Aðskilnaður ríkis og Spaugstofu Ragnar Hansson skrifar 7. apríl 2016 10:10 Hver man ekki eftir því þegar Ríkissjónvarpið rauf loks 20 ára stjórnartíð Spaugstofunnar eftir hávær mótmæli þjóðarinnar: „Ekki okkar Spaugstofa! Vanhæf Spaugstofa!“ Ég man að hafa setið heima eins og einhver bitur faðir fallins forsætisráðherra og tautaði með mér að þessi háværi minnihluti væri „ekki þjóðin“. Ekki það að ég sæti límdur við skjáinn á laugardagskvöldum að fylgjast með þessu ríkisrekna gríni, en ég þóttist þó vita að það væri eftirspurn eftir því. Því hlakkaði í mér þegar Spaugstofan var gripin glóðvolg af einkarekinni sjónvarpsstöð eftir að hafa verið kastað út á hinn opna og frjálsa markað. Ég þóttist vita að það væri áhorfendahópur fyrir þá. Talsvert stór jafnvel. Áhorfendahópur sem átti fullan rétt á sinni Spaugstofu.Svart og hvítt. Og grátt. Og regnbogi. Í störfum mínum í stjórnmálum hef ég oft verið kallaður „vinstri“ maður. Sannleikurinn er samt sá að ég er ekkert meiri vinstri maður en hægri maður. Ég hef nær allan minn starfsferil verið sjálfstætt starfandi, leikstýrt auglýsingum og kynningarmyndum fyrir einkafyrirtæki, auk þess sem ég rek lítinn sjálfstæðan fjölmiðil sem berst í bökkum við að lifa af á hinum frjálsa auglýsingamarkaði. Lífið er ekki svo svart og hvítt að það má setja allt í hreina kassa á borð við hægri og vinstri. En einföldun sem slík er klisja, og ekki af ástæðulausu. Og í þágu þessa pistils langar mig að deila með ykkur minni einföldu og barnalegu sýn á lífið og skilgreiningu á hægri og vinstri. Tilbúin? Ókei: Öll fæðumst við með eitt einfalt forrit í gangi: Að lifa af. Margir tala um að börn séu svo hrein og saklaus, sem er auðvitað algert kjaftæði. Börn eru einhverjar sjálfmiðuðustu skepnur samfélagsins og myndu fórna hvaða almennu siðferðisreglum sem er fyrir það eitt að ná sínu fram. Öll fæðumst við hægrisinnuð. Með aldrinum vex þó í okkur einhver óskiljanleg þörf til að fjölga okkur og þar af leiðandi dreifa þeim sjálfsmiðaða fókus sem við höfum ríghaldið í frá fæðingu yfir á aðra manneskju. Öll þróum við með okkur vinstri tilhneigingu. Áður en við höldum áfram, þá ber rétt að ræða þann mögulega pirring sem er að skapast í höfði þeirra lesenda sem eru að skynja eins og ég sé að lýsa hægri hugsun á neikvæðari máta en vinstri. Engar áhyggjur: Þetta er eru eðlileg viðbrögð. Þetta er bara vinstrisinnuð hugsun að verki. Þó svo að ég haldi því hér fram að vinstri hugsun sé áunnin, þá er ég engan veginn að segja að hún sé á nokkurn hátt „þroskaðri“. Síður en svo þá ber sú sturlaða hugmynd að við ráðum við uppeldi á öðru lífi mun meiri merki um siðblindu en einföld og mörgu leiti skaðlaus eigingirni þeirra sem kjósa að ganga lífsveginn án slíkrar ábyrgðar. Allir sem hafa talið sig tilbúna til að vera foreldrar ættu því að skilja það veruleikafirrta sjálfsöryggi sem þarf til að gegna stjórnunarstöðu í félagsskap, fyrirtæki eða jafnvel landi. Í okkur öllum býr vinstri og hægri manneskja: Ég hef ekki enn hitt þann vinstri mann sem hefur ekki vott af þeirri dýrslegu, Darwinísku og hægrisinnuðu tilhneigingu til að fá aðeins meira en þörf er á. Ég hef heldur ekki hitt þann hægri mann sem hefur ekki vott af þeirri barnalegu, oft sjálfumglöðu og vinstrisinnuðu tilhneigingu til að æpa annarslagið upphátt: „Hvað með börnin?!“ Vandamálið snýst nefninlega í grunninn um þá afmennskun sem felst í því að setja aðra í annað box en maður sjálfur telur sig tilheyra. En vandamálið snýst líka um það þegar við viðurkennum ekki fyrir okkur sjálfum hvar við stöndum og felum okkur bak við skoðanir annarra í von um víðara samþykki. Eins og þegar þeir sem kalla sig vinstrisinnaða þykjast ekki kannast við undanskot í eigin þágu eða að kunna að meta „fínni hlutina“ sem lífið bíður upp á. Eða eins og þeir sem kalla sig hægrisinnaða viðurkenna ekki stuðning sinn á einkareknu heilbrigðiskerfi eða telja sig byggja á „kristilegum gildum“. Jesús sjálfur var líklega mesti kommúnisti sem uppi hefur verið. Predikaði um mínimalískan lífsstíl og deilingu auðsins. Í raun er satanismi það trúarbragð ætti að henta hægrisinnuðum betur, því boðskapur Satanísku Kirkjunnar snýst um það að manneskjan sé sinn eigin meistari og hún á að læra að njóta sinna hvata og losta í stað þess að hræðast þá. Með öðrum orðum að rækta sjálfhverfuna. Sem er í raun bara þetta dýrslega eðli sem við öll búum við. Sjálfur er ég sjálfhverfur maður og þori jafnvel stundum að viðurkenna það. Eins og til dæmis núna. Einnig myndi ég mun frekar vera yfirlýstur satanisti en kristinn maður, ef ég aðhylltist skipulögð trúarbrögð yfir höfuð. Let’s face it: Guð bjó manneskjuna ekki til. Manneskjan bjó Guð til. En það gerir Guð ekkert minna merkilegan. Síður en svo. Því líkt og með stjórnmál, þá sýnir þetta vilja mannsins til að stjórna eigingjörnum hvötum sínum á óeigingjarnan hátt. Trúarbrögð eru manngert kerfi, hannað til að halda utan um hið andlega. Á sama hátt eru stjórnmál einnig manngert kerfi, hannað til að halda utan um hið veraldlega sem í kringum okkur er á sem sanngjarnasta máta og oftar en ekki algerlega gegn okkar eigingjörnustu hvötum. Stjórnmál bjuggu ekki manneskjuna til. Manneskjan bjó stjórnmálin til. Því kemur mér ekkert á óvart að einhverjir dæmi mig vinstri mann út frá mínum pólítískum skoðunum. Því í rauninni lít ég á stjórnkerfið sjálft sem vinstrisinnað tæki í grunninn. Aðdáunarvert tæki sem sjálfhverf dýr bjuggu til með ósjálfhverft, sjálfbært og samfélagslegt markmið í huga.Bananalýðveldi með tjáningarfrelsi Ef þú trúir á Guð þá er Guð til. Ef þú trúir á lýðræði þá virkar það. Ef þér finnst Spaugstofan fyndin þá er er hún fyndin. Við búum í lýðræði og lýðræði þýðir að meirihlutinn ræður, sama hvað mér finnst. Ef meirihlutinn vill Spaugstofu þá á Spaugstofan rétt á sér. Ef meirihlutinn vill ríkiskirkju þá á ríkiskirkja rétt á sér. Ef meirihlutinn vill að Prins Póló með kokteilsósu verður þjóðarréttur okkar þá á Prins Póló með kokteilsósu rétt á því að vera þjóðarréttur okkar. Og ef meirihlutinn vill að það sé allt í lagi að eiga meiri pening en aðrir og geyma þá eða jafnvel fela í aflandssjóðum og skattaparadísum, þá á það líka alveg rétt á sér. Þetta kallast lýðræði. En þegar þeir sem fara með lýðræðislegt vald ákveða að standa ekki með né viðurkenna skoðanir sínar og ákvarðanir, því þá kæmu þeir upp um að þeir fara ekki með umboð þjóðarinnar eftir allt saman … þá á það EKKI rétt á sér. Og við höfum rétt á því að mótmæla því. Og við höfum rétt á því að á þau mótmæli sé hlustað. Annars búum við bara í bananalýðveldi með tjáningarfrelsi. Sem er mun verra en bananalýðveldi án tjáningarfrelsis. Því þar er þó auðveldara að halda í réttlætiskennd sína og sameinast gegn kúgaranum, í stað þess að ráðast á hvort annað í krafti „skoðanafrelsi“ okkar. Ég hef sjaldan saknað Spaugstofunnar meira en akkúrat þessa daganna. Eina sem við höfum nú eru ófyndnari fyrirmyndir þeirra sem neita að yfirgefa sína ríkisstofnun þrátt fyrir hávær mótmæli. Það er kominn tími til að þær reyni á lýðræðið sem þær starfa undir og hlusti á fólkið sem vill aðskilja þær frá Alþingi. Já, og fyrst þið eruð enn að lesa þetta þá vil ég líka krefjast þjóðarkosninga um að fá Spaugstofuna aftur í sjónvarpið. Takk fyrir. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Panama-skjölin Mest lesið Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. Skoðun Elsku Íslendingar, styðjum saman Grindavík Dagmar Valsdóttir Skoðun Þeir sem verja stórútgerðina – og heimsvaldastefnuna Karl Héðinn Kristjánsson Skoðun Betri vegur til Þorlákshafnar er samkeppnismál Ólafur Stephensen Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson Skoðun Gervigreindin beisluð Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir Skoðun Lík brennd í Grafarvogi Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir Skoðun Svigrúm Eydísar á fölskum grunni Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Skoðun Skoðun Hver á að fá súrefnisgrímuna fyrst? Davíð Bergmann. skrifar Skoðun Baráttan um kjör eldra fólks Jónína Björk Óskarsdóttir skrifar Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar Skoðun Elsku Íslendingar, styðjum saman Grindavík Dagmar Valsdóttir skrifar Skoðun Svigrúm Eydísar á fölskum grunni Kristinn Karl Brynjarsson skrifar Skoðun Betri vegur til Þorlákshafnar er samkeppnismál Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Lík brennd í Grafarvogi Diljá Mist Einarsdóttir skrifar Skoðun Er handahlaup valdeflandi? Davíð Már Sigurðsson skrifar Skoðun Á jaðrinum með Jesú Daníel Ágúst Gautason skrifar Skoðun Þeir sem verja stórútgerðina – og heimsvaldastefnuna Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Gervigreindin beisluð Hanna Kristín Skaftadóttir,Helga Sigrún Harðardóttir skrifar Skoðun Kúnstin að vera ósammála sjálfum sér Heiða Ingimarsdóttir skrifar Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson skrifar Skoðun Geislameðferð sem lífsbjörg Ingibjörg Isaksen skrifar Skoðun Þetta eru ekki eðlileg vinnubrögð Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Hversu mikið er nóg? Guðríður Eldey Arnardóttir skrifar Skoðun Til þeirra sem fagna Sigurður Gísli Bond Snorrason skrifar Skoðun Að semja er ekki veikleiki – það er forsenda lýðræðis Elliði Vignisson skrifar Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson skrifar Skoðun Sumar og sól – en ekki alltaf sátt í sálinni Ellen Calmon skrifar Skoðun Að flokka hver vinnur og hver tapar Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Hagur hluthafanna alltaf og undantekningarlaust í forgangi Jón Kaldal skrifar Skoðun Má berja blaðamenn? Sigríður Dögg Auðunsdóttir skrifar Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Vonir um vopnahlé eins og hálmstrá Sveinn Rúnar Hauksson skrifar Skoðun Samfélagið innan samfélagsins Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Til hamingju Íslendingar með nýja Óperu Andri Björn Róbertsson skrifar Skoðun Hvers vegna hatar SFS smábáta? Svarið tengist veiðigjöldum Kjartan Páll Sveinsson skrifar Sjá meira
Hver man ekki eftir því þegar Ríkissjónvarpið rauf loks 20 ára stjórnartíð Spaugstofunnar eftir hávær mótmæli þjóðarinnar: „Ekki okkar Spaugstofa! Vanhæf Spaugstofa!“ Ég man að hafa setið heima eins og einhver bitur faðir fallins forsætisráðherra og tautaði með mér að þessi háværi minnihluti væri „ekki þjóðin“. Ekki það að ég sæti límdur við skjáinn á laugardagskvöldum að fylgjast með þessu ríkisrekna gríni, en ég þóttist þó vita að það væri eftirspurn eftir því. Því hlakkaði í mér þegar Spaugstofan var gripin glóðvolg af einkarekinni sjónvarpsstöð eftir að hafa verið kastað út á hinn opna og frjálsa markað. Ég þóttist vita að það væri áhorfendahópur fyrir þá. Talsvert stór jafnvel. Áhorfendahópur sem átti fullan rétt á sinni Spaugstofu.Svart og hvítt. Og grátt. Og regnbogi. Í störfum mínum í stjórnmálum hef ég oft verið kallaður „vinstri“ maður. Sannleikurinn er samt sá að ég er ekkert meiri vinstri maður en hægri maður. Ég hef nær allan minn starfsferil verið sjálfstætt starfandi, leikstýrt auglýsingum og kynningarmyndum fyrir einkafyrirtæki, auk þess sem ég rek lítinn sjálfstæðan fjölmiðil sem berst í bökkum við að lifa af á hinum frjálsa auglýsingamarkaði. Lífið er ekki svo svart og hvítt að það má setja allt í hreina kassa á borð við hægri og vinstri. En einföldun sem slík er klisja, og ekki af ástæðulausu. Og í þágu þessa pistils langar mig að deila með ykkur minni einföldu og barnalegu sýn á lífið og skilgreiningu á hægri og vinstri. Tilbúin? Ókei: Öll fæðumst við með eitt einfalt forrit í gangi: Að lifa af. Margir tala um að börn séu svo hrein og saklaus, sem er auðvitað algert kjaftæði. Börn eru einhverjar sjálfmiðuðustu skepnur samfélagsins og myndu fórna hvaða almennu siðferðisreglum sem er fyrir það eitt að ná sínu fram. Öll fæðumst við hægrisinnuð. Með aldrinum vex þó í okkur einhver óskiljanleg þörf til að fjölga okkur og þar af leiðandi dreifa þeim sjálfsmiðaða fókus sem við höfum ríghaldið í frá fæðingu yfir á aðra manneskju. Öll þróum við með okkur vinstri tilhneigingu. Áður en við höldum áfram, þá ber rétt að ræða þann mögulega pirring sem er að skapast í höfði þeirra lesenda sem eru að skynja eins og ég sé að lýsa hægri hugsun á neikvæðari máta en vinstri. Engar áhyggjur: Þetta er eru eðlileg viðbrögð. Þetta er bara vinstrisinnuð hugsun að verki. Þó svo að ég haldi því hér fram að vinstri hugsun sé áunnin, þá er ég engan veginn að segja að hún sé á nokkurn hátt „þroskaðri“. Síður en svo þá ber sú sturlaða hugmynd að við ráðum við uppeldi á öðru lífi mun meiri merki um siðblindu en einföld og mörgu leiti skaðlaus eigingirni þeirra sem kjósa að ganga lífsveginn án slíkrar ábyrgðar. Allir sem hafa talið sig tilbúna til að vera foreldrar ættu því að skilja það veruleikafirrta sjálfsöryggi sem þarf til að gegna stjórnunarstöðu í félagsskap, fyrirtæki eða jafnvel landi. Í okkur öllum býr vinstri og hægri manneskja: Ég hef ekki enn hitt þann vinstri mann sem hefur ekki vott af þeirri dýrslegu, Darwinísku og hægrisinnuðu tilhneigingu til að fá aðeins meira en þörf er á. Ég hef heldur ekki hitt þann hægri mann sem hefur ekki vott af þeirri barnalegu, oft sjálfumglöðu og vinstrisinnuðu tilhneigingu til að æpa annarslagið upphátt: „Hvað með börnin?!“ Vandamálið snýst nefninlega í grunninn um þá afmennskun sem felst í því að setja aðra í annað box en maður sjálfur telur sig tilheyra. En vandamálið snýst líka um það þegar við viðurkennum ekki fyrir okkur sjálfum hvar við stöndum og felum okkur bak við skoðanir annarra í von um víðara samþykki. Eins og þegar þeir sem kalla sig vinstrisinnaða þykjast ekki kannast við undanskot í eigin þágu eða að kunna að meta „fínni hlutina“ sem lífið bíður upp á. Eða eins og þeir sem kalla sig hægrisinnaða viðurkenna ekki stuðning sinn á einkareknu heilbrigðiskerfi eða telja sig byggja á „kristilegum gildum“. Jesús sjálfur var líklega mesti kommúnisti sem uppi hefur verið. Predikaði um mínimalískan lífsstíl og deilingu auðsins. Í raun er satanismi það trúarbragð ætti að henta hægrisinnuðum betur, því boðskapur Satanísku Kirkjunnar snýst um það að manneskjan sé sinn eigin meistari og hún á að læra að njóta sinna hvata og losta í stað þess að hræðast þá. Með öðrum orðum að rækta sjálfhverfuna. Sem er í raun bara þetta dýrslega eðli sem við öll búum við. Sjálfur er ég sjálfhverfur maður og þori jafnvel stundum að viðurkenna það. Eins og til dæmis núna. Einnig myndi ég mun frekar vera yfirlýstur satanisti en kristinn maður, ef ég aðhylltist skipulögð trúarbrögð yfir höfuð. Let’s face it: Guð bjó manneskjuna ekki til. Manneskjan bjó Guð til. En það gerir Guð ekkert minna merkilegan. Síður en svo. Því líkt og með stjórnmál, þá sýnir þetta vilja mannsins til að stjórna eigingjörnum hvötum sínum á óeigingjarnan hátt. Trúarbrögð eru manngert kerfi, hannað til að halda utan um hið andlega. Á sama hátt eru stjórnmál einnig manngert kerfi, hannað til að halda utan um hið veraldlega sem í kringum okkur er á sem sanngjarnasta máta og oftar en ekki algerlega gegn okkar eigingjörnustu hvötum. Stjórnmál bjuggu ekki manneskjuna til. Manneskjan bjó stjórnmálin til. Því kemur mér ekkert á óvart að einhverjir dæmi mig vinstri mann út frá mínum pólítískum skoðunum. Því í rauninni lít ég á stjórnkerfið sjálft sem vinstrisinnað tæki í grunninn. Aðdáunarvert tæki sem sjálfhverf dýr bjuggu til með ósjálfhverft, sjálfbært og samfélagslegt markmið í huga.Bananalýðveldi með tjáningarfrelsi Ef þú trúir á Guð þá er Guð til. Ef þú trúir á lýðræði þá virkar það. Ef þér finnst Spaugstofan fyndin þá er er hún fyndin. Við búum í lýðræði og lýðræði þýðir að meirihlutinn ræður, sama hvað mér finnst. Ef meirihlutinn vill Spaugstofu þá á Spaugstofan rétt á sér. Ef meirihlutinn vill ríkiskirkju þá á ríkiskirkja rétt á sér. Ef meirihlutinn vill að Prins Póló með kokteilsósu verður þjóðarréttur okkar þá á Prins Póló með kokteilsósu rétt á því að vera þjóðarréttur okkar. Og ef meirihlutinn vill að það sé allt í lagi að eiga meiri pening en aðrir og geyma þá eða jafnvel fela í aflandssjóðum og skattaparadísum, þá á það líka alveg rétt á sér. Þetta kallast lýðræði. En þegar þeir sem fara með lýðræðislegt vald ákveða að standa ekki með né viðurkenna skoðanir sínar og ákvarðanir, því þá kæmu þeir upp um að þeir fara ekki með umboð þjóðarinnar eftir allt saman … þá á það EKKI rétt á sér. Og við höfum rétt á því að mótmæla því. Og við höfum rétt á því að á þau mótmæli sé hlustað. Annars búum við bara í bananalýðveldi með tjáningarfrelsi. Sem er mun verra en bananalýðveldi án tjáningarfrelsis. Því þar er þó auðveldara að halda í réttlætiskennd sína og sameinast gegn kúgaranum, í stað þess að ráðast á hvort annað í krafti „skoðanafrelsi“ okkar. Ég hef sjaldan saknað Spaugstofunnar meira en akkúrat þessa daganna. Eina sem við höfum nú eru ófyndnari fyrirmyndir þeirra sem neita að yfirgefa sína ríkisstofnun þrátt fyrir hávær mótmæli. Það er kominn tími til að þær reyni á lýðræðið sem þær starfa undir og hlusti á fólkið sem vill aðskilja þær frá Alþingi. Já, og fyrst þið eruð enn að lesa þetta þá vil ég líka krefjast þjóðarkosninga um að fá Spaugstofuna aftur í sjónvarpið. Takk fyrir.
Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson Skoðun
Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir Skoðun
Skoðun Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir skrifar
Skoðun Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson skrifar
Skoðun Óboðlegt ástand á Landspítala – okkar sjónarhorn Hildur Jónsdóttir,Einar Freyr Ingason,Þórir Bergsson skrifar
Skoðun Stöðvum helvíti á jörðu Birna Þórarinsdóttir,Bjarni Gíslason,Gísli Rafn Ólafsson,Sigríður Schram,Stella Samúelsdóttir,Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar
Skoðun Tekist á um hvort lýðræðið á Íslandi sé virkt eða hvort hefðaréttur sé á völdum Þórður Snær Júlíusson skrifar
Skoðun Nýr rektor og 2025 – tímamót í háskólamálum Ástráður Eysteinsson,Magnús Karl Magnússon,Margrét Helga Ögmundsdóttir,Tinna Laufey Ásgeirsdóttir skrifar
Óvirðing við lýðræðislegar hefðir, gegn stjórnarskrá, trúnaðarbrot gagnvart kjósendum Arnar Þór Jónsson Skoðun
Menntamál íslenskra grunnskólabarna hafa verið til umfjöllunar – sem er vel. Miklu verra er tilefnið Karen Rúnarsdóttir Skoðun