Skrifstofan er barn síns tíma Tómas Ragnarz skrifar 17. maí 2022 09:32 Framkvæmdastjóri Airbnb er afdráttarlaus. Að hans mati er hin hefðbundna skrifstofa, þangað sem fólk sækir vinnu sína á hverjum morgni, dauð. Síðustu tvö ár hafi sýnt svo ekki verður um villst að ein, föst vinnuaðstaða sé „tímaskekkja“ sem eigi rætur að rekja til ótæknivæddra og netlausra starfshátta. Framtíðin eftir faraldurinn sé færanleg. „Ég tel að skrifstofan eins og við þekkjum hana sé búin að vera. Við getum ekki reynt að halda dauðahaldi í árið 2019, ekki frekar en sjötta áratug síðustu aldar,“ sagði framkvæmdastjórinn Brian Chemsky í samtali við Time á dögunum. Hann spyr áleitinna spurninga. „Ef að skrifstofan væri ekki til, myndum við finna hana upp? Og ef við myndum finna hana upp, til hvers?“ Airbnb hefur sjálft ákveðið að draga markvisst úr mikilvægi skrifstofunnar og gerir nú öllu starfsfólki sínu kleift að vinna þaðan sem það sjálft vill. Hugmyndin sé ekki síst sú að laða til sín hæfileikaríkt starfsfólk hvaðanæva að úr heiminum, sem svo getur unnið hvar sem er í heiminum. Þessi stefnubreyting kemur ekki að ástæðulausu. Síðustu tvö ár í rekstri Airbnb, þegar starfsfólk fyrirtækisins var nær alfarið í fjarvinnu, voru þau afkastamestu í sögu Airbnb. Félagsverur á fjarfundum Airbnb er ekki eina fyrirtækið á þessari vegferð. Önnur stórfyrirtæki eins og Google og Apple hafa innleitt blöndu af fjar- og staðvinnu þannig að fólk er aðeins skuldbundið til að mæta nokkrum sinnum í viku á skrifstofuna. Þessari þróun hefur einnig skolað á land hér og nægir þar að nefna stefnu nýja háskóla-, iðnaðar- og nýsköpunarráðuneytisins að „nær öll störf“ í ráðuneytinu verði án staðsetningar. Þrátt fyrir þetta er maðurinn ennþá félagsvera og fólk mun áfram vilja hitta samstarfsfólk sitt. Hvernig er þá best að blanda þessu tvennu saman: Frelsinu til að starfa þar sem maður vill og þörf fólks til að sýna sig og sjá aðra? Ég myndi alla vega telja best að starfsfólk hefði fullkomið frelsi til að mæta þegar því hentar. Fyrrnefndur framkvæmdastjóri Airbnb er sömu skoðunar en bætir við að fyrirtækið sé með eina viku í hverjum ársfjórðungi þar sem fólki er gert að hittast í eigin persónu til skrafs og ráðagerða sem og til að þjappa hópnum betur saman. En ef þetta er framtíðin, hver er þá tilgangurinn með því að reka eigið húsnæði? Fyrirtæki gætu sparað sér ómælda fjármuni með því að sleppa því einfaldlega að eiga eiginlegar höfuðstöðvar eða skrifstofur. Það ætti því ekki að koma á óvart að sífellt fleiri fyrirtæki muni gefa húsnæði sitt upp á bátinn á komandi árum. En hvar á starfsfólk þá að hittast? Að mínu mati er lausnin einföld: Sveigjanleg fjarvinnu- og fundaaðstaða. Að um allt land geti fólk nálgast góða vinnuaðstöðu sem það getur sótt í þegar því hentar. Þar sem hópar starfsfólks geta fundað þegar þörf krefur. Þessi vegferð er þegar hafin á Íslandi og innan örfárra ára verður hægt að nálgast góða fjarvinnu- og fundaaðstöðu um allt land, sem fyrirtæki og starfsfólk getur leigt eftir sínum þörfum. Alvöru byggðastefna Þessi þróun ætti ekki aðeins að vera á forsendum einkafyrirtækja. Hið opinbera þarf jafnframt að vera sveigjanlegra í sínum skrifstofumálum. Í stað þess að verja skattpeningum í að kaupa eða leigja húsnæði til áratuga dýrum dómum gæti ríkið þess í stað gert samninga við fyrirtæki sem reka fjarvinnuaðstöðu. Það myndi auka allan sveigjanleika og gefa opinberum starfsmönnum meira frelsi í störfum sínum. Þar að auki væri það mikið byggðamál að geta boðið fólki að starfa hvar sem það vill.Í stað þess að gera þá kröfu að starfsmenn sæki vinnu sína í opinbera stofnun á hverjum morgni, sem flestar eru á höfuðborgarsvæðinu, gætu íbúar landsbyggðarinnar einfaldlega hoppað inn í næstu fjarvinnuaðstöðu í sinni heimabyggð. Það eykur ekki aðeins lífsgæði að geta starfað þar sem maður vill heldur sparar það jafnframt ferðatíma og lengir tímann sem fólk getur varið með fjölskyldum sínum. Styttri ferðatími skilar sér jafnframt í minni útblæstri í samgöngum, minni eldsneytisnotkun og sliti á vegum. Það er því einnig um mikið umhverfismál að ræða.Eins og Brian Chemsky hjá Airbnb segir þá kippti faraldurinn okkur inn í framtíðina nánast á einni nóttu. Það er okkar að grípa tækifærin sem henni fylgja og við hjá Regus ætlum ekki að láta okkar eftir liggja. Höfundur er eignandi Regus á Íslandi Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Fjarvinna Byggðamál Vinnustaðurinn Vinnumarkaður Mest lesið Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Mikilvægi aukinnar verndunar hafsvæða og leiðrétting Hrönn Egilsdóttir Skoðun Farsæl framfaraskref á Sólheimum Sigurjón Örn Þórsson Skoðun Atvinnustefna er alvöru mál Jóhannes Þór Skúlason Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson Skoðun „Words are wind“ Ingólfur Hermannsson Skoðun 1984 og Hunger Games á sama sviðinu Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson Skoðun Ert þú meðalmaðurinn? Jóhann Óskar Jóhannsson Skoðun Skoðun Skoðun Farsæl framfaraskref á Sólheimum Sigurjón Örn Þórsson skrifar Skoðun Austurland – þrælanýlenda Íslands Björn Ármann Ólafsson skrifar Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Atvinnustefna er alvöru mál Jóhannes Þór Skúlason skrifar Skoðun 1984 og Hunger Games á sama sviðinu Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Mikilvægi aukinnar verndunar hafsvæða og leiðrétting Hrönn Egilsdóttir skrifar Skoðun Betri leið til einföldunar regluverks Pétur Halldórsson skrifar Skoðun Af Millet-úlpum og öldrunarmálum Þröstur V. Söring skrifar Skoðun Charlie og sjúkleikaverksmiðjan Guðjón Eggert Agnarsson skrifar Skoðun Nú þarf bæði sleggju og vélsög Trausti Hjálmarsson,Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Nútímaviðskipti og lögin sem gleymdist að uppfæra Fróði Steingrímsson skrifar Skoðun Sjálfsvíg eru ekki óumflýjanleg Sigurþóra Bergsdóttir skrifar Skoðun „Words are wind“ Ingólfur Hermannsson skrifar Skoðun Ert þú meðalmaðurinn? Jóhann Óskar Jóhannsson skrifar Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Flumbrugangur í framhaldsskólum Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun Miðbær Selfoss vekur ánægju Bragi Bjarnason skrifar Skoðun PCOS: Er ódýrara að halda heilsu eða meðhöndla veikindi? Elísa Ósk Línadóttir skrifar Skoðun Opinn og alþjóðlegur: Krísa erlendra nemenda við íslenska háskóla Melissa Anne Pfeffer skrifar Skoðun Be Kind - ekki kind Aðalheiður Mjöll Þórarinsdóttir ,Perla Magnúsdóttir skrifar Skoðun Illa verndaðir Íslendingar Sighvatur Björgvinsson skrifar Skoðun Viðreisn afhjúpar sig endanlega Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Heimalestur – gæðastund en ekki grátur og gnístan tanna Svava Þ. Hjaltalín skrifar Skoðun Frelsi til sölu Erling Kári Freysson skrifar Skoðun Vangaveltur um íslenskt barnaefni – Hvers vegna skiptir það máli að börn heyri sjálf sig? Tinna Björg Kristinsdóttir,Valdimar Gylfason skrifar Skoðun Móðir í Breiðholti hjólar 5.000 kílómetra Sara Björg Sigurðardóttir skrifar Skoðun Viðreisn lætur verkin tala Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Sterkara framhaldsskólakerfi Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Hægfara endalok sjónvarps útsendinga fyrir móttöku á loftneti á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar Sjá meira
Framkvæmdastjóri Airbnb er afdráttarlaus. Að hans mati er hin hefðbundna skrifstofa, þangað sem fólk sækir vinnu sína á hverjum morgni, dauð. Síðustu tvö ár hafi sýnt svo ekki verður um villst að ein, föst vinnuaðstaða sé „tímaskekkja“ sem eigi rætur að rekja til ótæknivæddra og netlausra starfshátta. Framtíðin eftir faraldurinn sé færanleg. „Ég tel að skrifstofan eins og við þekkjum hana sé búin að vera. Við getum ekki reynt að halda dauðahaldi í árið 2019, ekki frekar en sjötta áratug síðustu aldar,“ sagði framkvæmdastjórinn Brian Chemsky í samtali við Time á dögunum. Hann spyr áleitinna spurninga. „Ef að skrifstofan væri ekki til, myndum við finna hana upp? Og ef við myndum finna hana upp, til hvers?“ Airbnb hefur sjálft ákveðið að draga markvisst úr mikilvægi skrifstofunnar og gerir nú öllu starfsfólki sínu kleift að vinna þaðan sem það sjálft vill. Hugmyndin sé ekki síst sú að laða til sín hæfileikaríkt starfsfólk hvaðanæva að úr heiminum, sem svo getur unnið hvar sem er í heiminum. Þessi stefnubreyting kemur ekki að ástæðulausu. Síðustu tvö ár í rekstri Airbnb, þegar starfsfólk fyrirtækisins var nær alfarið í fjarvinnu, voru þau afkastamestu í sögu Airbnb. Félagsverur á fjarfundum Airbnb er ekki eina fyrirtækið á þessari vegferð. Önnur stórfyrirtæki eins og Google og Apple hafa innleitt blöndu af fjar- og staðvinnu þannig að fólk er aðeins skuldbundið til að mæta nokkrum sinnum í viku á skrifstofuna. Þessari þróun hefur einnig skolað á land hér og nægir þar að nefna stefnu nýja háskóla-, iðnaðar- og nýsköpunarráðuneytisins að „nær öll störf“ í ráðuneytinu verði án staðsetningar. Þrátt fyrir þetta er maðurinn ennþá félagsvera og fólk mun áfram vilja hitta samstarfsfólk sitt. Hvernig er þá best að blanda þessu tvennu saman: Frelsinu til að starfa þar sem maður vill og þörf fólks til að sýna sig og sjá aðra? Ég myndi alla vega telja best að starfsfólk hefði fullkomið frelsi til að mæta þegar því hentar. Fyrrnefndur framkvæmdastjóri Airbnb er sömu skoðunar en bætir við að fyrirtækið sé með eina viku í hverjum ársfjórðungi þar sem fólki er gert að hittast í eigin persónu til skrafs og ráðagerða sem og til að þjappa hópnum betur saman. En ef þetta er framtíðin, hver er þá tilgangurinn með því að reka eigið húsnæði? Fyrirtæki gætu sparað sér ómælda fjármuni með því að sleppa því einfaldlega að eiga eiginlegar höfuðstöðvar eða skrifstofur. Það ætti því ekki að koma á óvart að sífellt fleiri fyrirtæki muni gefa húsnæði sitt upp á bátinn á komandi árum. En hvar á starfsfólk þá að hittast? Að mínu mati er lausnin einföld: Sveigjanleg fjarvinnu- og fundaaðstaða. Að um allt land geti fólk nálgast góða vinnuaðstöðu sem það getur sótt í þegar því hentar. Þar sem hópar starfsfólks geta fundað þegar þörf krefur. Þessi vegferð er þegar hafin á Íslandi og innan örfárra ára verður hægt að nálgast góða fjarvinnu- og fundaaðstöðu um allt land, sem fyrirtæki og starfsfólk getur leigt eftir sínum þörfum. Alvöru byggðastefna Þessi þróun ætti ekki aðeins að vera á forsendum einkafyrirtækja. Hið opinbera þarf jafnframt að vera sveigjanlegra í sínum skrifstofumálum. Í stað þess að verja skattpeningum í að kaupa eða leigja húsnæði til áratuga dýrum dómum gæti ríkið þess í stað gert samninga við fyrirtæki sem reka fjarvinnuaðstöðu. Það myndi auka allan sveigjanleika og gefa opinberum starfsmönnum meira frelsi í störfum sínum. Þar að auki væri það mikið byggðamál að geta boðið fólki að starfa hvar sem það vill.Í stað þess að gera þá kröfu að starfsmenn sæki vinnu sína í opinbera stofnun á hverjum morgni, sem flestar eru á höfuðborgarsvæðinu, gætu íbúar landsbyggðarinnar einfaldlega hoppað inn í næstu fjarvinnuaðstöðu í sinni heimabyggð. Það eykur ekki aðeins lífsgæði að geta starfað þar sem maður vill heldur sparar það jafnframt ferðatíma og lengir tímann sem fólk getur varið með fjölskyldum sínum. Styttri ferðatími skilar sér jafnframt í minni útblæstri í samgöngum, minni eldsneytisnotkun og sliti á vegum. Það er því einnig um mikið umhverfismál að ræða.Eins og Brian Chemsky hjá Airbnb segir þá kippti faraldurinn okkur inn í framtíðina nánast á einni nóttu. Það er okkar að grípa tækifærin sem henni fylgja og við hjá Regus ætlum ekki að láta okkar eftir liggja. Höfundur er eignandi Regus á Íslandi
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun
Skoðun Gervigreindin stöðluð - öryggisins vegna Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar
Skoðun Frelsi, framtíð og vistvænar samgöngur: Hvers vegna Ísland þarf að hugsa stærra Sigurborg Ósk Haraldsdóttir skrifar
Skoðun Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir skrifar
Skoðun Opinn og alþjóðlegur: Krísa erlendra nemenda við íslenska háskóla Melissa Anne Pfeffer skrifar
Skoðun Vangaveltur um íslenskt barnaefni – Hvers vegna skiptir það máli að börn heyri sjálf sig? Tinna Björg Kristinsdóttir,Valdimar Gylfason skrifar
Skoðun Hægfara endalok sjónvarps útsendinga fyrir móttöku á loftneti á Íslandi Jón Frímann Jónsson skrifar
Enn einn kvennahópurinn sem þarf bara að vera duglegri að harka af sér? Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun