Síerra Leóne og Ísland Eldur Smári Kristinsson skrifar 2. apríl 2024 17:01 Fyrir viku síðan skrifaði þingmaðurinn Diljá Mist Einarsdóttir góðan pistil hérna á Vísi undir fyrirsögninni „Kynfærin skorin af konum“. Þar rakti hún þróunarsamvinnuna sem Ísland hefur verið í með Síerra Leóne með það markmið að styðja við sjálfbæra nýtingu sjávarauðlinda og auka lífsgæði í fiskveiðisamfélögum. Sierra Leóne er eitt af of mörgum Afríkuríkjum þar sem kynfæri stúlkna og kvenna eru limlest. Þessi iðja á sér djúpar menningasögulegar rætur og hefur fylgt kynslóð eftir kynslóð, þrátt fyrir að engin trúarbrögð fari beinlínis fram á að þessi iðja sé stunduð. Þessi iðja er því miður að eiga sér stað hjá mörgum ættbálkum í Afríku algjörlega óháð því hvort þeir iðka kristna trú, íslam eða eitthvað annað. Uppruni þessara limlestinga er óljós og fræðimönnum ekki vel kunnugur, en þetta hefur verið stundað svo vitað sé síðustu tvö þúsund ár svo vitað sé. Það er virðingarvert af þingmanninum að taka þessar limlestingar fyrir og Diljá á hrós skilið fyrir það. Ég hinsvegar vona að baráttuvilji hennar í þessum málaflokki sé ekki einungis bundinn við Síerra Leóne eða Afríkuríkin. Á Vesturlöndum hefur færst í aukana að limlestingar og lemstrarnir á kynfærum bæði barna og fullorðinna eigi sér stað, í ásýnd allra og jafnvel á kostnað skattgreiðenda. Í Bandaríkjunum heyrum við af tvöföldu brjóstnámi stúlkna eiga sér af hugmyndafræðilegum ástæðum allt niður í 12 ára aldur. Bæði stúlkur og drengir hafa fengið eðlilegan kynþroska sinn stöðvaðan af hugmyndafræðilegum ástæðum og ekki læknisfræðilegum. Þessi iðja hefur verið stunduð á Vesturlöndum í tæpa tvo áratugi á börnum. Ísland er nú eitt fárra landa, sem telja sig til siðmenntaðra ríkja, sem gefa börnum kynþroskahamlandi lyf án læknisfræðilegra ástæðna. Það eru engin heilsufarsvandamál til grundvallar því að hamla eðlilegum kynþroska neins. Þessar meðferðir eru þar að auki ekki áhættulausar. Kynþroskahamlandi lyf stöðva bæði líkamlegan og andlegan þroska einstaklingsins þar sem eðlilegur þroski framheilans er stöðvaður. Samhliða lyfjagjöfinni eru einstaklingarnir tjóðraðir í þann hugmyndafræðilega hliðarveruleika að fólk geti breytt kyni sínu og fæðst í röngum líkama. Engin vísindi eða læknisfræði liggja á bak við þær hugmyndir að fólk fæðist í röngum líkama eða að kynin skipti tugum, hundruðum og jafnvel þúsundum. Þetta er allt saman byggt á hugmyndafræði sem eru orðin að hálfgerðum ný-trúarbrögðum (e. neo-religion) sem iðkendur eru alls ekki í stakk búnir til þess að verja fyrir gagnrýni – í hið minnsta ekki opinberlega. Ég vona að Diljá vilji uppræta limlestingar á íslenskum börnum og viðkvæmum hóps fullorðinna. „En Ísland vinnur eftir alþjóðlegum stöðlum!“ hrópa kannski einhverjir núna við lesturinn. Já, í ágúst svaraði embætti landlæknis fyrirspurn okkar í Samtökunum 22 þannig að Landsspítalinn setji sér verklagsreglur byggðar á nýjustu leiðbeiningum Alþjóða Translækningasamtakanna – WPATH. Í byrjun mánaðar, í fjarveru helstu íslenskra fjölmiðla, flettum við ofan af WPATH og afhjúpuðum þau sem samtök aðgerðasinna þar sem það var afhjúpað að verklagið og meðferðirnar eru aðeins á hugmyndafræðilegum grunni og ekki læknisfræðilegum. Um þetta hefur víða verið fjallað erlendis og mörg ríki hafa brugðist við, en ekki Ísland. Í kjölfarið höfðum við samband við landlæknisembættið á ný og kynntum þeim stöðu mála. Í svari þeirra er því nú hafnað að embættið hafi verið í samskiptum við WPATH og sver af sér slíkt. Við fögnum auðvitað þessu. Hinsvegar vísar landlæknir nú í lög um kynrænt sjálfræði nr. 80/2019 sem myndar hinn lagalega grundvöll fyrir starfsemi transteymisins á BUGL. Ég spyr því: Hvernig getur staðið á því að lög sem eru skrifuð af aðgerðasinnum á vegum Samtakanna 78 séu grundvöllur fyrir starfsemi í heilbrigðisþjónustu sem skrifar upp á áhættusamar kynþroskabælandi meðferðir og krosshormóna? Af hverju ætti það eitthvað að ganga fyrir íslensk stjórnvöld að sannfæra þau í Síerra Leóne? Íslensk stjórnvöld setja vísifingurna í eyrun og loka augunum þegar við spyrjum þau um það sama. Höfundur er formaður Samtakanna 22 - Hagsmunasamtaka samkynhneigðra. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Málefni trans fólks Mest lesið Ísland úr Eurovision 2026 Sædís Ósk Arnbjargardóttir Skoðun Gleðibankinn er tómur Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson Skoðun Ísland hafnar mótorhjólum Arnar Þór Hafsteinsson Skoðun Fokk jú Austurland Kristján Ingimarsson Skoðun Hver ber ábyrgð á Karlanetinu? Kjartan Ragnarsson,Védís Drótt Cortez Skoðun Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Ríkisstjórnin svíkur öryrkja sem eru búsettir erlendis Jón Frímann Jónsson Skoðun Þrjú tonn af sandi Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Hvað er að marka ríkisstjórn sem segir eitt en gerir annað? Jóhannes Þór Skúlason Skoðun Skinka og sígarettur Rósa Líf Darradóttir Skoðun Skoðun Skoðun Skinka og sígarettur Rósa Líf Darradóttir skrifar Skoðun Skamm! (-sýni) Kristján Fr. Friðbertsson skrifar Skoðun Fatlað fólk er miklu meira en tölur í excel skjali Ágústa Arna Sigurdórsdóttir skrifar Skoðun Hvað er að marka ríkisstjórn sem segir eitt en gerir annað? Jóhannes Þór Skúlason skrifar Skoðun Þegar fjárlögin vinna gegn markmiðinu Sigurður Ingi Jóhannsson skrifar Skoðun Ríkisstjórnin svíkur öryrkja sem eru búsettir erlendis Jón Frímann Jónsson skrifar Skoðun Getur heilbrigðisþjónustu verið á heimsmælikvarða án nýrra krabbameinslyfja? Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Ísland hafnar mótorhjólum Arnar Þór Hafsteinsson skrifar Skoðun Skýrslufargan: mikið skrifað, lítið lesið og lítið gert Gunnar Salvarsson skrifar Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Brýn þörf á heildstæðum lausnum fyrir heilbrigðisþjónustu á Norðurlandi Sunna Hlín Jóhannesdóttir skrifar Skoðun Álafosskvos – verndarsvæði í byggð Regína Ásvaldsdóttir skrifar Skoðun Þrjú tonn af sandi Guðmunda G. Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Ísland úr Eurovision 2026 Sædís Ósk Arnbjargardóttir skrifar Skoðun Fokk jú Austurland Kristján Ingimarsson skrifar Skoðun Ný þjóðaröryggisstefna Bandaríkjanna Arnór Sigurjónsson skrifar Skoðun Gleðibankinn er tómur Jóna Hrönn Bolladóttir,Bjarni Karlsson skrifar Skoðun Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Hver ber ábyrgð á Karlanetinu? Kjartan Ragnarsson,Védís Drótt Cortez skrifar Skoðun Biðsalur dauðans eða aftökustaður á heiði? Davíð Bergmann skrifar Skoðun ,,Friðardúfan“ Pútín Gunnar Hólmsteinn Ársælsson skrifar Skoðun Nýsköpunarátak fyrir framtíð Íslands Þórarinn Ingi Pétursson skrifar Skoðun Það sem við skuldum hvort öðru Jónas Már Torfason skrifar Skoðun Fjárfestum í mannréttindafræðslu Vala Karen Viðarsdóttir,Pétur Hjörvar Þorkelsson skrifar Skoðun Sakavottorðið og ég Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Stór orð – litlar efndir Bryndís Haraldsdóttir skrifar Skoðun Skattlagning mótorhjóla: Órökstudd gjaldtaka sem skapar ranglæti og hvetur til undanskota Gunnlaugur Karlsson skrifar Skoðun Netið er ekki öruggt Sunna Elvira Þorkelsdóttir skrifar Skoðun Meirihluti bæjarstjórnar Hafnarfjarðar á villigötum Stefán Már Gunnlaugsson skrifar Skoðun Valkvæð tilvitnun í Feneyjanefndina Hjörtur J Guðmundsson skrifar Skoðun Mótorhjólin úti – Fjórhjólin inni Njáll Gunnlaugsson skrifar Sjá meira
Fyrir viku síðan skrifaði þingmaðurinn Diljá Mist Einarsdóttir góðan pistil hérna á Vísi undir fyrirsögninni „Kynfærin skorin af konum“. Þar rakti hún þróunarsamvinnuna sem Ísland hefur verið í með Síerra Leóne með það markmið að styðja við sjálfbæra nýtingu sjávarauðlinda og auka lífsgæði í fiskveiðisamfélögum. Sierra Leóne er eitt af of mörgum Afríkuríkjum þar sem kynfæri stúlkna og kvenna eru limlest. Þessi iðja á sér djúpar menningasögulegar rætur og hefur fylgt kynslóð eftir kynslóð, þrátt fyrir að engin trúarbrögð fari beinlínis fram á að þessi iðja sé stunduð. Þessi iðja er því miður að eiga sér stað hjá mörgum ættbálkum í Afríku algjörlega óháð því hvort þeir iðka kristna trú, íslam eða eitthvað annað. Uppruni þessara limlestinga er óljós og fræðimönnum ekki vel kunnugur, en þetta hefur verið stundað svo vitað sé síðustu tvö þúsund ár svo vitað sé. Það er virðingarvert af þingmanninum að taka þessar limlestingar fyrir og Diljá á hrós skilið fyrir það. Ég hinsvegar vona að baráttuvilji hennar í þessum málaflokki sé ekki einungis bundinn við Síerra Leóne eða Afríkuríkin. Á Vesturlöndum hefur færst í aukana að limlestingar og lemstrarnir á kynfærum bæði barna og fullorðinna eigi sér stað, í ásýnd allra og jafnvel á kostnað skattgreiðenda. Í Bandaríkjunum heyrum við af tvöföldu brjóstnámi stúlkna eiga sér af hugmyndafræðilegum ástæðum allt niður í 12 ára aldur. Bæði stúlkur og drengir hafa fengið eðlilegan kynþroska sinn stöðvaðan af hugmyndafræðilegum ástæðum og ekki læknisfræðilegum. Þessi iðja hefur verið stunduð á Vesturlöndum í tæpa tvo áratugi á börnum. Ísland er nú eitt fárra landa, sem telja sig til siðmenntaðra ríkja, sem gefa börnum kynþroskahamlandi lyf án læknisfræðilegra ástæðna. Það eru engin heilsufarsvandamál til grundvallar því að hamla eðlilegum kynþroska neins. Þessar meðferðir eru þar að auki ekki áhættulausar. Kynþroskahamlandi lyf stöðva bæði líkamlegan og andlegan þroska einstaklingsins þar sem eðlilegur þroski framheilans er stöðvaður. Samhliða lyfjagjöfinni eru einstaklingarnir tjóðraðir í þann hugmyndafræðilega hliðarveruleika að fólk geti breytt kyni sínu og fæðst í röngum líkama. Engin vísindi eða læknisfræði liggja á bak við þær hugmyndir að fólk fæðist í röngum líkama eða að kynin skipti tugum, hundruðum og jafnvel þúsundum. Þetta er allt saman byggt á hugmyndafræði sem eru orðin að hálfgerðum ný-trúarbrögðum (e. neo-religion) sem iðkendur eru alls ekki í stakk búnir til þess að verja fyrir gagnrýni – í hið minnsta ekki opinberlega. Ég vona að Diljá vilji uppræta limlestingar á íslenskum börnum og viðkvæmum hóps fullorðinna. „En Ísland vinnur eftir alþjóðlegum stöðlum!“ hrópa kannski einhverjir núna við lesturinn. Já, í ágúst svaraði embætti landlæknis fyrirspurn okkar í Samtökunum 22 þannig að Landsspítalinn setji sér verklagsreglur byggðar á nýjustu leiðbeiningum Alþjóða Translækningasamtakanna – WPATH. Í byrjun mánaðar, í fjarveru helstu íslenskra fjölmiðla, flettum við ofan af WPATH og afhjúpuðum þau sem samtök aðgerðasinna þar sem það var afhjúpað að verklagið og meðferðirnar eru aðeins á hugmyndafræðilegum grunni og ekki læknisfræðilegum. Um þetta hefur víða verið fjallað erlendis og mörg ríki hafa brugðist við, en ekki Ísland. Í kjölfarið höfðum við samband við landlæknisembættið á ný og kynntum þeim stöðu mála. Í svari þeirra er því nú hafnað að embættið hafi verið í samskiptum við WPATH og sver af sér slíkt. Við fögnum auðvitað þessu. Hinsvegar vísar landlæknir nú í lög um kynrænt sjálfræði nr. 80/2019 sem myndar hinn lagalega grundvöll fyrir starfsemi transteymisins á BUGL. Ég spyr því: Hvernig getur staðið á því að lög sem eru skrifuð af aðgerðasinnum á vegum Samtakanna 78 séu grundvöllur fyrir starfsemi í heilbrigðisþjónustu sem skrifar upp á áhættusamar kynþroskabælandi meðferðir og krosshormóna? Af hverju ætti það eitthvað að ganga fyrir íslensk stjórnvöld að sannfæra þau í Síerra Leóne? Íslensk stjórnvöld setja vísifingurna í eyrun og loka augunum þegar við spyrjum þau um það sama. Höfundur er formaður Samtakanna 22 - Hagsmunasamtaka samkynhneigðra.
Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Getur heilbrigðisþjónustu verið á heimsmælikvarða án nýrra krabbameinslyfja? Halla Þorvaldsdóttir skrifar
Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Brýn þörf á heildstæðum lausnum fyrir heilbrigðisþjónustu á Norðurlandi Sunna Hlín Jóhannesdóttir skrifar
Skoðun Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Skattlagning mótorhjóla: Órökstudd gjaldtaka sem skapar ranglæti og hvetur til undanskota Gunnlaugur Karlsson skrifar
Þegar hjálpin verður fjarlæg – upplifun mín úr heilbrigðiskerfinu Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun