Mannréttindabarátta í fimmtíu ár Anna Lúðvíksdóttir skrifar 13. september 2024 08:31 Íslandsdeild Amnesty International fagnar því að 50 ár eru liðin frá stofnun deildarinnar í Norræna húsinu þann 15. september 1974. Rétt eins og aðrar deildir Amnesty International hefur Íslandsdeildin allt frá stofnun beitt sér fyrir auknum mannréttindum um heim allan, auk þess að stuðla að aukinni þekkingu almennings á mannréttindum. Deildin hefur einnig barist fyrir því íslensk lög og framkvæmd þeirra séu með þeim hætti að mannréttindi allra hópa sér virt og vernduð í hvívetna. Fyrstu árin voru áherslumál deildarinnar barátta fyrir lausn samviskufanga og gegn dauðarefsingunni, pyndingum og mannshvörfum. Það má segja að þessi baráttumál hafi verið óumdeilanleg hér á Íslandi bæði þá og nú. Vinnulag einkenndist strax af mikilli vandvirkni og rammi var settur um hvernig deildin skyldi vinna að baráttumálunum. Á upphafsárum Íslandsdeildarinnar var eitt af meginmarkmiðum alþjóðasamtakanna afnám dauðarefsingarinnar og nýtti deildin sér að Ísland gæti talað í krafti verknaðar. Þannig að strax á fyrstu árum starfseminnar var ljóst að Íslandsdeildin gat vísað til laga og framkvæmdar í eigin landi til þess að sýna öðrum ríkjum jákvætt fordæmi. Á tímamótum sem þessum er eðlilegt að líta um farinn veg, gamlar fundargerðabækur hafa verið skoðaðar, myndaalbúmum flett og rykið dustað af gömlum fréttabréfum og rætt hefur verið við fólk sem að starfinu hefur komið í gegnum tíðina. En hvað er það sem raunverulega stendur upp úr á þessari 50 ára sögu deildarinnar og hverju ber að fagna? Auðvitað má líta til þess árangurs sem starfið hefur borið, við getum þakkað fyrir að fyrir tilstuðlan þrýstings frá fólki eins og þér og mér hefur fjöldi samviskufanga um heim allan verið leystur úr haldi, ríkjum sem beita dauðarefsingunni hefur fækkað, réttindi kvenna hafa víða aukist sem og hinsegin fólks þó að enn sé mikið óunnið verk. Amnesty International hefur barist ötullega fyrir réttinum til að mótmæla og þó að enn sé á brattann að sækja í baráttunni fyrir því að fólk um heim allan geti óttalaust tjáð skoðanir sínar með friðsamlegum hætti sem eru í andstöðu við yfirvöld trúi ég því að það finni að það stendur ekki eitt. Amnesty International stendur með þeim. Já, Amnesty hefur átt þátt í og komið til leiðar jákvæðum breytingum í lífi þolenda mannréttindabrota og með því að fá lögum og framkvæmd breytt hefur líka verið komið í veg fyrir frekari brot. Því ber sannarlega að fagna. En ég spyr aftur, hvað er það raunverulega sem stendur upp úr í söguskoðuninni? Það sem kemur upp í huga minn er fyrst og fremst þakklæti til allra þeirra sem hafa lagt deildinni og mannréttindabaráttunni lið með einum eða öðrum hætti allt frá upphafi, sumt jafnvel áratugum saman. Þetta er fólkið sem hefur mætt og skrifað bréf til yfirvalda, fólkið sem pakkaði jólakortum ár eftir ár sem fóru svo í sölu til fjáröflunar fyrir deildina, fólkið sem hefur haldið viðburði víða um land í herferðinni sem nú kallast Þitt nafn bjargar lífi (áður Bréfamaraþon), fólkið sem hefur setið í stjórn deildarinnar og lagt línurnar, fyrrum aðgerðahópar og ungliðar sem mæta og mála á skilti, koma með skapandi hugmyndir að aðgerðum og mæta í hvaða veðri sem er til að láta í sér heyra til að vekja athygli á brotum hér heima eða erlendis, velviljaðir einstaklingar sem hafa skotið skjólshúsi yfir deildina þegar hún var á hrakhólum og hafði lítið á milli handanna, listamenn, fyrirtæki og fólk sem vill veita okkur betri kjör en ella til þess að styðja deildina til áframhaldandi verka. Svo er það auðvitað grunnur okkar, Vonarljósin okkar sem styðja við deildina með reglulegum styrkjum ár eftir ár og þau sem greiða stakan styrk og þegar allt þetta kemur saman myndast ákveðinn kraftur og seigla sem gerir okkur kleift að sinna því starfi sem okkur ber. Síðast en ekki síst vil ég minnast á það starfsfólk sem hefur gengið til liðs við deildina til lengri eða skemmri tíma, sem hefur allt á sinn einstaka hátt lagt deildinni lið með metnað, elju og trú á málstaðinn rétt eins og allir aðrir og gert það að verkum að deildin hefur stækkað, blómstrað og haldið í þá áratugagömlu vandvirkni sem lagt var af stað með í upphafi til þess að tryggja trúverðugleika og heilindi deildarinnar og samtakanna allra. Á þessum tímamótum vill núverandi stjórn og starfsfólk þakka ykkur sem stutt hafa við deildina og fyrir að gera hana að því sem hún er í dag. Við þökkum fyrir þann árangur sem við höfum náð saman og því bjóðum við ykkur til afmælisveislu nú um helgina 13.-15. september. Ókeypis er á alla viðburðina og þeir opnir almenningi. Við hlökkum til að sjá ykkur. Föstudagurinn 13. september: Málþing í Norræna húsinu kl. 12-13 Laugardagurinn 14. september: Stuðningsaðgerð og mannréttindajóga á Austurvelli kl. 14. Sunnudagurinn 15. september: Skrúðganga og afmælisfögnuður í Iðnó kl. 14-15. Höfundur er framkvæmdastjóri Íslandsdeildar Amnesty International. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannréttindi Anna Lúðvíksdóttir Mest lesið Hvers á Öskjuhlíðin að gjalda? Eyþór Máni Steinarsson Skoðun Stækkum Sjálfstæðisflokkinn Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Trú- og lífsskoðunarfélög í landi sammannlegs stjórnskipulags – er samt hætta á óeiningu? Svanur Sigurbjörnsson Skoðun Mýtan um óumflýjanlegan rússneskan sigur Erlingur Erlingsson Skoðun Opið bréf til Einars Þorsteinssonar og Hildar Björnsdóttur - Hafið þið enga sómakennd? Linda Ósk Sigurðardóttir Skoðun Síðasti naglinn í líkkistuna? Ragnheiður Stephensen Skoðun Karlveldið hefur enn ansi mörg andlit Matthildur Björnsdóttir Skoðun Stjórnarskráin Jörgen Ingimar Hansson Skoðun „Þetta er atriðið þar sem þið takið til fótanna…” Marta Wieczorek Skoðun Opið bréf til Jóns Björns Hákonarsonar Fjóla Margrét Hrafnkelsdóttir,Guðrún Ásta Friðbertsdóttir,Karen Ragnarsdóttir,Lísa Lotta Björnsdóttir Skoðun Skoðun Skoðun Hvammsvirkjun og framtíð laxfiska í Þjórsá Dr. Margaret Filardo,Elvar Örn Friðriksson skrifar Skoðun Stækkum Sjálfstæðisflokkinn Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Trú- og lífsskoðunarfélög í landi sammannlegs stjórnskipulags – er samt hætta á óeiningu? Svanur Sigurbjörnsson skrifar Skoðun Hvers á Öskjuhlíðin að gjalda? Eyþór Máni Steinarsson skrifar Skoðun Karlveldið hefur enn ansi mörg andlit Matthildur Björnsdóttir skrifar Skoðun Stjórnarskráin Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun „Þetta er atriðið þar sem þið takið til fótanna…” Marta Wieczorek skrifar Skoðun Barátta hafnarverkamanna: Leiðin að viðurkenningu sem samningsaðili Sverrir Fannberg Júlíusson skrifar Skoðun Börn í vanda Ebba Margrét Magnúsdóttir skrifar Skoðun Opið bréf til Jóns Björns Hákonarsonar Fjóla Margrét Hrafnkelsdóttir,Guðrún Ásta Friðbertsdóttir,Karen Ragnarsdóttir,Lísa Lotta Björnsdóttir skrifar Skoðun Mýtan um óumflýjanlegan rússneskan sigur Erlingur Erlingsson skrifar Skoðun Hinir mannlegu englar Landspítalans Sveinn Hjörtur Guðfinnsson skrifar Skoðun Magnús Karl verður rektor fyrir okkur öll Guðjón Reykdal Óskarsson skrifar Skoðun Leiðtoga- og stjórnendavandi: Af hverju meðalmennska í stjórnun skaðar skipulagsheildir og hvernig á að bæta úr? Berglind Björk Hreinsdóttir skrifar Skoðun Stöndum vörð um akademískt frelsi Björn Þorsteinsson skrifar Skoðun Samræmd próf jafna stöðuna Jón Pétur Zimsen skrifar Skoðun VR og við sem erum miðaldra Halla Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Áslaug Arna - minn formaður Katrín Atladóttir skrifar Skoðun Mannauður er lykilfjárfesting sveitarfélaga Álfhildur Leifsdóttir skrifar Skoðun Vandi Háskóla Íslands og lausnir – II – ákvörðun launa Pétur Henry Petersen skrifar Skoðun Djarfar áherslur – sterkara VR Þorsteinn Skúli Sveinsson skrifar Skoðun Við höfum tækifæri, sjálfstæðismenn! Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Skoðun Gervigreind í læknisfræði: Nýjustu tækniframfarirnar sem gætu bjargað mannslífum Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Síðasti naglinn í líkkistuna? Ragnheiður Stephensen skrifar Skoðun Af töppum Einar Bárðarson skrifar Skoðun Plasttappamálið og skrækjandi þingmenn Birgir Dýrfjörð skrifar Skoðun Áfastur plasttappi lýðræðisins? Ingunn Björnsdóttir skrifar Skoðun Stétt með stétt? Helgi Áss Grétarsson skrifar Skoðun Áfram kennarar! Kristbjörg Þórisdóttir,Bragi Reynir Sæmundsson skrifar Skoðun Landshornalýðurinn á Hálsunum Hákon Gunnarsson skrifar Sjá meira
Íslandsdeild Amnesty International fagnar því að 50 ár eru liðin frá stofnun deildarinnar í Norræna húsinu þann 15. september 1974. Rétt eins og aðrar deildir Amnesty International hefur Íslandsdeildin allt frá stofnun beitt sér fyrir auknum mannréttindum um heim allan, auk þess að stuðla að aukinni þekkingu almennings á mannréttindum. Deildin hefur einnig barist fyrir því íslensk lög og framkvæmd þeirra séu með þeim hætti að mannréttindi allra hópa sér virt og vernduð í hvívetna. Fyrstu árin voru áherslumál deildarinnar barátta fyrir lausn samviskufanga og gegn dauðarefsingunni, pyndingum og mannshvörfum. Það má segja að þessi baráttumál hafi verið óumdeilanleg hér á Íslandi bæði þá og nú. Vinnulag einkenndist strax af mikilli vandvirkni og rammi var settur um hvernig deildin skyldi vinna að baráttumálunum. Á upphafsárum Íslandsdeildarinnar var eitt af meginmarkmiðum alþjóðasamtakanna afnám dauðarefsingarinnar og nýtti deildin sér að Ísland gæti talað í krafti verknaðar. Þannig að strax á fyrstu árum starfseminnar var ljóst að Íslandsdeildin gat vísað til laga og framkvæmdar í eigin landi til þess að sýna öðrum ríkjum jákvætt fordæmi. Á tímamótum sem þessum er eðlilegt að líta um farinn veg, gamlar fundargerðabækur hafa verið skoðaðar, myndaalbúmum flett og rykið dustað af gömlum fréttabréfum og rætt hefur verið við fólk sem að starfinu hefur komið í gegnum tíðina. En hvað er það sem raunverulega stendur upp úr á þessari 50 ára sögu deildarinnar og hverju ber að fagna? Auðvitað má líta til þess árangurs sem starfið hefur borið, við getum þakkað fyrir að fyrir tilstuðlan þrýstings frá fólki eins og þér og mér hefur fjöldi samviskufanga um heim allan verið leystur úr haldi, ríkjum sem beita dauðarefsingunni hefur fækkað, réttindi kvenna hafa víða aukist sem og hinsegin fólks þó að enn sé mikið óunnið verk. Amnesty International hefur barist ötullega fyrir réttinum til að mótmæla og þó að enn sé á brattann að sækja í baráttunni fyrir því að fólk um heim allan geti óttalaust tjáð skoðanir sínar með friðsamlegum hætti sem eru í andstöðu við yfirvöld trúi ég því að það finni að það stendur ekki eitt. Amnesty International stendur með þeim. Já, Amnesty hefur átt þátt í og komið til leiðar jákvæðum breytingum í lífi þolenda mannréttindabrota og með því að fá lögum og framkvæmd breytt hefur líka verið komið í veg fyrir frekari brot. Því ber sannarlega að fagna. En ég spyr aftur, hvað er það raunverulega sem stendur upp úr í söguskoðuninni? Það sem kemur upp í huga minn er fyrst og fremst þakklæti til allra þeirra sem hafa lagt deildinni og mannréttindabaráttunni lið með einum eða öðrum hætti allt frá upphafi, sumt jafnvel áratugum saman. Þetta er fólkið sem hefur mætt og skrifað bréf til yfirvalda, fólkið sem pakkaði jólakortum ár eftir ár sem fóru svo í sölu til fjáröflunar fyrir deildina, fólkið sem hefur haldið viðburði víða um land í herferðinni sem nú kallast Þitt nafn bjargar lífi (áður Bréfamaraþon), fólkið sem hefur setið í stjórn deildarinnar og lagt línurnar, fyrrum aðgerðahópar og ungliðar sem mæta og mála á skilti, koma með skapandi hugmyndir að aðgerðum og mæta í hvaða veðri sem er til að láta í sér heyra til að vekja athygli á brotum hér heima eða erlendis, velviljaðir einstaklingar sem hafa skotið skjólshúsi yfir deildina þegar hún var á hrakhólum og hafði lítið á milli handanna, listamenn, fyrirtæki og fólk sem vill veita okkur betri kjör en ella til þess að styðja deildina til áframhaldandi verka. Svo er það auðvitað grunnur okkar, Vonarljósin okkar sem styðja við deildina með reglulegum styrkjum ár eftir ár og þau sem greiða stakan styrk og þegar allt þetta kemur saman myndast ákveðinn kraftur og seigla sem gerir okkur kleift að sinna því starfi sem okkur ber. Síðast en ekki síst vil ég minnast á það starfsfólk sem hefur gengið til liðs við deildina til lengri eða skemmri tíma, sem hefur allt á sinn einstaka hátt lagt deildinni lið með metnað, elju og trú á málstaðinn rétt eins og allir aðrir og gert það að verkum að deildin hefur stækkað, blómstrað og haldið í þá áratugagömlu vandvirkni sem lagt var af stað með í upphafi til þess að tryggja trúverðugleika og heilindi deildarinnar og samtakanna allra. Á þessum tímamótum vill núverandi stjórn og starfsfólk þakka ykkur sem stutt hafa við deildina og fyrir að gera hana að því sem hún er í dag. Við þökkum fyrir þann árangur sem við höfum náð saman og því bjóðum við ykkur til afmælisveislu nú um helgina 13.-15. september. Ókeypis er á alla viðburðina og þeir opnir almenningi. Við hlökkum til að sjá ykkur. Föstudagurinn 13. september: Málþing í Norræna húsinu kl. 12-13 Laugardagurinn 14. september: Stuðningsaðgerð og mannréttindajóga á Austurvelli kl. 14. Sunnudagurinn 15. september: Skrúðganga og afmælisfögnuður í Iðnó kl. 14-15. Höfundur er framkvæmdastjóri Íslandsdeildar Amnesty International.
Trú- og lífsskoðunarfélög í landi sammannlegs stjórnskipulags – er samt hætta á óeiningu? Svanur Sigurbjörnsson Skoðun
Opið bréf til Einars Þorsteinssonar og Hildar Björnsdóttur - Hafið þið enga sómakennd? Linda Ósk Sigurðardóttir Skoðun
Opið bréf til Jóns Björns Hákonarsonar Fjóla Margrét Hrafnkelsdóttir,Guðrún Ásta Friðbertsdóttir,Karen Ragnarsdóttir,Lísa Lotta Björnsdóttir Skoðun
Skoðun Hvammsvirkjun og framtíð laxfiska í Þjórsá Dr. Margaret Filardo,Elvar Örn Friðriksson skrifar
Skoðun Trú- og lífsskoðunarfélög í landi sammannlegs stjórnskipulags – er samt hætta á óeiningu? Svanur Sigurbjörnsson skrifar
Skoðun Barátta hafnarverkamanna: Leiðin að viðurkenningu sem samningsaðili Sverrir Fannberg Júlíusson skrifar
Skoðun Opið bréf til Jóns Björns Hákonarsonar Fjóla Margrét Hrafnkelsdóttir,Guðrún Ásta Friðbertsdóttir,Karen Ragnarsdóttir,Lísa Lotta Björnsdóttir skrifar
Skoðun Leiðtoga- og stjórnendavandi: Af hverju meðalmennska í stjórnun skaðar skipulagsheildir og hvernig á að bæta úr? Berglind Björk Hreinsdóttir skrifar
Skoðun Gervigreind í læknisfræði: Nýjustu tækniframfarirnar sem gætu bjargað mannslífum Sigvaldi Einarsson skrifar
Trú- og lífsskoðunarfélög í landi sammannlegs stjórnskipulags – er samt hætta á óeiningu? Svanur Sigurbjörnsson Skoðun
Opið bréf til Einars Þorsteinssonar og Hildar Björnsdóttur - Hafið þið enga sómakennd? Linda Ósk Sigurðardóttir Skoðun
Opið bréf til Jóns Björns Hákonarsonar Fjóla Margrét Hrafnkelsdóttir,Guðrún Ásta Friðbertsdóttir,Karen Ragnarsdóttir,Lísa Lotta Björnsdóttir Skoðun