Endurheimtum eðlilegt líf með alvöru lausnum í Reykjavík Jóhannes Loftsson skrifar 22. mars 2022 11:01 Árin fyrir hrunið 2008 var einstakur tími. Þau einkenndust af bjartsýni og óbilandi trú á framtíðinni. Við Hörpu ætluðu menn að byggja Wall Street norðursins því snilli íslensku útrásarvíkinganna var slík. Best voru gengiskörfulánin, því með sí hækkandi gengi krónuna virtist sem lánin væru að hverfa af sjálfu sér, án þess að afborganir þyrfti til. Stærsti drifkraftur hamingjunnar var svo hið síhækkandi fasteignaverð og margir þeirra nýríku ruku til við gleðifréttirnar og tóku gengiskörfulán út á gróðann fyrir utanlandsferð og nýjum Range Rover. Ekki var þó allt sem sýndist. Snilli útrásarvíkinganna fólst í hæfileikum þeirra að tæma ríkistryggða banka sem þeir stjórnuðu með að lána sjálfum sér allar innistæðurnar. Uppgangstíminn var þannig drifin af lántöku en ekki verðmætasköpun. Lán sem að mestu fóru í það að kaupa loft sem fuðraði út þegar bólan sprakk og fólk stóð eftir eignalaust með margfölduð lán á bakinu. Reykjavík gervilausnanna Margt af því sem er í gangi í borginni í dag, ber vott um 2007 hugarástand. Borgarlínustrætó sem leysa á af bíla, rándýrir vegstokkar sem fela bílaumferð til að leysa umferðarvanda og lúxusíbúðahverfi sem lausn á húsnæðisvanda unga fólksins. Allar þessar hugmyndir eru því miður bara söluvænar glansmyndir sem útilokað er að leysi nokkuð. Borgarlínan fer bara fasta leið og verður með svo mörgum stoppum og krókaleiðum að einkabíllinn mun alltaf vera langtum betri kostur. Væntingarnarnar sem búnar hafa verið til eru óraunhæfar og geta því aldrei ræst. Lokaniðurstaðan á því eftir að valda mörgum miklum vonbrigðum. Vegstokkarnir virðast einnig afar vanhugsaðar og vanáætlaðar framkvæmdir sem munu valda gríðarlegum umferðartöfum á verktíma og ekki leysa nema lítið brot af umferðarvandanum. Svipaða sögu er að segja um lúxusíbúðirnar. Þó þær kunni að líta vel út á glærukynningum borgarstjóra rétt fyrir kosningar eru þær auðvitað of dýrar fyrir flesta. Slíkar gervilausnir sem leysa engan vanda eru vandamál en ekki lausnir. Borgaryfirvöld hafa litið á fasteignahækkunina sem fylgt hefur þessari dýrtíðarstefnu sem „gróða“ sem leyst hefur verið út gegnum neyslulán, eins tíðkuðust fyrir hrun . En fasteignagróði sem orsakast lóðaskorti, flækjustigi og að mest sé byggt þar sem dýrast er að byggja, er fallvölt gæfa. Því það sem fer upp á slíkum bólumarkaði getur aftur komið niður. Þetta sést mjög skýrt þegar þróun markaðsverðs og byggingarvísitölu frá aldamótum er skoðuð. Ójafnvægið sem er á markaðnum í dag er þegar orðið nokkuð meira en það var fyrir síðasta hrun. Miklar sveiflur hafa verið á hlutfalli markaðsvirðis og byggingarvísitölu. Þetta ástand er óeðli sem stöðva þarf strax. Hafna verður hinum rándýra samgöngusáttmála sem fjármagna á með nýrri skattheimtu og lóðabraski ellegar munu lífskjör Reykvíkinga skerðast um langa framtíð. Finna þarf alvöru lausnir til að leysa húsnæðis og umferðarvandann. Notum umferðarlausnir sem virka Besta leiðin til að bæta af umferðarflæðið á Miklubraut hratt er með bættri stýringu umferðarljósa. Möguleikar fyrir slíka stýringu eru hins vegar takmarkaðir í dag því gönguljós trufla umferðina of mikið. Ef þessum gönguljósum utan gatnamóta væri skipt út með göngubrúm, myndi þetta breytast og hægt væri að ná mun meiri ávinning af ljósastýringu. Hér væri á ferðinni einföld framkvæmd sem hægt að byrja á strax svo fólk sjái strax ávinninginn í stórauknum afköstum Miklubrautar á annatímum. Samhliða þessu þarf endurvekja gömlu verkfræðilausnirnar sem vegargerðin þróaði fyrir tíma gervilausnanna. Þessar lausnir voru margfalt hagkvæmari því fyrir svipað fé og nú stendur til í að fari í miklubrautarstokk einan, hefði verið hægt að gera alla Miklubrautina og alla Kringlumýrarbrautina fríflæðisstofnæðar án umferðarljósa þar sem öll gatnamót væru gerð mislæg. Slíkir samgönguásar gegnum borgina yrðu samgöngubylting fyrir einkabíla og strætó og umferðartafamenningin sem fólk er orðið svo þreytt á myndi fljótt heyra sögunni til. Samgöngubæturnar væru líka skref í átt að lausn húsnæðisvandans, því með því að tengja betur saman landsvæði verða þau verðmætari og fýsilegri sem byggingarland. Þannig má segja að ef þú vilt búa ódýrt í Reykjavík, er það bara hægt ef þú vill búa á Kjalarnesi. En þá tekur það þig þá hálftíma að komast í miðbæinn. En hvað ef hægt væri að stytta þennan ferðatíma í 10 mínútur. Viðeyjarleiðin Þetta væri hægt með Viðeyjarleiðinni sem fælist í því að byggð yrðu botngöng frá Laugarnesi til Viðeyar. Þaðan myndi vegurinn tengjast í tvær áttir. Annars vegar yrði Viðeyjarleiðin tengd Gufunesi til suðurs, en þar er mjög grunnt er milli lands og eyja og auðvelt að tengja í land. Þessi tenging kæmi í stað 1. áfanga Sundabrautar. Hin vegtengingin úr eyjunni færi beint í norður gegnum rúmlega 5 km löng göng sem enduðu á Brimnesi rétt sunnan Kjalarness. Með tengingu ganga út á Kjalarnes myndi fýsilegt byggingarland í Reykjavík margfaldast að stærð og ónotað byggingarland verða jafn stórt landinu sem byggð er þegar komin á. Viðeyjarleiðin mundi því gjörbylta lóðaframboði um langa framtíð og samgöngur inn og úr borginni myndu stórbatna. Samgöngubæturnar yrðu í raun það miklar að lítið mál væri að láta hana fjármagna sig sjálfa á sama hátt á gert var við Hvalfjarðargöng. Enga nýja skatta þyrfti til. Viðeyjarbraut mundi margfalda aðgengilegt byggingarland í Reykjavík, og gjörbylta samgöngum úr bænum. Leysum húsnæðisvandann strax Húsnæðisvandinn er mest aðkallandi vandamál samtímans. Allt of margir hafa fest sig í leiguhúsnæði þar sem leigan er það há að lítið gengur að safna upp í fyrstu afborgun á íbúð. Aðrir búa langt fram eftir aldri í foreldrahúsum og hvati er líka fyrir því að lengja í námi til að missa ekki stúdentabúsetuúrræði. Húsnæðisvandinn er því í senn orðin fátæktargildra á meðan aðrir fresta að lifa lífinu. Setja verður því allan forgang í það að leysa þessi mál eins hratt og hægt er svo húsnæði verði aftur á viðráðanlegu verði fyrir flesta. Beita verður öllum leiðum til að einfalda byggingarferlið og leyfisferlið og byrja þarf strax að liðka fyrir hraðri uppbyggingu hverfa sem þegar hafa verið skipulögð eins og í Úlfarsdal og Grafarholti. Til byggja ódýrt getur hjálpa að byggja á auðu svæði og því þarf að brjóta stór ný landsvæði undir byggð eins hratt og hægt er. Dæmi um slíka stóra landskika eru land Keldna og Korpu. Tími alvöru lausna er runnin upp Hátt húsnæðisverð og umferðartafir eru ekki náttúrulögmál, sem Reykvíkingar eiga að sætta sig við. Fyrir tíma dýru útópíu verkefnanna og lóðabrasks borgarinnar gátu Reykvíkingar fengið lóðir á kostnaðarverði og á hverju ári var farið í framkvæmdir sem gerðu borgina greiðfærari fyrir alla. Við margra ára illa meðferð hafa Reykvíkingar vanist dýrtíðinni og umferðarteppunum og sumir hafa misst hafa jafnvel misst alla von um að hlutirnir geti batnað. En alvöru lausnir eru til. Með framboði mínu í oddvitasæti miðflokksins vil ég gefa borgarbúum kost á að kjósa leiðina út úr því öngstræti ógnarsóunar sem stýrt hefur för í bjartari framtíð með alvöru lausnum sem virka. Við eigum öll skilið að lifa eðlilegu lífi. Höfundur er frambjóðandi í oddvitasæti Miðflokksins í Reykjavík, byggingarverkfræðingur og efnaverkfræðingur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Skoðun: Kosningar 2022 Reykjavík Miðflokkurinn Jóhannes Loftsson Mest lesið Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir Skoðun Halldór 23.11.2024 Halldór Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks Skoðun Skilum skömminni Elín Birna Olsen Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson Skoðun Skoðun Skoðun Gekk ég yfir sjó og land og ríkisstofnanir líka Magnús Guðmundsson skrifar Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar Skoðun Skilum skömminni Elín Birna Olsen skrifar Skoðun Reynir Samband sveitarfélaga að spilla gerð kennarasamninga? Ragnar Þór Pétursson skrifar Skoðun Hefur sálfræðileg meðferð áhrif á líkamlegt heilbrigði? Rúnar Helgi Andrason skrifar Skoðun Vaxtahækkanir og brotið traust - hver ber ábyrgð? Sandra B. Franks skrifar Skoðun Rödd friðar þarf að hljóma skærar Arnar Þór Jónsson skrifar Skoðun Af skynsemi Vegagerðarinnar Magnús Rannver Rafnsson skrifar Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar Skoðun Nýtt fangelsi – fyrir öruggara samfélag Guðrún Hafsteinsdóttir skrifar Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir skrifar Skoðun Ærin verkefni næstu ár Ásbjörg Kristinsdóttir skrifar Skoðun Kominn tími á öðruvísi stjórnmál Gísli Rafn Ólafsson skrifar Skoðun Furðuleg réttlæting á hækkun verðtryggðra vaxta Marinó G. Njálsson skrifar Skoðun Raforka er ekki eina orkan! Dagur Helgason skrifar Skoðun Miskunnsami nýmarxistinn Kári Allansson skrifar Skoðun Skapandi skattur og skapandi fólk Vilhjálmur Árnason skrifar Skoðun Teppaleggjum ekki íslenska náttúru með vindorku Halla Hrund Logadóttir skrifar Skoðun Kjósum á næsta kjörtímabili Jón Steindór Valdimarsson skrifar Skoðun Kosningaloforðið sem gleymdist? Þorsteinn Siglaugsson skrifar Skoðun Eru aðventan og jólin kvíða- eða tilhlökkunarefni? Guðlaug Helga Ásgeirsdóttir skrifar Skoðun Óframseljanlegt DAGA-kerfi Kári Jónsson skrifar Skoðun Nýtanleg verðmætasköpun um allt land Jóhann Frímann Arinbjarnarson skrifar Skoðun Geðrænn vandi barna og ungmenna Eldur S. Kristinsson skrifar Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar Skoðun Eru sumir heppnari en aðrir? Anna Kristín Jensdóttir skrifar Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar Skoðun Sjálfstætt fólk Kristín Linda Jónsdóttir skrifar Sjá meira
Árin fyrir hrunið 2008 var einstakur tími. Þau einkenndust af bjartsýni og óbilandi trú á framtíðinni. Við Hörpu ætluðu menn að byggja Wall Street norðursins því snilli íslensku útrásarvíkinganna var slík. Best voru gengiskörfulánin, því með sí hækkandi gengi krónuna virtist sem lánin væru að hverfa af sjálfu sér, án þess að afborganir þyrfti til. Stærsti drifkraftur hamingjunnar var svo hið síhækkandi fasteignaverð og margir þeirra nýríku ruku til við gleðifréttirnar og tóku gengiskörfulán út á gróðann fyrir utanlandsferð og nýjum Range Rover. Ekki var þó allt sem sýndist. Snilli útrásarvíkinganna fólst í hæfileikum þeirra að tæma ríkistryggða banka sem þeir stjórnuðu með að lána sjálfum sér allar innistæðurnar. Uppgangstíminn var þannig drifin af lántöku en ekki verðmætasköpun. Lán sem að mestu fóru í það að kaupa loft sem fuðraði út þegar bólan sprakk og fólk stóð eftir eignalaust með margfölduð lán á bakinu. Reykjavík gervilausnanna Margt af því sem er í gangi í borginni í dag, ber vott um 2007 hugarástand. Borgarlínustrætó sem leysa á af bíla, rándýrir vegstokkar sem fela bílaumferð til að leysa umferðarvanda og lúxusíbúðahverfi sem lausn á húsnæðisvanda unga fólksins. Allar þessar hugmyndir eru því miður bara söluvænar glansmyndir sem útilokað er að leysi nokkuð. Borgarlínan fer bara fasta leið og verður með svo mörgum stoppum og krókaleiðum að einkabíllinn mun alltaf vera langtum betri kostur. Væntingarnarnar sem búnar hafa verið til eru óraunhæfar og geta því aldrei ræst. Lokaniðurstaðan á því eftir að valda mörgum miklum vonbrigðum. Vegstokkarnir virðast einnig afar vanhugsaðar og vanáætlaðar framkvæmdir sem munu valda gríðarlegum umferðartöfum á verktíma og ekki leysa nema lítið brot af umferðarvandanum. Svipaða sögu er að segja um lúxusíbúðirnar. Þó þær kunni að líta vel út á glærukynningum borgarstjóra rétt fyrir kosningar eru þær auðvitað of dýrar fyrir flesta. Slíkar gervilausnir sem leysa engan vanda eru vandamál en ekki lausnir. Borgaryfirvöld hafa litið á fasteignahækkunina sem fylgt hefur þessari dýrtíðarstefnu sem „gróða“ sem leyst hefur verið út gegnum neyslulán, eins tíðkuðust fyrir hrun . En fasteignagróði sem orsakast lóðaskorti, flækjustigi og að mest sé byggt þar sem dýrast er að byggja, er fallvölt gæfa. Því það sem fer upp á slíkum bólumarkaði getur aftur komið niður. Þetta sést mjög skýrt þegar þróun markaðsverðs og byggingarvísitölu frá aldamótum er skoðuð. Ójafnvægið sem er á markaðnum í dag er þegar orðið nokkuð meira en það var fyrir síðasta hrun. Miklar sveiflur hafa verið á hlutfalli markaðsvirðis og byggingarvísitölu. Þetta ástand er óeðli sem stöðva þarf strax. Hafna verður hinum rándýra samgöngusáttmála sem fjármagna á með nýrri skattheimtu og lóðabraski ellegar munu lífskjör Reykvíkinga skerðast um langa framtíð. Finna þarf alvöru lausnir til að leysa húsnæðis og umferðarvandann. Notum umferðarlausnir sem virka Besta leiðin til að bæta af umferðarflæðið á Miklubraut hratt er með bættri stýringu umferðarljósa. Möguleikar fyrir slíka stýringu eru hins vegar takmarkaðir í dag því gönguljós trufla umferðina of mikið. Ef þessum gönguljósum utan gatnamóta væri skipt út með göngubrúm, myndi þetta breytast og hægt væri að ná mun meiri ávinning af ljósastýringu. Hér væri á ferðinni einföld framkvæmd sem hægt að byrja á strax svo fólk sjái strax ávinninginn í stórauknum afköstum Miklubrautar á annatímum. Samhliða þessu þarf endurvekja gömlu verkfræðilausnirnar sem vegargerðin þróaði fyrir tíma gervilausnanna. Þessar lausnir voru margfalt hagkvæmari því fyrir svipað fé og nú stendur til í að fari í miklubrautarstokk einan, hefði verið hægt að gera alla Miklubrautina og alla Kringlumýrarbrautina fríflæðisstofnæðar án umferðarljósa þar sem öll gatnamót væru gerð mislæg. Slíkir samgönguásar gegnum borgina yrðu samgöngubylting fyrir einkabíla og strætó og umferðartafamenningin sem fólk er orðið svo þreytt á myndi fljótt heyra sögunni til. Samgöngubæturnar væru líka skref í átt að lausn húsnæðisvandans, því með því að tengja betur saman landsvæði verða þau verðmætari og fýsilegri sem byggingarland. Þannig má segja að ef þú vilt búa ódýrt í Reykjavík, er það bara hægt ef þú vill búa á Kjalarnesi. En þá tekur það þig þá hálftíma að komast í miðbæinn. En hvað ef hægt væri að stytta þennan ferðatíma í 10 mínútur. Viðeyjarleiðin Þetta væri hægt með Viðeyjarleiðinni sem fælist í því að byggð yrðu botngöng frá Laugarnesi til Viðeyar. Þaðan myndi vegurinn tengjast í tvær áttir. Annars vegar yrði Viðeyjarleiðin tengd Gufunesi til suðurs, en þar er mjög grunnt er milli lands og eyja og auðvelt að tengja í land. Þessi tenging kæmi í stað 1. áfanga Sundabrautar. Hin vegtengingin úr eyjunni færi beint í norður gegnum rúmlega 5 km löng göng sem enduðu á Brimnesi rétt sunnan Kjalarness. Með tengingu ganga út á Kjalarnes myndi fýsilegt byggingarland í Reykjavík margfaldast að stærð og ónotað byggingarland verða jafn stórt landinu sem byggð er þegar komin á. Viðeyjarleiðin mundi því gjörbylta lóðaframboði um langa framtíð og samgöngur inn og úr borginni myndu stórbatna. Samgöngubæturnar yrðu í raun það miklar að lítið mál væri að láta hana fjármagna sig sjálfa á sama hátt á gert var við Hvalfjarðargöng. Enga nýja skatta þyrfti til. Viðeyjarbraut mundi margfalda aðgengilegt byggingarland í Reykjavík, og gjörbylta samgöngum úr bænum. Leysum húsnæðisvandann strax Húsnæðisvandinn er mest aðkallandi vandamál samtímans. Allt of margir hafa fest sig í leiguhúsnæði þar sem leigan er það há að lítið gengur að safna upp í fyrstu afborgun á íbúð. Aðrir búa langt fram eftir aldri í foreldrahúsum og hvati er líka fyrir því að lengja í námi til að missa ekki stúdentabúsetuúrræði. Húsnæðisvandinn er því í senn orðin fátæktargildra á meðan aðrir fresta að lifa lífinu. Setja verður því allan forgang í það að leysa þessi mál eins hratt og hægt er svo húsnæði verði aftur á viðráðanlegu verði fyrir flesta. Beita verður öllum leiðum til að einfalda byggingarferlið og leyfisferlið og byrja þarf strax að liðka fyrir hraðri uppbyggingu hverfa sem þegar hafa verið skipulögð eins og í Úlfarsdal og Grafarholti. Til byggja ódýrt getur hjálpa að byggja á auðu svæði og því þarf að brjóta stór ný landsvæði undir byggð eins hratt og hægt er. Dæmi um slíka stóra landskika eru land Keldna og Korpu. Tími alvöru lausna er runnin upp Hátt húsnæðisverð og umferðartafir eru ekki náttúrulögmál, sem Reykvíkingar eiga að sætta sig við. Fyrir tíma dýru útópíu verkefnanna og lóðabrasks borgarinnar gátu Reykvíkingar fengið lóðir á kostnaðarverði og á hverju ári var farið í framkvæmdir sem gerðu borgina greiðfærari fyrir alla. Við margra ára illa meðferð hafa Reykvíkingar vanist dýrtíðinni og umferðarteppunum og sumir hafa misst hafa jafnvel misst alla von um að hlutirnir geti batnað. En alvöru lausnir eru til. Með framboði mínu í oddvitasæti miðflokksins vil ég gefa borgarbúum kost á að kjósa leiðina út úr því öngstræti ógnarsóunar sem stýrt hefur för í bjartari framtíð með alvöru lausnum sem virka. Við eigum öll skilið að lifa eðlilegu lífi. Höfundur er frambjóðandi í oddvitasæti Miðflokksins í Reykjavík, byggingarverkfræðingur og efnaverkfræðingur.
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun
Skoðun Getur þú fengið þá hjálp sem þú þarft ef andlega heilsan hrörnar? Sigurrós Eggertsdóttir skrifar
Skoðun Nýja stjórnarskráin — Alþingi rjúfi stöðnunina með stjórnlagaþingi Stjórn Stjórnarskrárfélagsins skrifar
Skoðun Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir skrifar
Skoðun Það er kominn verðmiði á fangelsið en hvað má ungmenni í alvarlegum vanda kosta? Davíð Bergmann skrifar
Skoðun Hinn opni tékki samgöngusáttmálans – ljósastýring og Sundabraut Eiríkur S. Svavarsson skrifar
Skoðun Við þurfum stjórnmálamenn sem skilja mikilvægi stærstu atvinnugreinar landsins Aðalheiður Ósk Guðmundsdóttir skrifar
Skoðun Kallað eftir fyrirsjáanleika í opinberum framkvæmdum Þorsteinn Víglundsson ,Jónína Guðmundsdóttir,Karl Andreassen skrifar
Ísland og orkuskiptin: Styðjum þróun á jarðhita og alþjóðlegt samstarf Ester Halldórsdóttir Skoðun