins mótsagnakenndan og var hann metinn einkar ótrúverðugur. Hins vegar þótti framburður konunnar trúverðugur.
„Jú, við ætlum að selja þetta myndband“
Varðandi seinna atvikið bar Elmar fyrir sig svipaða málsvörn. Um leik væri að ræða þar sem hann væri drottnari og hún ambátt þar sem hún þyrfti að „lúta vilja drottnarans í einu og öllu meðan á leiknum stæði.“
Að sögn dómsins er yfirbragð seinna myndbandsins svipað og fyrra mynskeiðsins. Fram kemur að í seinna myndbandinu hunsi konan með öllu orð konunnar sem mæli lágum rómi. Hún heyrist segja „Nei“ í upphafi myndbandsins og hann svarar: „Jú, við ætlum að selja þetta myndband.“
Maðurinn vildi meina að þegar konan hefði neitað honum hafi hún átt við um að selja myndbandið á klámsíðu. Hún hafi ekki verið a neita honum um samfarir.
Dómurinn sagði að hvort sem væri - að hún væri að neita honum um samfarir eða að taka myndbandið upp – þá hefði hann hundsað beiðni hennar hvort sem er. Þar að auki væri ekkert sem lægi fyrir í málinu sem styddi þá túlkun mannsins að hún hefði verið að neita uppökunni fremur en samræðinu.
Trúverðugleiki mannsins var metinn á svipaða vegu og í fyrri ákæruliðnum, en frásögn konunnar trúverðug. Hann var því sakfelldur fyrir báðar nauðgunirnar.
Upptakan blygðunarsemisbrot
Maðurinn var einnig sakfelldur fyrir þriðja ákærulið málsins, sem varðaði upptöku á athæfinu og að setja það í póstkassa hennar. Þó var ekki fallist á brotið félli undir 199. grein almennra hegningarlaga, sem varðar öflun, dreifngu eða birtingu á kynferðislegu efni, heldur væri um blygðunarsemisbrot að ræða.
Líkt og áður segir hlaut Elmar Örn þriggja og hálfs árs fangelsisdóm. Honum var gert að greiða konunni 2,2 milljónir króna í miskabætur og tæpar 3,5 milljónir í sakarkostnað.
