Þannig hefst grein á pólska fréttavefnum Onet, þar sem höfundur ber saman stefnumótamenningu Íslendinga og Pólverja og muninn á viðhorfi þessara tveggja þjóða þegar kemur að kynfrelsi.
Rætt er við þrjár pólskar konur, Aniu, Olgu og Katherine, sem allar hafa verið búsettar á Íslandi í fjölda ára og hafa ólíka reynslu af stefnumótamarkaðnum hér á landi.
Ekki venjan að hittast yfir kaffi eða kvöldverði
Að sögn Aniu er kynlíf ekki tabú á Íslandi og segir hún fólk sjaldan kippa sér upp við það þótt einhver eigi marga bólfélaga.
„Mín reynsla er sú að á Íslandi eru margir sem eru einungis á höttunum eftir stuttum ástarævintýrum. Þetta kemur greinilega í ljós á sumrin. Það er eins og enginn vilji „eyða“ sumarfríinu í það að vera í sambandi með einhverjum. Ég fæ það stundum á tilfinninguna að þú þurfir að sofa hjá einhverjum í nokkra mánuði áður en hinn aðilinn ákveður hvort hann eða hún vilji byrja í sambandi. Margir vilja stofna til náinna kynna, en á sama tíma vilja þeir ekki tala um það eða opinbera það,“ segir Ania.
Á meðan segist Olga hafa slæma reynslu af stefnumótamenningunni á Íslandi.
„Það líða yfirleitt nokkrir mánuðir þar sem aðilarnir eru að hittast, þar til þér er boðið á „alvöru“ stefnumót. Og það er ekki venjan að hittast yfir kaffi eða kvöldverði. Venjulega er það þannig að einhver býður þér á „rúntinn“, sem felur í sér tilgangslausa ökuferð um borgina, sem endar síðan á barnum, eða þá í svefnherberginu."
Þriðja konan sem rætt er við, Katherine, hefur verið búsett lengi á Íslandi og kynntist íslenskum eiginmanni sínum hér á landi.
„Þetta er allt öðruvísi hérna heldur en í Póllandi, enda er menningin öðruvísi. En það er á sama tíma heillandi og áhugavert,“ segir hún og bætir við að eiginmaður hennar hafi ávallt borið virðingu fyrir hennar uppruna og héldu þau brúðkaup bæði á Íslandi og í Póllandi.
Mismunandi menning
Einnig er minnst á Facebook hópinn „Kúrufélagagrúbban“.
„Eins og nafnið gefur til kynna þá snýst þetta ekki eingöngu um kúr, til viðbótar við að finna „félaga“, þá er einnig hægt að taka þátt í umræðum um kynlíf,“ segir í greininni.
Tekið er fram að hópurinn telji hátt í tíu þúsund meðlimi, 2,7 prósent íslensku þjóðarinnar.
„Það má líkja þessu við opinn hóp fólks í leit að kynlífi, og ef þetta væri í Póllandi þá væru meðlimir yfir milljón talsins.“
Í lok greinarinnar fer höfundur fögrum orðum um hversu opnir og frjálslyndir Íslendingar eru þegar kemur að kynlífi og samböndum.
„Sambönd einstaklinga geta verið flókin og erfið. En rétt eins og fólk er mismunandi þá eru þjóðir mismunandi. Þó svo að sambönd fólks séu mun afslappaðri á Íslandi heldur en í Póllandi þá þýðir það ekki að þau séu verri. Burtséð frá kyni eða kynhneigð þá geta einstaklingar talað opinskátt um langanir sínar og enginn dæmir þig fyrir það hverjum þú sefur hjá.“
