Símon vildi að Albert fengi tvö og hálft ár

Í atkvæðinu segist hann telja að leggja hefði átt framburð brotaþola til grundvallar niðurstöðu, en hann hafi að hans mati verið trúverðugri en framburður Alberts um meginatriði málsins og fengið mikinn stuðning af rannsóknargögnum málsins. 

Telur lykilvitni vilhallt

Meðal þess sem Símon tiltekur í atkvæði sínu er að hann telji eitt lykilvitna í málinu hafa verið ótrúverðugt og vilhallt en í málinu kom fram að vitnið væri æskuvinur Alberts og hefði aldrei hitt brotaþola fyrir umrætt kvöld.

Þá telji hann að aðgerðir brotaþola og líðan í kjölfar atvika málsins varpi skýru ljósi á að eitthvað mun alvarlegra hafi átt sér stað umrætt sinn heldur en Albert hafi viljað viðurkenna.

Að teknu tilliti til meginreglna sakamálaréttarfars telji hann að fram hafi verið komin nægjanleg sönnun um sekt Alberts til að telja hana sannaða.

„Ég tel því að sakfella beri ákærða fyrir nauðgun samkvæmt ákæru og dæma hann í fangelsi í tvö ár og sex mánuði.“

Einn helsti sérfræðingur landsins sýknaði

Ragnheiður Bragadóttir, dómsformaður í málinu, samdi dóminn og Ásmundur Helgason myndaði meirihluta með henni um niðurstöðu málsins um sýknu Alberts. Ásmundur skilaði þó sératkvæði sem varðaði forsendur héraðsdóms fyrir því að skilyrði refsiábyrgðar Alberts væru ósönnuð. Hann hefði ekki viljað fallast á þær forsendur að öllu leyti, líkt og gert er í dómi Landsréttar.

Ragnheiður hefur undanfarin tuttugu ár stundað umfangsmiklar rannsóknir á löggjöf og dómaframkvæmd í kynferðisbrotamálum. Auk fjögurra grundvallarrita um málaflokkinn ritaði hún frumvarp sem gjörbreytti kynferðisbrotakafla almennra hegningarlaga árið 2007.