Bjó hjá Trumpara í búddistabæ í Kali­forníu

Verið í öllu mögulegu listnámi

„Þetta ár er búið að vera örlagaríkt í mínu lífi,“ segir Halldór sposkur þegar hann sast niður með blaðamanni að ræða lífið, tilveruna og listina. 

Hann opnaði nýverið fyrstu almennilegu einkasýninguna að hans sögn í Gallery Kontór á Hverfisgötu og hefur verið öflugur á vinnustofunni undanfarin misseri.

„Ég er búinn að vera í eiginlega öllu mögulegu listnámi sem hægt er að sækja hér á Íslandi. Ég var á listabraut í FB, fór svo í Myndlistarskólann í Reykjavík og þaðan í Listaháskólann í myndlist en ég endaði á að hætta þar. 

Nördamálverkið er að koma sterkt inn í dag en það fékk ekki mikinn hljómgrunn í skólanum þannig ég sótti út.“

Logandi hrædd við ISIS

Halldór flutti í smábæ í Bandaríkjunum sem heitir Ensenada og er í Kaliforníu, nálægt San Diego.

„Þetta er mjög einstakur lítill bær þar sem zen búddismi ræður svolítið ríkjum og þar er að vinna stærsta zen klaustur í Ameríku. Ég flyt þangað árið 2016 og leigi bílskúr heima hjá konu sem er mikill fylgjandi Trump. 

Við borðum saman á kvöldin og hún er stöðugt að tala um hvað hún hefur miklar áhyggjur af hryðjuverkasamtökunum ISIS, svo mikið að hún skrifar meðal annars ritgerðasafn um það.

Henni fannst greinilega eitthvað líklegt að ISIS myndi ráðast fyrst á 80 þúsund manna smábæ í Bandaríkjunum, en það hefur allavega ekki gerst enn. 

Hún var stöðugt að gera bæjaryfirvöldum viðvart um þessa hættu, þannig ég veit ekki hvort það sé henni að þakka,“ segir Halldór kíminn.

Vill gubba ímyndunaraflinu á strigann

Námið var í anda gamla skólans þegar það kom að myndlistinni og lærði Halldór mikið af módelteikningu ásamt því að mála uppstillingar og styttur.

„Þetta var frábær grunnur. 

Mig langaði að geta málað allt sem mér datt í hug og gubbað ímyndunaraflinu á strigann. 

Í rúm fimm ár var ég bara að gera tæknilegar æfingar til að mastera mína listsköpun.“

Árið 2020 kemur Halldór heim til Íslands og fer þá fyrst að leitast eftir því að finna sitt eigið myndmál, sem hann segir langt komið en þó enn í vinnslu.

„Ég var að grinda svo lengi í náminu og það var frelsandi að byrja nýjan kafla.“

Fyrsta farrýmis-lúxus varð að sjálfsalasamloku

Halldór kom heim um miðjan mars 2020 eftir að Covid faraldurinn skall á.

„Ég fór rétt fyrir útskrift heim því mamma var búin að biðja mig að koma mér heim sem fyrst. Ég var með svo mikinn farangur að ég ákveð að splæsa á fyrsta farrými því það var ódýrara með allar töskurnar.“

Halldór hugsaði sér gott til glóðarinnar og hlakkaði til að gera vel við sig í lounge-inu á vellinum.

„Ég mæti snemma á völlinn og þá er bara allt lokað og svona þrír aðrir á öllum vellinum. Það var bara hægt að kaupa eitthvað snakk í sjálfsölum þarna og fluginu er stöðugt frestað um nokkra klukkutíma. 

Allt í einu færist flugið svo til Finnlands og ég legg ekki af stað fyrr en um miðnætti og varla búinn að borða. Svo mátti ekki afgreiða neinn í fluginu þannig þetta var allt annað en ég sá fyrir mér,“ segir Halldór og hlær.

„Þegar ég millilendi í Helsinki er enginn á vellinum nema einn annar maður sem var að fara til Hong Kong. Við spjöllum aðeins saman með svona tuttugu metra á milli okkar og það var bókstaflega enginn annar á öllum vellinum. 

Allar búðir og veitingastaðir voru lokaðir nema tónlistin ómaði af hverjum einasta stað og svo var einn hávær ryksuguróboti þarna á fleygiferð. Þetta var mjög sérstakt.“

Stór hluti að hitta fólk og selja sitt

Loksins komst Halldór svo heim til Íslands og það í fyrsta farrými. Þó var engin þjónusta í boði en hann fékk samlokur og súkkulaði.

Frá því hann kom til Íslands hefur hann staðið að nokkrum sýningum í smærri rýmum, þar á meðal í Núllinu og Mjólkurbúðinni á Akureyri.

„Ég byrja strax að kenna bæði í Myndlistarskólanum í Reykjavík og Kópavogi, var að reka stúdíó á Nýlendugötu og í fyrra þá tek ég mig til og hætti næstum öllu. 

Ég minnkaði kennsluna rosalega og fór að setja allan minn kraft í málverkið. Svo er stór hluti af þessu líka að setja sig í samband við fólk. Maður fær engin tækifæri nema maður hitti fólk. Þú þarft að búa til myndlist og reyna að selja myndlist.“

Þarf að lifa í endalausri óvissu

Hann segir að það sé ekki það aðgengilegasta að vera í fullu starfi sem myndlistarmaður.

„Það er alls ekki möguleiki fyrir marga. Það er gríðarleg gróska í senunni en líka rosalega mikil samkeppni. 

Það er rosalega mikið af skemmtilegu fólki í myndlistarsenunni og það er mikilvægt að tengjast og kynnast fólki sem hefur áhuga á því sem þú ert að gera. En maður þarf líka að lifa í endalausri óvissu. 

Það þarf í raun að vanta alla almenna skynsemi í mann til að maður haldist í þessu. 

Þegar þú setur upp sýningu hugsarðu að það væri fínt að selja allt en undir niðri ertu meðvitaður um að auðvitað geti farið svo að ekkert seljist. Þú bara reynir að hugsa sem minnst um það.“

Norsk myndlistar-og raunveruleikastjarna

Halldór byrjaði árið á miklu ævintýri í skammdegi í Noregi sem hefur lagt grunn að góðu ári hjá honum.

„Vinur minn hvatti mig til að setja mig í samband við norska málarann Odd Nerdrum. 

Hann er rosa stjarna í myndlistarheiminum, hefur verið að selja myndir um allan heim fyrir hundruð milljóna. 

Vinur minn var í læri hjá honum, eins konar starfsnámi, og hvatti mig til að fara út og sjá hvernig hann gerir hlutina en hann hefur verið að taka fólk í læri frá því á áttunda áratugnum.“

Breytti leiknum í listinni

Odd Nerdrum vakti sömuleiðis mikla athygli í raunveruleikaseríu.

„Serían sprakk algjörlega út í Noregi en hún fylgir fjölskyldu hans sem er nú orðin ein frægasta fjölskyldan í Noregi.

Odd er gamall, fyndinn og virkilega skemmtilegur. Hann er ótrúlega merkilegur og gerir svona epísk draumkennd málverk. 

Ég lærði alveg ótrúlega mikið af honum, til dæmis hvernig hann hugsar um myndlist, afhverju hann mála og hvernig hann málar. Það var rosalegur innblástur.“

Halldór er í sambúð með stærðfræðingnum Önnu Evu og þau búa saman í Kópavogi.

„Ég er með stúdíó heima þannig ég vakna á morgnana, fæ mér kaffi og mála. Ég hafði níu mánuði til að vinna að sýningunni sem ég opnaði á Kontórnum og það var alveg frábært.“

Of gott til að vera satt en var samt satt

Fyrr á árinu fékk Halldór heldur betur áhugaverð skilaboð í gegnum Internetið sem hann hélt lengi vel að væri of gott til að vera satt.

„Þegar maður er með einhvern presens á Internetinu sem myndlistarmaður fær maður stundum fyrirspurnir sem eru stundum bara eitthvað lélegt „scam“, en sumt reynist vera satt. 

Ég fékk tölvupóst með fyrirspurn hvort ég hefði áhuga á að mála málverk og hafa til sýnis í París og það yrði borgað vel fyrir en ég mátti mála það sem ég vildi innan ákveðins þema.

Ég var alveg viss um að þetta væri bull fyrst en eftir smá leit á netinu fer mig að gruna að þetta gæti verið rétt. Ég svara að ég sé til ef þau borga fyrir fram.“

Ævintýri í Versölum 

Halldór hélt að það væri ekki séns að þau segðu já en stuttu síðar leggja þau inn á hann. 

„Ég var í sjokki! Á næstu vikum málaði ég svo alveg á milljón og það var ekki nægur tími til að senda þetta út svo að ég flaug út með það.“

Listaverkasjóðurinn sem heyrði í Halldóri biður hann að koma í Versali með verkið.

„Ég fer út með myndina og veit bókstaflega ekkert hverju ég á von á en er þarna í Versölum að leita að íbúðarhúsinu. 

Ég geng inn í rosalegt rými þar sem fornrómverskar styttur taka á móti mér og segi svo nafnið mitt í afgreiðslunni þar sem þrír prúðbúnir menn tala við mig.“

Var næstum búinn að ræna frönsku meistaraverki

Úr verður rosalegur misskilningur.

Þeir tala dræma ensku og eru einhverra hluta vegna vissir um að ég sé búinn að greiða fyrir rosalega dýrt 150 ára gamalt meistara-málverk og þeir láta það í hendurnar á mér. 

Ég hugsaði í örskotsstund vá, ég get tekið þessa mynd, labbað út og þeir munu bara veifa á eftir mér brosandi. En auðvitað sagði ég þeim að þetta væru mistök og þeir trúðu ekki að þetta gæti gerst, ég sýndi ekki einu sinni nein skilríki. 

Þannig ég náði næstum að ræna rándýru meistaraverki í Frakklandi,“ 

segir Halldór hlæjandi og bætir við að hann hafi að lokum náð að koma sínu málverki til skila.

Hann stefnir svo ótrauður áfram í listinni.

„Það er bara fulla ferð áfram. Mig langar að koma mér meira til útlanda líka og bara fara eins langt og maður getur.“

Hér má skoða verk Halldórs nánar.